🌸 دانلود فیلم The Royal Tenenbaums 2001 (خانواده اشرافی تننبام)

خانواده اشرافی تننبام 2001 (به انگلیسی: The Royal Tenenbaums) یک فیلم کمدی و محصول 2001 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که سه اعجوبه که هر کدام در زمینه‌ای متفاوت نابغه‌اند، بهمراه مادرشان در یک خانه زندگی می کنند. پدرشان هم که مدت‌ها پیش ترکشان کرده، اکنون بازگشته است تا مسائل را روبه راه کند..

این فیلم به کارگردانی Wes Anderson, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم خانواده اشرافی تننبام 2001 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Royal Tenenbaums 2001 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Gene Hackman, Anjelica Huston, Ben Stiller, Gwyneth Paltrow, Luke Wilson, Owen Wilson, Bill Murray, Danny Glover, Kumar Pallana, Seymour Cassel, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود خانواده اشرافی تننبام 2001 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Gene Hackman, Anjelica Huston, Ben Stiller, Gwyneth Paltrow, Luke Wilson, Owen Wilson, Bill Murray, Danny Glover, Kumar Pallana, Seymour Cassel, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی خانواده اشرافی تننبام 2001 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Royal Tenenbaums 2001 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 R بوده و قبل از دانلود فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, درام, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 انگلیسی, ایتالیایی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Royal Tenenbaums 2001 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم خانواده اشرافی تننبام 2001 7.6/10 از 10 می باشد.

سه اعجوبه که هر کدام در زمینه‌ای متفاوت نابغه‌اند، بهمراه مادرشان در یک خانه زندگی می کنند. پدرشان هم که مدت‌ها پیش ترکشان کرده، اکنون بازگشته است تا مسائل را روبه راه کند.
اعضای عجیب یک خانواده‌ی از هم‌پاشیده در یک زمستان به طور ناگهانی و با اکراه دوباره زیر یک سقف گرد هم می‌آیند...
«رویال تننبوم» (هاکمن) وکیل موفقی است که همسری باستان شناس به نام «اتلین» (هیوستن)، و سه فرزند نابغه دارد. اما مدتی قبل «رویال» ناگهان از خانواده ی خود جدا شده است و حالا هم که ناغافل سر و کله اش پیدا شده، ادعا می کند فقط شش هفته ی دیگر از عمرش باقی مانده و مایل است دوباره پیوند خانوادگی اش را از سر گیرد...
اعضای عجیب و غریب یک خانواده ناکارآمد به دلایل مختلف با اکراه زیر یک سقف جمع می شوند.

جهت دانلود فیلم The Royal Tenenbaums 2001 (خانواده اشرافی تننبام) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

تحلیلگران ملاحظات: با فرض اینکه برای دیدن خانواده اشرافی تننبام در انتظار چیزی متفاوت رفته اید، آنقدر ناامید به نظر نرسید که هرگز آن را دریافت نکردید. خانواده اشرافی تننبام را وحشتناک نمی کند. این صفحه مورد علاقه شما نبود، بنابراین از تخریب این صفحه با نظرسنجی های وحشتناک دست بردارید. به جای ناله کردن در مورد انتقال کند خطوط، یک یا دو دقیقه مکث کنید و به نحوه ترسیم هر شات به طرز شگفت انگیزی اهمیت دهید. هر یک از سرگرم کننده ها به دلایل نامعلومی سر به سر محتوا افتادند، بنابراین ممکن است چیزی را از دست بدهید. به همین ترتیب، من به طور استثنایی می‌پرسم که استفاده از موسیقی در خانواده اشرافی تننبام به هر نحوی برنامه‌ریزی شده بود که به معاملات موسیقی متن کمک کند، همانطور که توسط مفسر دیگری نشان داده شد - این چیزی جز استراتژی است که اغلب توسط روسای ماهر و قوی استفاده می‌شود. در بحث موسیقی، وس اندرسون به خاطر ساخت موسیقی متن های فوق العاده و مناسب شهرت دارد. سعی کنید به آیات توجه کنید و آنها را با آنچه در فیلم The Royal Tenenbaums می گذرد مقایسه کنید. ظرافت ها اهمیت دارند.

من متاسفم که خانواده اشرافی تننبام آن تقلید هجوآمیز مورد نیاز افراد خاص نبود، با این حال در صورتی که آنها کمی (خس خس) کرده بودند یا به چند فیلم گذشته نگاه کرده بودند. توسط وس اندرسون و اوون ویلسون، آنها بدون شک می‌دانستند که فیلم‌هایشان از اکثر کمدی‌ها هیجان‌انگیزتر و جدی‌تر است. به همین ترتیب، بخش قابل توجهی از طنز در این فیلم‌ها در شرایط و شخصیت‌ها است، نه در شوخی‌ها، و مقدار زیادی از آن برای تماشاگران خاص سینما از بین می‌رود. من می پذیرم که این نظر هیچ کس را در مورد فیلم تغییر نمی دهد، با این حال شاید به شما کمک کند تا بفهمید که آیا برای دیدن The Illustrious Tenenbaums ارزش وقت و پول نقد شما را دارد یا خیر. توصیه من: با فرض اینکه از تماشای فیلم‌های پرفروش با سرگرمی‌های نادان و برنامه‌های نه رقمی مخارج خلق قدردانی می‌کنید، از آن صرفنظر کنید. اما اگر واقعاً برای فیلم ارزش قائل هستید، در حال حاضر آن را ببینید.

مهمتر از همه، خانواده اشرافی تننبام برای همه جالب نخواهد بود. شخصیت‌های عجیب و غریب و موقعیت‌های عجیبی که در نهایت به آن می‌رسند می‌تواند برای برخی به وضوح سرگرم‌کننده باشد، اما باعث می‌شود دیگران بگویند: «آنها برای چه می‌خندند؟» من برای گردهمایی که دیوانه وار پوزخند می زدم ضروری بودم. (مخصوصاً در پشت صحنه ATV در یک صحنه، با این حال من آن را برای شما ذخیره می کنم...) این داستانی است در مورد خانواده ای که در حال رشد هستند، آیا می توانم بگویم که ناکارآمد است؟

نه، با توجه به این واقعیت که دوست دارم بخشی از این خانواده «ناکارآمد» باشم، به عنوان یک نفر که «الی کش» دیوانه‌وار به او اهمیت می‌دهد، ترجیح نمی‌دهم این را بگویم. هر کدام آن‌ها چیزی دارند که باعث می‌شود من به شناخت آنها نیاز داشته باشم، نه فقط برای دستاوردهایشان. امپریال، نیکوکار خانواده، پیرمردی بداخلاق است که با این حقیقت آشکار می گوید: «این اطراف یک جسد بیشتر نیست؟» اتل، بانوی خانواده، زنی شیرین است که سهم خود را از شیر می گذراند. چاس و ریچی، فرزندان اتل و امپریال، در زمینه پول و تنیس به طور جداگانه شگفت‌انگیز هستند. مارگو، دختر کوچک در آغوش گرفته تنباوم ها، نمایشنامه نویسی تحسین شده در سنین پایین، در 12 سالگی شروع به کشیدن سیگار کرد. الی مانی، همسایه نزدیک، می خواهد تنباوم شود و اساساً همینطور است. سه کاراکتر اضافی که می‌خواهید آن‌ها را گرامی بدارید Pagoda هستند. شریک رویال با یک چیز برای برش، Raliegh St. Clair; همسر و پزشک مارگو و دادلی. بیمار احمق رالیق با شنوایی خیره کننده و نابینایی نسبی. برخلاف فیلم های وس اندرسون قبل از تننبامز، خانواده اشرافی تننبام در مهلت فرو نمی رود. فیلم به سمت جلو حرکت می کند و شما را از ابتدا تا انتها به خنده نگاه می دارد. این به طور موثر در بهترین پنج فیلم من در سال است. برو به دیدن Tenebaums مشهور، یا می‌خندی، دیوانه‌وار پوزخند می‌زنی، یا زندگی می‌کنی.

من ابتدا "The Regal Tenenbaums" را روز دوشنبه دیدم و به طرز غم انگیزی می توانستم بدون آن کار کنم. ماهیت «بطری راکت» و «راشمور» باعث شد که انتظار زیادی از سفر سوم وس اندرسون و اوون ویلسون داشته باشم و احساس ناامیدی کردم. به هر حال از روز سه شنبه شروع کردم به فکر کردن درباره فیلم. علاوه بر تبادل همه جنبه های فیلم (مطمئنم همه شما آثار هنری واقع گرایانه روی دیوار الی را به خاطر می آورید). بعد شروع کردم به خندیدن. سپس به این فکر کردم که چگونه هر بار که ریگال (هکمن با کیفیت در اجرای بامزه) مارگوت را معرفی می‌کند، موافقت می‌کند، "این برداشت من از دختر کوچک، مارگوت است." این واقعا شگفت انگیز بود. شرکت تاکسی سرگردان را نادیده نگیرید. تا چهارشنبه، من از خانواده اشرافی تننبام قدردانی کردم که روز دوشنبه نداشتم.

احتیاط کنید که این تقلید معمولی شما نیست. خانواده اشرافی تننبام در مواردی کج‌رو، تنبل، بیش از حد عجیب و غریب و کاملاً دلسردکننده است. سعی کنید با در نظر گرفتن این تفکرات در سینما قدم بزنید تا بتوانید به دنبال دقایق بهتر باشید. تننباوم ها به هم ریخته اند. هیچ کاری نمی توانید برای کمک به آنها انجام دهید. واحد کمک های پزشکی را کنار بگذارید و در فیلم The Royal Tenenbaums شرکت کنید. آخرین صحنه مطلق احتمالاً سرگرم‌کننده‌ترین صحنه پایانی است که من در روزهای کوتاهم پیدا کرده‌ام.

چیزی که تهیه‌کنندگان از گفتن آن به ما غافل شدند، بازه زمانی بود. چه سالی بود؟ آنها مانند دهه 70 لباس می پوشیدند، اما من نگاهی به سیمور کسل می اندازم که یک بیپر کامپیوتری را همراه با پیامک می زند. که احتمالا چیزی شبیه به مدت ها قبل ارائه شده است. دیگه موها و موهای صورت ریچی... این چی بود روی زمین سبز خدا؟ شاید این همان چیزی بود که آنها انتظار داشتند (یک نوع دنیای فانتزی) پس من ساکت خواهم شد. من به سادگی فهمیدم که می‌توانم به آن اشاره کنم.

اکنون که به آن فکر می‌کنم، «The Regal Tenenbaums» فیلم بسیار خوبی است.

وقتی راشمور را دیدم پاره شدم. نمی‌توانستم انتخاب کنم که آن را با توجه به شوخ طبعی‌اش دوست داشته باشم یا به دلیل ویژگی‌های غیرمنطقی عمدی‌اش از آن بیزارم. چنین مشکلی در مورد Tenenbaums وجود ندارد. هنوز هم غیرعادی است، با این حال، ناپسند نیست، همانطور که راشمور می دیدم.

من را اشتباه نفهمید. این یک فیلم برای گروه عادی نیست. به طور کلی قابل احترام نخواهد بود. پس از آن، تایتانیک به طور کلی مورد احترام بود، همانطور که فایتر نیز مورد احترام بود. هیچ یک از آن دو فیلم هرگز، آنطور که من می بینم، با این یکی مقایسه نخواهند شد. این شخصیت متقاعد شده و شخصیت محور است. در امتداد این خطوط، من افرادی را می بینم که به این فکر می کنند که هیچ طرحی وجود ندارد. برخلاف معمول، بدون شک می‌توانم طرح را در دو خط خلاصه کنم. فکر نمی کنم این یک فیلم روشنفکرانه باشد. جوک ها به داشتن سطح خاصی از هوش یا اندازه کفش متکی نیستند. آنها به همین ترتیب به سن خاصی متکی نیستند. آنها واقعاً به داشتن یک تمایل خنده دار خاص متکی هستند. به احتمال زیاد فیلم هایی مانند O خواهر یا برادر کجا کاردستی را دوست نداشتید یا درک نکردید؟ یا از سوی دیگر، قفل، استوک و دو بشکه سیگار ممکن است برای شرکت در این فیلم، به شدت منحصربه‌فرد (و همانطور که من می‌خواهم فکر می‌کنم، غیرمعمول) را نداشته باشید، در خانواده اشرافی تننبام شرکت کنید. خانواده اشرافی تننبام واقعاً یک لغزش خواهد بود، زیرا افراد زیادی وجود دارند که از آن لذت فراوانی می‌برند. چند دقیقه احمقانه در خانواده اشرافی تننبام وجود دارد: اسپاسم تاک، عکس‌های مارگو، موش‌ها، سنگ نوشته رویال.

این فیلمی برای افراد تحصیل کرده نیست. این یک فیلم برای افراد محجوب است. (این دو چیز چیزی شبیه به هم نیستند.) در صورتی که می‌توانید ارزش طنز را ببینید که وقتی یک رالی کلن مانند میمون‌های پرنده از جادوگر شهر اوز می‌رقصند (O خواهر و برادر کجا کاردستی تو) یا طنزی که در هنگام پدر جنایتکار فرزندش را به خاطر فحش دادن سرزنش می کند در حالی که همزمان فرزندش را با خود سر کار می برد (قفل، انبار و دو بشکه سیگار)، شما خانواده اشرافی تننبام را دوست ندارید. جوک ها بالا نمی آیند و درست به صورت شما برخورد نمی کنند. آنها دوست دارند مانند مجموعه ای خاص از جوندگان جذاب و خالدار شما را غافلگیر کنند.

به طور فرضی خانواده اشرافی تننبام طنز است. با این حال، صحنه های خنده غیرقابل کنترل یا شوخی های زیادی وجود ندارد - بلکه من صدای خنده های پراکنده را در زمان های مختلف از قطعات مختلف تئاتر شنیدم. وقتی کسی این کار را نمی‌کرد، می‌خندیدم و وقتی من این کار را نمی‌کردم، دیگران می‌خندیدند.

در ابتدا فکر می‌کردم که بدون عبارات بیش از حد تعمیم‌یافته ضبط شده است، به جز اینکه واقعاً فکر می‌کردم که آیا همه چیز تا حدی گسترده است که من نبودم. حواستان به آن نیست مانند نداشتن گزینه ای برای دیدن جنگل برای درختان.

رویکرد «فیلمنامه به عنوان رمان» جذاب است و تا حدی به عنوان یک داستان عمل می کند. با این حال، نمی‌دانم چرا خانواده اشرافی تننبام در بسیاری از فهرست‌های «ده برتر» قرار دارد.

فهمیدن خانواده اشرافی تننبام بسیار دشوار است. احساسات، ترس، شوخ طبعی، سوء ظن، طمع و یک بازیگر فوق العاده وجود دارد. با این حال من در همه موارد مطمئن نبودم که مجریان می‌دانند چرا آنجا هستند.

آهنگ صوتی فوق‌العاده بود - شبیه به هر قطعه صوتی که Imprint Mothersbaugh تولید می‌کند. فیلم به خوبی تغییر و هماهنگی داشت و هر بخش بازیگران عالی بود، با این حال به طور کلی چیزی وجود نداشت - - که به این معنی نیست که می توانستم بدون آن - - به این دلیل که انجام دادم. من فقط مطمئن نیستم که چرا.

جین هکمن، در نقش رگال تننبام، در یک اعدام بهشتی عمل می‌کند: این شغل ممکن است برای او یک گلوب درخشان به ارمغان بیاورد. احتمالاً با توجه به این واقعیت که بازی او بیشتر از محتوا یا کارگردانی قابل توجه است.

الکس بالدوین به عنوان داستان سرای پنهان چیزهای زیادی به داستان اضافه می کند. او در فیلم The Royal Tenenbaumsی مملو از بی‌عقل صدایی آرام‌بخش و آرام‌بخش دارد.

تلاش‌های فیگوراتیو برای تصویرسازی موضوعی وجود دارد... اتاق‌های داخل اتاق‌ها که نمونه آن چادر در سالن اجتماعات و سالن اجتماعات است. کمد بازی ها - - با این حال آنها واقعاً به جایی نمی رسند، مگر اینکه به دنبال نوعی دلالت باشید که عمیق تر از چیزی است که عجولانه به نظر می رسد.

این نیز یک فیلم در مورد بهبودی - - افراد است. شکسته شده اند - - با این حال برخی می فهمند که چگونه آن را در درون خود ردیابی کنند تا آن قسمت خراب را تعمیر کنند.

لازم است بگویم که بدون شک این فیلمی است که باید به تنهایی تصمیم گیری شود. مزایا - - هر بخش از جمعیت باید آن را ببیند و برای خود انتخاب کند. شما ممکن است در موقعیت من قرار بگیرید: من آن را دوست داشتم، اما نمی دانم چرا.

هکمن با کیفیت (امپریال تننباوم) پس از چندین سال طولانی تلاشی دیوانه وار برای آشتی با خانواده بیگانه خود انجام می دهد. اگرچه این تلاش نسبتاً شیطنت آمیز است، جعل کردن یک بیماری مرگبار برای به دست آوردن شفقت، اما با اجبار است. در دوران کودکی، چاس (بن استیلر)، مارگو (گوئنت پالترو) و ریچی (لوک ویلسون)، ظاهراً افرادی هستند که موفق به پیشرفت می شوند. در هر صورت، در بزرگسالی مورد انتظار، تا سن، درست بعد از اینکه ایلاستریوس خانواده را به عنوان یک مربی اصلاح نشده ترک می کند، بچه ها متوجه می شوند که پیشرفت به آسانی سابق به دست نمی آید. چاس، مارگو و ریچی همگی از سطوح عالی موفقیت به پریشانی های اندک ناامیدی سقوط کرده اند. هر یک از سه جوان در حال حاضر به نظر می رسد بدون یکدیگر گم شده اند، در تضاد با جوانی نسبتا شادتر آنها به عنوان یک خانواده. پس از اطلاع از اخبار تلخ، همه به خانواده تنبوئوم باز می گردند. باقی‌مانده فیلم شامل طنزهای محجوب و ناهنجار است که با سوژه‌های عمیقاً لمسی به آن‌ها پیوسته است. اگرچه طنز در مواقعی بیش از حد آرام بود، مهم این بود که احساس "زندگی خوب است" را در این تصویر منتقل کنیم. فیلم در مرکز فرو می‌رود و تداعی‌هایی را بین آغاز و پایان فیلم ایجاد می‌کند که ظاهراً بهترین بخش‌ها - نسبتاً دردسرساز هستند. در پایان، خانواده دوران رشد را می گذراند و رضایت را به قدری نادر می یابد که افراد به راحتی در یک خانواده پیدا می شوند. به نظر می‌رسد که فیلم اینطور استنباط می‌کند که هیچ وقت زمان برای ارائه یک پیشرفت سپری نشده است، زیرا اکثر شخصیت‌ها در پایان فیلم به یافته‌های تغییردهنده زندگی می‌پردازند. با ترک تئاتر اعتراف می‌کنم که خانواده اشرافی تننبام میل شایسته‌ای در دهان من باقی نگذاشت. با این حال، پس از تفکر بسیار، می گویم که ناخودآگاه درگیر تصویر بودم. من The Regal TENENBAUMS را به هر کسی که قدردان پیشرفت افراد باشکوه، شوخ طبعی واقعی و رویکردی استثنایی واقع گرایانه است، توصیه می کنم. در هر صورت، اگر از فیلم هایی قدردانی کنید که به شما اجازه می دهند به صورت غیرفعال به تماشای طرح ها، سوژه ها و شخصیت ها بپردازید، مانند کودکی که روی صندلی کودک محکم آویزان شده است، به خاطر یک قاشق طنز بی فکر و برهنه خفه کننده، پس در آن زمان، توصیه می کنم فیلم American Pie زیر را ببینید.

از همان شروع The Imperial Tenenbaums، هیچ تردیدی در مورد تخیلی شخصیت ها و داستانی که روی صفحه تماشا می کنیم وجود ندارد. خانواده اشرافی تننبام به عنوان یک کتاب، شبیه به فیلم های قدیمی دیزنی پر انرژی معرفی شده است، سپس دوباره، در واقع، در آن موارد، آنها به یک کتاب واقعی وابسته بودند. در The Imperial Tenenbaums، حتی کتاب ساختگی است. به ما کمک می کند تا این را در بازه های معمولی به خاطر بسپاریم، با یک سرفصل فوق العاده نزدیک از یک قسمت و خطوط اولیه نه چندان زیاد صفحه که صحنه ای را که قرار است ببینیم را به تصویر می کشد. علاوه بر این، علیرغم اینکه سال 2001 آشکارا شناخته می شود، به نظر می رسد که هر یک از شخصیت ها در سال عجیب و غریبی وجود داشته باشند که هرگز در آخرین بخش دهه هفتاد و اواسط هشتاد اتفاق نیفتاد. این فقط در مورد شخصیت‌های مهم صدق نمی‌کند، که دلیل تلاش برای بازیابی زندگی جوان خود را دارند، بلکه در مورد هر یک از شخصیت‌های پیرامونی و به طور کلی موارد اضافی نیز صدق می‌کند. این لباس‌ها از لباس‌های پاستلی و یکپارچهسازی با سیستمعامل که در این بخش یافتیم، امتداد دارد. به نظر می رسد هیچ کس ندیده باشد که در بیست سال اخیر چیزهایی ساخته شده است: هیچ کس سلول یا حتی تلفن بی سیم ندارد، افراد پست کاغذی می فرستند، آری و یوزی، افراد جوان ترین سن تننباوم برای تجارت پدرشان کتاب ذخیره می کنند. با استفاده از ژورنال ها و کاغذ و چیزی که شبیه یک خردکننده اعداد با چهار قابلیت است. در واقع افراد در خانواده اشرافی تننبام به وینیل توجه دارند. به اعتبار همه، هر یک از ابزارهایی که به طور هدفمند ما را از غفلت حتی بلافاصله از تماشای داستان های تخیلی باز می دارند، هرگز واقعاً ما را از فکر کردن و همدردی منظم با شخصیت ها باز نمی دارند. عدم وجود این شخصیت‌ها باعث می‌شود که مشاهده رفتار وحشتناک مداوم آن‌ها کم‌تر افتضاح نباشد. گوئینت پالترو به ویژه در نقش مارگوت فوق العاده است. او درمی‌یابد که چگونه با استفاده از یک نگاه در کل فیلم، چند احساس غیرقابل انکار و جدی را به تصویر بکشد. من اطمینان دارم که بنیاد را وادار می کند تا یک طبقه بندی افتخارات استثنایی را برای بازیگری عموماً سودمند آغاز کند. در میان بازیگران کمتر، پالترو می توانست توجه همه را به خود جلب کند، به جز اینکه کل بازیگران آنقدر باورنکردنی هستند و هر شخصیت آنقدر پیشرفته است که اطلاع رسانی منحصر به فرد به افراد سخت است. در هر صورت باید گفت که Quality Hackman ارائه تقریباً بی عیب و نقصی ارائه می دهد. نمایش شرکای جوان جوانان تننباوم با شکوه است و انسجام باورنکردنی را به فیلم وام می دهد. موسیقی متن، از دوره ای مشابه به عنوان چسب

عصر قبل با سومین نظرسنجی «The Regal Tennenbaums» وس اندرسون از روز جمعه که افتتاح شد، مواجه شدم. می‌دانم که صداهای فوق‌العاده‌ای است، با این حال من بسیار مجذوب خانواده اشرافی تننبام شده‌ام، علاوه بر این، زمان زیادی برای سوزاندن دارم. وس اندرسون بر اساس 2 فیلم ابتدایی خود "Bottle Rocket" و "Rushmore" به یک تهیه کننده ساده در دهه 90 تبدیل شده است تا تعهد من را به دست آورد. او سازنده‌تر از تارنتینو، منحصربه‌فردتر از همکار ریچی و جذاب‌تر از پی‌تی اندرسون است، بنابراین «رویال» را در اولویت فیلم امسال من قرار داد. من وارد بررسی طولانی یا موشکافی خانواده اشرافی تننبام نمی‌شوم، زیرا مطمئن هستم که بسیاری از مشتریان مختلف در اینجا این کار را انجام می‌دهند. با در نظر گرفتن همه چیز، اساساً می گویم که خانواده اشرافی تننبام را دوست دارم و بخشی از دلایل آن را توضیح می دهم. مهمتر از همه، بازیگران برجسته هستند. هکمن با کیفیت، هر صحنه ای را که در آن حضور دارد، با جنب و جوش، انرژی و اصالت منتقل می کند. به همین ترتیب، آنجلیکا هیوستون با شکوه است زیرا با اجرای محجوب خود شخصیت خود را جذاب می کند. سپس، در آن نقطه، دو موردی هستند که من عموماً در مورد آنها تردید داشتم: بن استیلر و گوئینت پالترو. علی‌رغم این واقعیت که من دائماً آنها را سرگرم‌کننده‌های بسیار ماهری می‌دانستم، نمی‌دانستم که آیا این می‌تواند عمق و ویژگی‌ای را که احتمالاً رئیسی مانند اندرسون درخواست می‌کند، بدون نمایش دزدی حیله‌آمیز منتقل کند. من کاملاً بی پایه بودم. استیلر نقش یک مرد مستقیم را بازی می‌کند، یک خواهر یا برادر بزرگتر نگران، با شدت غمگینی که به نظر نمی‌رسد آن را کنار بگذارد. در مورد خانم پالترو، نمایشگاه او ممکن است بهترین نمایشگاه او باشد - با چشم های راکونی، لباس های خزدار و لباس های Izon، او قطعاتی معادل تکان دهنده و سرگرم کننده است. با این حال، باید بگویم که من فکر می‌کنم مزیت واضح فیلم (و اجرای شوک‌آمیز) ریچی تننبام از لوک ویلسون است. او تعادل ایده آلی از تلخی، جدایی و بدبختی را پیدا می کند که او را چنان جذاب کرده بود که هرگز احساس نکردم دارم اجرای یک هنرمند را تماشا می کنم. علاوه بر این، بدیهی است که بیل موری و دنی گلاور نمی توانند از خط خارج شوند. به همین ترتیب، موسیقی فوق‌العاده بود و این اولین (و احتمالاً فقط) فیلمی است که موسیقی 4 تا از محبوب‌ترین گروه‌های من، Drifters، Ramones، The Conflict و Beatles را برجسته می‌کند. در واقع، آخرین گزینه یک فرم موزک از "هی جود" بود، اما هنوز هم آهنگ بیتلز است! نمی‌دانم می‌توانم خانواده اشرافی تننبام را بالاتر از «راشمور» بگذارم یا نه، اما به طور مثبت با آن اثر هنری قابل مقایسه است. در هر صورت، وس اندرسون و اوون ویلسون را به خاطر ساختن آنچه که بلافاصله یکی از انتقادی ترین فیلم های 100 سال جدید است. رتبه: A-

من به شدت در خانواده اشرافی تننبام شرکت کردم، با وجود این، از تصمیم وس اندرسون برای ارائه چنین شخصیت های بی شماری کمی شوکه شدم. واقعیتی که اندرسون چنین ستاره‌های بزرگ بی‌شماری را شارژ می‌کرد برای من نگران‌کننده نبود، این روشی بود که او سعی کرد هر یک از آنها را در زمان برابر روی صفحه نمایش دهد.

ببینید، شکوه و عظمت راشمور و جوگ راکت، به گونه‌ای بود که فقط چند شخصیت اصلی (سه و نه بیشتر) وجود داشت. ما باید هر شخصیت اصلی را در بخش‌های متعددی از زندگی ببینیم، که مخصوصاً در این برند استثنایی طنز، بسیار مهم است.

با این حال، با توجه به این واقعیت که من فیلم را گرامی می‌داشتم، همه اینها بسیار بی‌اهمیت است. من عموماً درک سلینجر را گرامی می‌دارم، و تمایل دارم که خانواده اشرافی تننبام کمی به عالی بودن آن توجه کنم! برای داستان‌های سلینجر تعداد زیادی زمینه‌ی قدرت وجود نداشت، با این حال مارگوت تننبام (پالترو) به من کمک کرد تا فرانی گلس را به یاد بیاورم.

من در مورد نمایش بن استیلر تردید جدی داشتم، نه به این دلیل که او استعداد یا چیز دیگری ندارد، زیرا او فوق العاده ماهر است (نمایش بن استیلر را ببینید) - - اما از آنجایی که او این کار را نکرده است. اخیراً در هیچ فیلم سینمایی عالی حضور نداشته ام (به Zoolander، Meet the Guardians مراجعه کنید). با این حال، او آن را کشید. با این حال، او دوست‌داشتنی‌ترین شخصیت من بود، با این حال فکر می‌کنم خوب بود.

ریچی تننبام، با بازی لوک ویلسون، عالی بود. من آن شخص را می پرستم. صحنه ای که او با مشت به شیشه می زند و پس از آن در کنار بیل موری باقی می ماند که دو نفر از آن ها دور می شوند بسیار احمقانه بود! به همین ترتیب صحنه ای که لوک در حال تراشیدن آن بسیار قوی و متحرک است. نمی دانم چگونه وس اندرسون چنین صحنه جدی را در چنین فیلمی به نمایش گذاشت، اما او آن را به پایان رساند. با این حال، یک بار دیگر، اگر ما ریچی را کمی بهتر می شناختیم، استثنایی می شد. لوک در این نوع شوخ طبعی آنقدر تواناست که کمتر از آن استفاده شود.

اوون ویلسون نیز به زمان بیشتری نیاز داشت و نسبت به آنچه که به دست آورد، به یک فرد برتر نیاز داشت. او همچنین در این نوع تقلید بسیار ماهر و سرگرم کننده است که به طرز وحشتناکی کمتر از آن استفاده می شود. صحنه ای که او درباره کتابش در مورد کاستر بحث می کند بسیار سرگرم کننده بود، من فقط به اینکه شخصیت او ایجاد خواهد کرد اعتماد داشتم و هرگز چنین نشد.

وقتی خواهر و برادر ویلسون را در این نوع کمدی ها می بینم نمی توانم کمک کنید تا به این فکر کنید که چرا آن‌ها فیلم‌های وحشتناک بی‌شماری را فراتر از وس اندرسون می‌سازند (به هوم فریز، بوآ کنسترکتور و غیره مراجعه کنید). ) و لینک همکار برای اوون.

اما من یک بار دیگر گریه می کنم، زمانی که باید تمجید کنم. بحث حاضر در مورد اینکه چه کسی در زمانی که کمتر از آن استفاده شده بود، باید بحث می کردم که هکمن چقدر با کیفیت فوق العاده است!!! به طور کلی، The Regal Tenenbaums فیلم فوق‌العاده‌ای بود که من همیشه آن را ارزشمند می‌دانم، با این حال، پس از راشمور و موشک کانتینر، یک سوم را به خود اختصاص می‌دهد.

من خانواده اشرافی تننبام را ترجیح دادم. این یک درمان نامحسوس است. چند نمایشگاه مناسب از هنرمندان خوب وجود دارد. نقص اساسی، همانطور که من می بینم، محتوا است که ایده عالی و صحنه های مناسبی را می گیرد و اصلاً جای آنها نیست. مطمئناً فیلمی نیست که انتظارش را داشتم.

وس اندرسون برخوردهای غیرمتعارفی انجام می دهد. "Bottle Rocket" و "Rushmore" ساخته‌های باکیفیتی هستند، در صورتی که شما به سمت طنز سرگرم‌کننده و شخصیت‌های غیرعادی متمایل شوید. من به طور کلی به یک قطعه کمتر تمایل دارم، خوبی، محدودیت در شخصیت های کمیک، با این حال این برند طنز جای خود را دارد (بهشت ممنوع همه فیلم ها باید منطقی مشابه داشته باشند). بیایید بگوییم که این تمایز بین "خنده دار" و "سرگرم کننده" است. من در نهایت مشتاق چند شخصیت در فیلم The Royal Tenenbaums‌های او هستم، و واقعاً به بقیه علاقه‌مند نیستم، و خانواده اشرافی تننبام از این الگو پیروی می‌کند.

قهرمان، Quality Hackman است. او یک پدرسالار ناخوشایند را بی عیب و نقص به تصویر می کشد. او به طور غریزی به من کمک کرد تا برخی از افراد واقعی را که می شناسم به یاد بیاورم، که این یک دستاورد است. او انسان را در بخش استنشاق کرد. به طور معمول، شخصیت او، همانطور که برای اندرسون انتظار می رود، یک قطعه فوق العاده است، اما هکمن آن را به کار می اندازد. او برای این کار شایستگی قدردانی را دارد.

گوئینت پالترو نیز تأثیر روشنی بر جای می گذارد. من آماده شدم تا به دنبال حالت داغ بعدی او در پشت صحنه یا اظهارات مخالف او بگردم. ظاهر او صحنه‌ها را به مهارت تبدیل کرد، که به‌ویژه داستان را خوشایند نکرد، با این حال مؤلفه‌ای دلپذیر به آن اضافه کرد.

این در حال حاضر دومین فیلم بیل موری با اندرسون است، و با در نظر گرفتن اینکه من عموما از دیدن آقای موری خوشحالم، فکر می کنم اندرسون به او عدالت نمی دهد. من همچنان پیش بینی می کردم که موری باید چیزی جذاب را پس از تعریف شخصیتش انجام دهد، اما ناامید شدم. این یک کار حمایتی مانند نقش او در «چیزهای وحشی» است، اما در حالی که آن یک چرخش خنده دار بود، اینطور نبود. بن استیلر به‌علاوه از نظر شخصیتی بی‌پایه بود. او مرد جالبی است، (تا آنجا که ممکن است به من مربوط باشد، به هیچ وجه) "سرگرم کننده" نیست، بنابراین به نظر می رسید که با پاسخ ها و تبادل او در تضاد باشد. من همچنان سفت نشستم تا او چیزی بگویم یا کاری انجام دهم که بتوانم بی اختیار بخندم و ناامید شدم. او در این کار هدر رفت و معلوم شد که بیش از یک حواس‌پرتی کمتر است.

در کل، من ظاهر را دوست داشتم، اما نه داستان. تا حدی از طریق فیلم، یک پرسشگر تلویزیونی اطلاعاتی در مورد وضعیت بد خانواده تننباوم به دست می آورد، و من در نهایت پرسیدم که چرا آنها در اطراف حلقه نزدیکشان اینقدر جذاب فکر می کنند. خانواده در شروع فیلم به عنوان موفقیت و جذابیتی در نظر گرفته می شوند، اما برای همه مقاصد هیچ پیشرفتی در آن وجود ندارد. علاوه بر چند همکاری محرمانه، درک دلیل اینکه چرا جامعه در کل به آنها علاقه دارد مشکل ساز بود. اندرسون ممکن است به طور کلی چیزی در مورد نام بزرگ بیان کند، اما این به نوعی هدف از ساخت فیلمی در مورد این افراد خاص و موقعیت های خفیف جذاب آنها را خراب می کند.

خوب است که شما یک هکمن اصلی هستید. یا طرفدار پالترو، یا از طرف دیگر با فرض اینکه طرفدار فیلم‌هایی هستید که دارای ظاهری محجوب و شخصیت‌های پرخاشگر هستند. مطمئنا یک کیسه مخلوط. من از آن لذت بردم، اما دوستش نداشتم، بنابراین 7/10 می شود.

خوب من قبلاً یک قطعه کوچک (نمی دانم توزیع شده یا نه) از نظرم در مورد فیلم ساخته بودم. به هر حال، پس از مطالعه بخشی از اظهارات مختلف، اکنون متوجه شدم که ممکن است کار درستی نباشد. من فکر نمی‌کنم افراد زیادی که این بخش‌های بازخورد را ضبط می‌کنند، حتی هیچ یک از فیلم‌های متفاوت وس را دیده باشند، یا سعی کنند و نیاز داشته باشند. برخی از شما می توانید روشنایی را هنگامی که جلوی شما باشد، ببینید. شما کسانی هستید که می گویید، "خداوندا، توماس ادیسون، این به سادگی فوق العاده بود." قدرت جهان را تغییر خواهد داد. اکثر شما به سادگی یک یا دو دقیقه مکث می کنید و می گویید: "یاهو، ما این را برای چه می خواهیم." در حال حاضر متوجه می شوم که این یک شباهت به طرز وحشتناکی اغراق شده است، با این حال من برای زمان فشرده هستم، و تلاش می کنم به یک نتیجه معنادار برسم. برای کسانی از شما که فقط The Regal Tenenbaums را نمی‌دانید، فقط کمی فکر کنید، می‌توانید بفهمید که این تا حد زیادی یک نمایشنامه است تا یک فیلم، و چه کسی متوجه می‌شود که شما واقعاً می‌توانید برخی از وس‌ها را دریافت کنید، و برند طنز اوون. این درست در مقابل شما نیست که لجن‌ها را پایین بیاورید (به غیر از شاید یک زن و شوهر) یا کنایه‌های جنسی بی‌دقت، این طنز «هوشمندانه‌تر» است. منظور من این نیست که هر نوع طنز را در مقایسه با طنز بهتر سفارش دهم، اما در تننباومز، شما فقط باید داستان واقعی را پیدا کنید - باید فکر کنید. شوخی‌ها در دسترس هستند - مطمئناً وجود دارند، شما فقط باید خودتان را تنظیم کنید. برای مثال، هر یک از شخصیت‌ها لباس‌های مشابهی را نگه می‌داشتند، و به اغراق مانند تصویر هر فرد می‌افزایند، در نتیجه به تماشاگر درک بهتری از هر یک ارائه می‌دهند. شخصیت در یک اندازه گیری بسیار کوتاه از زمان. یکی از چیزهای شماره 1 من در مورد فیلم های اندرسون نحوه رفتار هر فرد است. این همان سرگرمی است که وقتی یک دقیقه مکث می کنید و به طور کلی زندگی را بررسی می کنید، می بینید. با این حال، تعداد بیشتری از افراد در نظرسنجی‌هایی که من دیده‌ام، مشخص است که تعداد کمی از افراد آن نوع طنز را دریافت نمی‌کنند. با این وجود، به آن افراد، ترجیح می‌دهم بگویم، "ادامه دهید، در دراز مدت به آن خواهید رسید." هر یک از ستارگان بزرگی را که تسلیم این نوع سرگرمی شده اند نگاه کنید: هکمن با کیفیت، بیل موری، دنی گلاور، گوئینت پالترو، بن استیلر، سیمور کسل، الک بالدوین، جیسون شوارتزمن، و به وضوح لوک، اوون، و اندرو ویلسون می‌توان گفت، خوب، همه گهگاهی فیلم وحشتناکی می‌سازند، با این حال، با فرض این‌که شرایط چنین بود، چگونه می‌توانستند بیشتر بخواهند؟ من فکر می کنم فیلم ها به چیزی دیر نیاز دارند. افراد در حال ساخت تصاویر متحرک به چپ و راست هستند و اکثر آنها عالی هستند. با این وجود، چیز عالی چیزی نیست که باید به آن ضربه بزنیم، فیلم‌ها باید بی‌نقص باشند و فیلم‌های سینمایی باید چیز دیگری به نظر برسند. وس اندرسون نشان می دهد که تجارت فیلم همان چیزی است که باید تلاش کند. او از انواع پر انرژی و مناظر دوست داشتنی برای ایجاد تنظیمات مهم استفاده می کند. تصمیمات ملودیک او بسیار مناسب فیلم است و حالات ذهنی جداگانه‌ای دارد (متفاوت از اکثر فیلم‌های امروزی که به سادگی با آهنگ‌های خاصی که به فروش موسیقی متن معروف هستند، یا حملات غیرمنصفانه‌ای مانند فیلم فوق‌العاده آفریقایی-آمریکایی متمایز است. موسیقی در تمام طول فیلم علی با کمی احترام به خلق و خوی یا ضرب آهنگ فیلم پخش شد). پیوستن به روش تخیلی وس در دید و صدا با استفاده بی‌سابقه‌اش از مبادله‌ها و شیطنت‌های رفتاری، فیلم را برای چشم‌ها، گوش‌ها و همه چیزهایی که می‌توانید تصور کنید لذت‌بخش می‌کند. به همه طرفدارانی که تا این لحظه فیلم‌های وس اندرسون و اوون ویلسون را گرامی داشته‌اند: با تشکر از کمک، شما کمک کردید یکی از دوست‌داشتنی‌ترین فیلم‌های جدید من تا به حال (که 2 ساعت رانندگی کردم تا فیلادلفیا، 3). روزها و دوباره از آن نقطه به بعد، فقط برای دیدن این قطعه از تاریخ فیلم نمونه).