🌸 دانلود فیلم The Basketball Diaries 1995 (خاطرات بسکتبال)

خاطرات بسکتبال 1995 (به انگلیسی: The Basketball Diaries) یک فیلم درام و محصول 1995 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم خاطرات بسکتبال 1995 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که شرح حال پنج نفر از دوران کودکی تا دوران جوانی‌، که کارشان را از خلاف‌های کوچک شروع می کنند و ....

این فیلم به کارگردانی Scott Kalvert, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم خاطرات بسکتبال 1995 یا دانلود دوبله فارسی فیلم The Basketball Diaries 1995 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Leonardo DiCaprio, Mark Wahlberg, Lorraine Bracco, Michael Imperioli, Ernie Hudson, Juliette Lewis, James Madio, Bruno Kirby, Patrick McGaw, Manny Alfaro, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود خاطرات بسکتبال 1995 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Leonardo DiCaprio, Mark Wahlberg, Lorraine Bracco, Michael Imperioli, Ernie Hudson, Juliette Lewis, James Madio, Bruno Kirby, Patrick McGaw, Manny Alfaro, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی خاطرات بسکتبال 1995 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم خاطرات بسکتبال 1995 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود The Basketball Diaries 1995 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم خاطرات بسکتبال 1995 R بوده و قبل از دانلود فیلم خاطرات بسکتبال 1995 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, جنایی, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم خاطرات بسکتبال 1995 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم خاطرات بسکتبال 1995 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم The Basketball Diaries 1995 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم خاطرات بسکتبال 1995 7.3/10 از 10 می باشد.

شرح حال پنج نفر از دوران کودکی تا دوران جوانی‌، که کارشان را از خلاف‌های کوچک شروع می کنند و ...
شرح حال پنج بچه تا دوران جوانی‌شان، که از خلاف‌های کوچک کارشان را شروع می کنند و ...
فیلم برداشتی از زندگی "جیم کارول" بازیکن بسکتبال میباشد که به دنیای وحشتناک اعتیاد به مواد مخدر وارد می شود...
داستان فیلم درباره نوجوونی هست که آرزوی ستاره شدن در ورزش بسکتبال رو داره اما...
اقتباس فیلم از داستان سخت جیم کارول در مورد سقوط رایگان کالهسوسکوپی وی در دنیای هراسناک اعتیاد به مواد مخدر. به عنوان عضو تیم ملی بسکتبال به ظاهر غیرقابل تحمل دبیرستان ، زندگی جیم در اطراف زمین بسکتبال قرار دارد و دادگاه در ذهن او استعاره ای برای جهان می شود. بهترین دوست که در حال ابتلا به لوسمی است ، یک مربی ("سریع") که با پسران تیم خود ، آزادی های غیرقابل قبول را به دست می آورد ، گرفتاری جنسی نوجوانان و اشتهای ناسالم به هروئین - همه اینها شروع به تجاوز رویای جوان جیم می کنند. تبدیل شدن به یک ستاره بسکتبال به زودی ، خیابان های تاریک نیویورک به نگرانی های مادرش برای پسرش پناهنده می شود. او نمی تواند به خانه برگردد و تنها فرار او از واقعیت خیابان ها ، هروئین است که برای آن سرقت می کند ، دزدی می کند
خاطرات بسکتبال؛ فیلمی در سبک بیوگرافی جنایی درام با بازی لئوناردو دی‌کاپریو و مارک والبرگ و به کارگردانی اسکات کالورت است. داستان درباره نوجوانی است که آرزو ستاره شدن در ورزش بسکتبال را دارد اما…
یک نوجوان پس از سقوط آزاد به دنیای دلخراش اعتیاد به مواد مخدر، رویاهای خود را برای تبدیل شدن به یک ستاره بسکتبال در معرض تهدید می بیند.

جهت دانلود فیلم The Basketball Diaries 1995 (خاطرات بسکتبال) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

به نظر من «خاطرات بی توپ» یک فیلم معقول و حیاتی است. خیابانی را نشان می دهد که جیم کارول به مواد مخدر وابسته است. این کتاب حول محور لئوناردو دی کاپریو (جیم کارول) یک بچه مدرسه ای در مرکز شهر نیویورک است. نشان می دهد که او یک مقاله نویس فوق العاده با استعداد است و در هر رویداد چیزی در دفتر خاطرات خود می نویسد.

این یک داستان معمولی از سرقت از فروشگاه ها و افراد جاده ای است، فقط برای اینکه بتواند از خود حمایت کند. عادت او و همراهانش را می‌بینید که مدام دارو مصرف می‌کنند، تا زمانی که جیم به دلیل مصرف دارو از گروه توپ حذف می‌شود. در نهایت بسیار دور می‌رود و مجبور می‌شود به «ترکیه سرد» برود.

اگرچه خاطرات بسکتبال به یک داستان واقعی بستگی دارد، اما به بچه‌های کوچک هم سن و سال‌های خود و چاشنی‌تر این ادعای قوی‌تر منتقل می‌کند که چرا چیزی جز این نیست. هوشمندانه برای مصرف مواد مخدر.

من به خاطرات بسکتبال امتیاز 8 از 10 را می دهم. بخشی از مطالب اضافی است، اما نمایشی از یک فیلم، مطمئناً ارزش پول نقد را دارد.
این یکی از فیلم‌هایی است که احتمالاً باید برای بار دوم آن را تماشا کنید تا بتوانید خط داستانی آن را درک کنید، زیرا هر بار که برای اولین بار آن را می‌بینید بسیار قوی است.

من اصل را نخوانده ام که این به آن بستگی دارد. این هدفمند نبود که مدت زیادی بعد از دیدن جزیره سایه این را تماشا کردم. این یک نگاه بسیار ناگوار و عملی به مصرف مواد مخدر است. سرعت پرجنب‌وجوش است، شبیه به جوان‌ها، و بعداً شماره‌گیری می‌کند، با این حال هیچ ثانیه خسته‌کننده یا بی‌تحرکی در این امر دیده نمی‌شود. این از یک فیلمبرداری آزاد تا حدی استفاده می کند، و به این کمک می کند که همه اینها بدون محدودیت و کمتر شبیه حرکت مستقیم موقعیت ها باشد. تغییر کامل است این بازی فوق العاده ای دارد، از دی کاپریو، هادسون، والبرگ، براکو و غیره. شخصیت ها معتبر، پیشرفته هستند و خود را از هم جدا می کنند. توجه می‌کنم که جولیت لوئیس در این بخش وحشتناک نیست (که به این معنی نیست که وقتی ظاهر می‌شود فوق‌العاده نیست)، اما نام او در جلوی نسخه تکراری من بود. مشخص نیست چرا آنها معتقد بودند که انتظار دارند آن را بیشتر بفروشند، و چرا از توانایی های ذکر شده قبلی در بازیگران استفاده نمی کنند. این در مواردی بسیار ناراحت کننده است. بسیاری از سخنان تند و مواد ناراحت کننده و لمس جنسی (اگر فقط کمی از آن واقع بینانه باشد) در این وجود دارد. من این را برای هر کسی که نیاز به فیلمی در مورد مواد افیونی و تثبیت دارد تجویز می کنم. 7/10

نمی توانم قبول کنم که Memorial For A Fantasy در خلاصه 250 اصلی باشد، اما اینطور نیست. هیچ وقت فکر نمی کردم خاطرات بسکتبال تا این حد حیرت آور دست کم گرفته شود! خاطرات بسکتبال اصلی بود که باعث شد کاملا از مواد مخدر دوری کنم. شخصیت‌ها بسیار جوان و بی‌دفاع هستند و می‌بینید که به تدریج در این دنیای داروها و وحشیگری سقوط می‌کنند و کاملاً پاک می‌شوند.

در Memorial For A Fantasy، شخصیت‌ها شروع به انجام چند داروی سخت‌تر می‌کنند. و شما به سختی می توانید ببینید که چگونه همه چیز از مسیر منحرف می شود، فقط به نظر می رسد که از هیچ چیز شبیه آن است. شخصیت‌ها آنقدر دوست‌داشتنی نیستند و من گمان می‌کردم که یک قطعه به طور ناگهانی تمام شده است و هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه چه اتفاقی برای شخصیت‌ها می‌افتد برای ما باقی نگذاشته است. با این حال، من باید برای چند صحنه عالی مانند زمانی که آنها به طور کلی به وضعیت جنینی نزدیک می شوند، به آن کمک کنم.

ژورنال‌های توپ، دوباره شما را درج می‌کند و به شخصیت‌ها اضافه می‌کند. شما حرکت می کنید تا تماشا کنید که آنها حرفه های توپ و زندگی خود را کنار می گذارند. بخشی که لوئیس در حال کناره گیری است بسیار واقعی و وحشتناک است. علاوه بر این، بعد از اینکه او آن همه عذاب را پشت سر می گذارد، آن را کنار می گذارد و مستقیماً به داروها برمی گردد. خاطرات بسکتبال بسیار شگفت انگیز است، من واقعاً آرزو می کنم که افراد بیشتری آن را ببینند و به چیزی مشابه فکر کنند.

The Ball Journals، در ابتدا یک رمان شخصی در سال 1978 که توسط جیم کارول ساخته شده بود، وجود یک نوجوان معتاد به هروئین را روایت می کند. جیم کارول با بازی لئوناردو دی کاپریو، یک دانش آموز کاتولیک است که با مواد مخدر در تنگنا قرار می گیرد و به گذشته فکر نمی کند. فیلم واقعی بی نقص است و به نظر می رسد اقتباس از فیلمنامه دو بار فکر نمی کند. خاطرات بسکتبال نشان دهنده شروع عصر دیگری از سرگرمی های فوق العاده ماهر است. مارک والبرگ، ژولیت لوئیس و خود دی کاپریو همگی نشان دادند که می توانند با مشاغل توسعه یافته و درهم و برهم مانند اینها کنار بیایند. علاوه بر این، هماهنگی با وام دادن بازیگری به داستان عملاً مانند یک سرگرم کننده به خودی خود قابل مقایسه بود. فیلمبرداری مناسب تماشاگر را به زندگی ای نزدیک می کند که کارول و همراهانش در جاده های کثیف دنیای پنهان منهتن می گذرانند. این مایه شرمساری است که اسکات کالورت از خاطرات بسکتبال برای نشان دادن اوج توانایی خود استفاده کرد، نه به عنوان نقطه شروعی برای حرفه خود. او به ما پیشنهاد "Dueces Wild" را به دنبال این تلاش فوق‌العاده شجاعانه و پاکیزه‌شده در سراسر جهان ارائه کرده است، که اگر با هر قدرتی از تصور خوب باشد، بد است. به طور کلی، خاطرات بسکتبال به خوبی خود را به خوبی نشان می دهد، هرگز با پیام خود بیش از حد طولانی یا ظالمانه نیست. خاطرات بسکتبال باید برای هرکسی که وارد دبیرستان می شود یک پیش نیاز باشد.

من از طرفداران لئوناردو دی کاپریو زیاد نیستم، واقعاً معمولاً فیلم های او را تماشا نمی کنم، اما خاطرات بسکتبال یک استثناست. من فکر می کنم این بهترین کار او تا به امروز است. خاطرات بسکتبال تا جایی که ممکن است جذاب خواهد بود. Althau چند صحنه وحشتناک وجود دارد. بخش اصلی یک فیلم درباره اولین برخوردهای جیم کارول با دارو بود، قسمت پایانی بیشتر درباره این بود که او چگونه به تدریج از خود بیزار می شود و صحنه های ناخوشایند زیادی وجود داشت. نکته جالب در مورد خاطرات بسکتبال این است که نشان داده شد که چگونه افراد واقعاً معتاد به مواد مخدر می شوند (اولین بار معمولاً از علاقه ناشی می شود و علاقه یکی از نکات برجسته مردم است، بنابراین بسیار منظم است، اما برخی افراد پس از تحقق علاقه خود متوقف می شوند. ، برخی در اکثر موارد این کار را نمی کنند زیرا آنها در زندگی خود ناراحتی دارند و نادیده گرفتن این مسائل در این راستا ساده تر است). باید بیشتر از این نوع تصاویر متحرک وجود داشته باشد زیرا می توانید دانش مفیدی از آنها به دست آورید. افراد مصرف داروها را به این دلیل شروع نمی کنند که زندگی آنها بسیار باشکوه است، بنابراین برای مبارزه با مواد مخدر باید در مورد دلایل شروع مصرف داروها چانه بزنید. همچنین، معتادان را نمی توان به خاطر آن مقصر دانست، زیرا جامعه آنها را در همین راستا ساخته است. هرکسی به چیزی وابسته است و تفاوت اصلی این است که چند اعتیاد برای جامعه خوب است.

ژورنال توپ به عنوان یک عنوان، تصاویر بسیاری را تداعی می کند، نه یک تصویر انفرادی از آنها که در بالای آنچه واقعاً در خاطرات بسکتبال می گذرد. جیم کارول می‌خواست یک دفتر خاطرات از زندگی‌اش بنویسد و آن‌طور که دیوانه‌کننده می‌شد، خاطراتش را نگه داشت، بخشی از گردهمایی یاران کاتولیک که گروه b-ball مدرسه را شکل دادند، سه نفر از آنها آنقدر شورش کردند که چشم‌اندازشان را از بین برد، این داستان جیم است. این یک عکس وحشیانه است، اما برای من هرگز به طور کامل از درخشش هالیوود رهایی پیدا نمی کند، حقیقت این است که به احتمال زیاد لئوناردو دی کاپریو و ایمپرینت والبرگ در آن نقش آفرینی نمی کردند، تا حد زیادی معمول بود. چیز. این دو هنرپیشه در اینجا کارهای بزرگی انجام می‌دهند و دی کاپریو ظرفیت فوق‌العاده‌ای را نشان می‌دهد که قرار بود بیاید. تغییر او از دلقک مدرسه شوخ طبع به شیره خود نابود شده، فیلم را از حد معمول بالاتر می برد. لورین براکو به‌عنوان مادر کارول، به‌طور جدی کم‌کم است، و برونو کربی ثابت قدم در تمام واقعیت، با آنچه به او داده می‌شود، خوب عمل می‌کند. جولیت لوئیس به‌عنوان نوعی شخصیت اخلاقی پیش‌بینی می‌شود، در حالی که ارنی هادسون {در نقش اصلی شاید فیلم‌ها} به‌طور غم‌انگیزی دوام می‌آورد، صرفاً به این دلیل که شخصیت معلم در طول سال‌ها فرسوده شده است.

این یک فیلم مناسب است، هر چند پس از مدت طولانی ثابت ماندن برای تنظیم آن بر روی صفحه، محصول نهایی تا حدودی در وسط قرار می گیرد و تاثیرگذار است. 6.5/10

با این حال، نمی‌توانیم متوجه چهارچوب لرزان اطراف جیم شویم، زیرا او تبدیل به یک شیطان هروئین می‌شود. آنها تا حدودی مسئول اقامت او در مواد مخدر هستند: وحشیگری واقعی به دلیل رفتار نادرست در کلاس، مربی که یک پدوفیل است، احساس ناامیدی کلی جیم، سطح خاصی از نیاز، دیدگاه شکاکانه او، غیبت یک مربی و در کمال تعجب، آب و هوای کلی پر از سایه های تیره و خاکستری است.

ارزش این را دارد که او یک مدل ثابت بازی نمی کند. کاملاً واضح است که او با درخواست از روحانی، نزدیکترین نمونه خوب، برای مشاوره یا حتی کمک به دنبال یکی بود. او اخراج می شود تا به عادات استاندارد خود بازگردد.

ناامیدی مداوم او با بیرون راندن از مدرسه، خانه اش بدتر می شود، آنها همه چیز را از این جوان جوان هدایت نشده می گیرند و با او با کلی رفتار می شود. نفرت از اطرافیانش متکی بودن به یک ماده و بعد از آن از دست دادن همه چیز به جز آن ماده را تصور کنید. آیا تلاش می‌کنید که از واقعیت فرار نکنید؟

حداقل رجی تلاش کرد تا به او کمک کند، اما نه زمان و نه اطلاعات لازم برای کمک به او را داشت. جیم هیچ الهامی برای توقف نداشت، زیرا او در آن نقطه در پایگاه بود، بنابراین اساساً نیاز به خودکشی داشت.

همه اینها او را در آستانه عذاب قرار می‌دهد، و او هم دلسوزی من را نسبت به او دارد. که چارچوبی ناقص و بدون هیچ گونه درکی از شیاطین، که بدبخت/آشادها را در سلول ها پرتاب می کند. به هر حال، هنوز مشکل او این است که راهی را که به سمت آن می رفت ندیده است.

ژورنال های b-ball فیلمی برای همه نیست.

خاطرات بسکتبال را می توان برای بسیاری از مردم به عنوان فیلمی غیرقابل تماشا دانست، هر چند که ممکن است برای افرادی که می توانند خاطرات بسکتبال را تحمل کنند. آنها یک جواهر اصیل پیدا خواهند کرد.

خاطرات بسکتبال با بازی لئو دی کاپریو در نقش جیم کارول، ستاره توپ کاتولیک دبیرستانی که ممکن است معنای شما را از دویدن دانش آموز کاتولیک آسیاب نکند. کارول و جمع همراهانش فقط گروهی از هولیگان ها هستند که فقط کارهای وحشتناکی انجام می دهند و این در درازمدت او را به مسیر نابودی می کشاند.

کارول باید با مربی ظالم و ویرانگر خود که ظاهر می شود مبارزه کند. از بردن پارو برای او قبل از همگروه های دیگر مربی او که هنوز در انبار است و او را در مورد موضوعی که قبلاً به وضوح به دیگران تمام شده بود پیشنهاد می کند. به این نکته اضافه کنید که او تا کنون احتمالاً عزیزترین همراهش را از دست داده است، نامه نگاری نادرست با مادرش و در هر زمان مجموعه ای از داروها که او را مانند بسیاری از داروهای قبلی مصرف می کند.

به دلیل نمایشگاه های فوق العاده دی کاپریو و بازیگران نقش مکمل در خاطرات بسکتبال شرکت کردم. هرکدام لحن اصالت فوق‌العاده‌ای داشتند که باعث می‌شد فیلم به‌طور قابل ملاحظه‌ای بیشتر احساس کند که گویی مستقیماً قبل از شما اتفاق می‌افتد.

من خاطرات بسکتبال را برای هر فردی که نسبت به فیلم‌های بیش از حد وحشیانه حساس شده باشد تجویز می‌کنم. بیشتر برای نشان دادن از خشونت. به احتمال زیاد Trainspotting یا Repository Canines را دوست نداشتید، خاطرات بسکتبال برای شما مناسب نیست.

چیزی در مورد خاطرات بسکتبال برای من احساس می شود، و فکر می کنم باید ترکیب آن باشد، زیرا در اطراف فیلمبرداری شده و نمایش مناسبی توسط یک لئوناردو دیکاپریو بسیار جوان و همچنین نمایشگاه های قوی/مفید بقیه بازیگران ماهر را نشان می دهد. . با این وجود، فیلم واقعی به‌طور ناشیانه پیش می‌رود، و بیشتر پیشرفت‌ها در طرح داستان بسیار عجولانه احساس می‌شود، و هر یک از موقعیت‌ها به شکلی استثنایی جدا از هم ادغام شده‌اند. من ارزش می‌دهم که شاید این هدفمند بوده است، تا نشان دهد چگونه می‌توان به سرعت به هروئین وابسته شد - و وضعیت نابسامان حرکت داستان ممکن است به این دلیل باشد که آن‌طور که در عنوان فیلم پیشنهاد می‌شود، بر اساس بخش‌های «دفتر خاطرات» است. با این حال، حتی قبل از در نظر گرفتن این حقیقت نسبتا مضحک که هروئین حتی با هیچ یک از شخصیت‌ها تا زمانی که بیش از 30 دقیقه از زمان سپری نشده باشد، حتی با هیچ‌یک از شخصیت‌ها آشنا نیست، داستانی شگفت‌انگیز یا باورپذیر بیان نمی‌شود. علاوه بر این، استفاده ناکافی از سرگرم کننده های ماهری مانند لورین براکو و ارنی هادسون، و همچنین یک داستان فرعی اضافی از یک پدوفیل بودن مربی شخصیت اصلی وجود دارد، اما به طور کلی اینها اعتراضات انتقادی کمتری هستند. مهربان، و کمال تا حدودی غیرمنتظره و پایین تر از حد است. فیلم‌های دارویی بسیار برتری در آنجا وجود دارد - Composition For A Fantasy و Trainspotting که دو مورد از برجسته‌ترین آنها هستند، با این حال من با انرژی فیلم آلمانی Christiane F. را برای تصویر مشابهی که از جوانان وابسته به هروئین نشان می‌دهد، پیشنهاد می‌کنم. به این ترتیب به طرز قابل توجهی صدا، عذاب‌آور، مهم‌تر و از نظر داستانی کامل‌تر عمل می‌کند.

بسیاری از فیلم‌هایی که پیام‌های «ضد مواد مخدر» دارند، در حالی که انتظاراتشان عالی است، معکوس آن مشخص می‌شود. در حالی که هیچ فیلمی نمی تواند واقعاً بر روی انبوهی از مردم وابستگی به هروئین را خیره کند، خاطرات بسکتبال به احتمال زیاد نزدیکترین چیزی است که من دیده ام. این به طرز خطرناکی در بخش‌هایی به دور شدن بیش از حد از «ضد» به «طرفدار» نزدیک می‌شود، اما به نظر من هرگز این کار را نمی‌کند.

احساسات من در مورد لئو ترکیبی هستند. او توانایی دارد، اما در چند فیلم واقعاً وحشتناک بازی کرده است. با این حال، در صورتی که در هر لحظه نیاز دارید کسی را در مورد توانایی‌های بازیگری‌اش متقاعد کنید، صحنه‌ای را به او نشان ندهید که در ورودی آپارتمان مقابل مادرش ایستاده است. به آنها نشان دهید که در انبار «وینکی و بلینکی» است، جایی که او به دفتر دارو می رود و مجموعه ای از داروها را مصرف می کند، سپس، در آن نقطه، مستقیماً به دوربین خیره می شود. احتمالاً به نظر نمی رسد، اما این یک کار فوق العاده سخت است، یک نگاه مستقیم به دوربین بدون تعویض. این تنها یک تصویر از نمایشگاه فوق‌العاده‌ای است که او در خاطرات بسکتبال ارائه می‌کند (بدون اذعان به آن به نظر می‌رسد) خیلی سریع و مرتب بسته شد. پس از این مدت طولانی فساد، به نظر می رسد که او به سرعت با همه چیز برخورد می کند، چیزی که در مورد هروئین رخ نمی دهد. با این حال، من حدس می‌زنم که آنها می‌خواستند از لحاظ انرژی برای فیلم جلوتر باشند. با دیدن فیلم باید کتاب را مطالعه کنم، اما مدت زیادی است که دیگر در دسترس نیست. ممکن است به کتابفروشی های دست دوم یا آمازون یا چیزهای دیگر نگاه کنم... به هر حال، فیلم عالی که به مجموعه من اضافه شده است، در آینده آن را تماشا خواهم کرد.

من طرفدار بزرگی از انواع «پسر زیبا» (مشابه لئوناردو دیکاپریو) نیستم، به این دلیل که در بسیاری از موارد آنها معمولاً برای کمک به آنها در ساخت فیلم فقط به «ظاهر خوب» خود وابسته هستند. با وجود این، چنین چیزی در مورد دیکاپریو صدق نمی کند، و او آن را در خاطرات بسکتبال نشان می دهد (در کنار یک بازی دیگر... چه چیزی می خورد گیلبرت گریپ... فیلم احمقانه، در عین حال دنباله رو خیالی از طرف او).

من به سیناپسیس نمی پردازم، زیرا مطمئنم که اکثر آنها از هم اکنون آن را می دانند. فیلم واقعی یک دیدگاه واقعاً جذاب از جهان داروها و تأثیر قطعی آنها بر زندگی یک فرد جوان است. سعی کنید فریب نخورید، با این حال، هیچ اطلاعی از این که این داستان زندگی جیم کارول یا حتی یک رکورد واقعی از ژورنال های توپ او است، فریب نخورید. مطمئناً چند تشبیه وجود دارد، اما به طور کلی، رئیس با خاطرات بسکتبال آزادی های خلاقانه زیادی را به دست آورد. در هر صورت، The B-ball Journals هنوز تصویر معقولی از "بچه های خیابانی" و مصرف مواد مخدر است.

فیلم می تواند گاهی خسته کننده باشد، با این حال دیکاپریو شما را جذب می کند و شما را بیدار می کند. برای ادامه تماشا در کل، قبول دارم که ارزش تلاش را دارد. چند صحنه به خصوص غیرقابل تصور وجود دارد که مطمئناً ارزش وقت گذاشتن برای تماشای فیلم را دارد. یکی از آنها توپ همراهان را برای بازی ریزش باران پس از درگذشت یک دوست به یاد می آورد.

به احتمال زیاد، اگر یک سرگرم کننده کم مغناطیسی و با استعداد شغل جیم کارول را بر عهده می گرفت، ژورنال های بی بال این کار را انجام می داد. به هر اندازه که به نظر می رسید به جذابیت نزدیک نبوده است. به دلیل دیکاپریو و توانایی او برای تبدیل کامل به شخصیت او، فیلم چند دقیقه بازیابی درخشان دارد. به طور کلی 3 از 5 ستاره.

اسپویلرهای پیش رو درباره کتاب و فیلم

مثل بسیاری دیگر، ابتدا فیلم را دیدم و فکر کردم که عالی است. دی کاپریو به طور قابل اعتمادی فوق العاده است، با این حال این فیلمی است که نشان می دهد او از دوران جوانی بسیار شگفت انگیز بوده است. موقعیت او در خارج از ورودی ورودی اتاق زیر شیروانی مادرش به سمت انتها وحشتناک است.

همانطور که گفته شد، من بلافاصله کتاب را خواندم و بارها آن را در دراز مدت تکرار کردم و درخشش زیادی از فیلم گرفته شد. نیاز غیرقابل انکاری برای شکل دادن به یک داستان معقول از بخش های مجله وجود دارد: تعداد زیادی از شخصیت های کتاب به شخصیت های اصلی فیلم همگرا می شوند و این چیزی است که من دریافت می کنم. با این حال، اجزای متعددی از فیلم فقط برای آراستن داستان ساخته شده است، در حالی که کتاب همه چیزهایی را که فیلم به آن نیاز دارد دارد:

1. او در واقع از مدرسه حذف نشد و فارغ التحصیل شد.

2. شخصیت ارنی هادسون کاملاً ساخته شده بود تا صدایی از عقل را ارائه دهد.

3. در کتاب او در مورد شلوغی بسیار معمولی بود و بخشی از روایت‌ها واقعاً سرگرم‌کننده هستند. فیلم آن را طوری جلوه می‌دهد که انگار آخرالزمان است (و کاملاً افتضاح است) اما بدون شک او آن را به این شکل نساخته است.

4. او تا زمانی که در 20 سالگی اش بود، بردگی هروئین خود را کنار نگذاشت («خاطرات مرکز شهر» را بخوانید، یک پیشرفت خارق العاده). نگاهی به گذشته باعث می شود که بسته شدن فیلم اختراعی به نظر برسد.

5. بازه زمانی کتاب (اواسط دهه 60) نیز بخش عمده ای از کتاب را به خود اختصاص می دهد، به ویژه از آنجایی که او معمولاً خطر درگیری هسته ای را مشخص می کند.

در مجموع، اگر هرگز کتاب را نخوانده باشید (یا قصد ندارید) فیلم ایده آل است.