🌸 دانلود فیلم Remember Me 2010 (مرا به یاد داشته باش)

مرا به یاد داشته باش 2010 (به انگلیسی: Remember Me) یک فیلم درام و محصول 2010 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که مرا به خاطر بسپار، داستان رابطه عاشقانه ایست میان تایلر ( رابرت پاتینسون ) پسر جوانی که والدینش پس از خودکشی برادرش از هم جدا شده اند و آلی ( امیلی دی رایون ) دختر جوانی که شاهد قتل مادرش بوده است....

این فیلم به کارگردانی Allen Coulter, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم مرا به یاد داشته باش 2010 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Remember Me 2010 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Robert Pattinson, Emilie de Ravin, Pierce Brosnan, Lena Olin, Chris Cooper, Ruby Jerins, Martha Plimpton, Gregory Jbara, Tate Ellington, Kate Burton, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود مرا به یاد داشته باش 2010 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Robert Pattinson, Emilie de Ravin, Pierce Brosnan, Lena Olin, Chris Cooper, Ruby Jerins, Martha Plimpton, Gregory Jbara, Tate Ellington, Kate Burton, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی مرا به یاد داشته باش 2010 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Remember Me 2010 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 PG-13 بوده و قبل از دانلود فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر PG-13 سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, عاشقانه, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Remember Me 2010 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم مرا به یاد داشته باش 2010 7.1/10 از 10 می باشد.

مرا به خاطر بسپار، داستان رابطه عاشقانه ایست میان تایلر ( رابرت پاتینسون ) پسر جوانی که والدینش پس از خودکشی برادرش از هم جدا شده اند و آلی ( امیلی دی رایون ) دختر جوانی که شاهد قتل مادرش بوده است...
مرا به یاد داشته باش داستان دو دوست را به تصویر می‌کشد ، یکی به نام تایلر که به خاطر خودکشی برادرش ، پدر و مادرش از هم طلاق گرفته‌اند و دیگری الی که شاهد قتل مادرش بوده است ، هر روز با آن صحنه مواجه می‌شود. برای همین آنها تصمیم می‌گیرند تا با هم زندگی جدیدی را شروع کنند و…
یک درام عاشقانه با محوریت دو عاشق جدید: تایلر، که والدینش در پی خودکشی برادرش از هم جدا شده اند، و آلی، که از زمان مشاهده قتل مادرش، هر روز به بهترین شکل زندگی می کند.
داستان تایلر پسر جوانی که والدینش پس از خودکشی برادرش از هم جدا شده اند و آلی جوانی که شاهد قتل مادرش بوده است...
داستان درباره رابطه عاشقانه "تیلور" و "الی" است.آشنایی او با "الی" باعث التیام تراژدی خانوادگی او که در گذشته اتفاق افتاده می شود و...

جهت دانلود فیلم Remember Me 2010 (مرا به یاد داشته باش) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

بخش اولیه ایجاد اظهارات، هر چند بی‌تردید تعداد زیادی از نظرسنجی‌ها «مرا به خاطر بسپار» یک داستان عاشقانه نامیده می‌شوند. علاوه بر این، بله: شخصیت‌هایی از جنس‌های دیگر وجود دارند که به شیوه‌ای ارتباط برقرار می‌کنند که مطمئناً ارتباط زیادی با چیزی دارد که معمولاً در طبقه مرموز «عشق» قرار می‌گیرد. در هر صورت، چیزهای بیشتری در مورد مرا به یاد داشته باش وجود دارد (همانطور که در قسمت دوم خلقت به آن پرداخته شده است) که آن را بسیار پرانرژی توصیه می کند. «مرا به خاطر بسپار» نگاهی کوتاه به روش‌های متعددی را نشان می‌دهد که افراد برای مدیریت عذاب، سازگاری با خلأ دشواری که مانند یک فضای بی‌پایان باز می‌شود، در حالی که ما در حال از دست دادن کسی هستیم، صرف نظر از اینکه در کدام مرحله از زندگی و بدون توجه به آن، باز می‌شود. از نوع رابطه با آن شخص مرا به یاد داشته باش علاوه بر این، زخم‌های دردناکی را که جهان یا همنوعان ما در نهایت در برابر ما قرار می‌گیرند، درمان می‌کند، هر زمان که در هر شرایطی و به دلیل هر توضیح یا غیر دلیلی قابل تصور است. همچنین، بخشی از راه های پیچیده عبور از این برخوردهای زننده را درمان می کند. بنابراین، داستان عاشقانه فقط برای یک تصویر بسیار پیچیده تر که در مرا به یاد داشته باش زیبا و متأسفانه کاربردی ارائه شده است، مهم است. عشق در اینجا رضایت از جست و جوی مبهم و پیش بینی نشده برای یک شریک کامل و تجربه غیرمنتظره، تسلی بخش و از این رو عمیقاً درخشان، عملاً خطرناک، با آنهاست که یک بار با آنها روبرو شدیم، گویی ناگهان ظاهر شد، اما انگار با سرنوشت از پیش تعیین شده به آن متصل است. علاوه بر این، تصادفاً، سرگرمی‌های انتخاب‌شده فقط با هم هماهنگ نیستند، بلکه همه آنها به روشی عمیقاً قابل اعتماد عمل می‌کنند، بیش از یکی از آنها نشان می‌دهند که چه کاری می‌توانند انجام دهند و توانایی‌هایشان به دور از واژه‌های رایج است. به این ترتیب، بله: شما را به یاد خواهم آورد.

هیچ اسپویلر قابل توجهی در اینجا وجود ندارد، صرفاً یک طرح کلی. عنوان اصلی مرا به یاد داشته باش هم جذاب و هم معتدل است، با این حال آنچه به سرعت دنبال می‌شود برای رتبه‌بندی PG بسیار غافلگیرکننده است، به غیر از یک مادر (قتل بی‌رحمانه بی‌رحمانه) در حالی که چند مولفه عمیقا لایه‌ای در گنجاندن شخصیت وجود دارد، زمان‌هایی نیز وجود دارد. وقتی نمی توانید فکر نکنید که آیا تهیه کنندگان فیلم بیشتر سعی می کنند احساسات ما را کنترل کنند تا اینکه آنها را جذب کنند؟ به عنوان تحقیقی در مورد خانواده‌هایی که به دلیل بدبختی تحت اجبار رابطه قرار گرفته‌اند، بی‌تردید بخش خود را از شرایط متهم واقعی دارد - کل بازیگران که شامل ما نیز می‌شوند. رابرت پتینسون و امیلی دی راوین در نقش تایلر و شریک (هر دو در بدبختی نسبی تحمل می‌کنند) با شخصیت‌های اصلی خود به خوبی عمل می‌کنند. متأسفانه، آیدان، دوست جوان تایلر، تصور می کند که هر یک از بارهای شما را می توان با الکل، رابطه جنسی و سیگار غلبه کرد و این نمایشگاه اینطور نیست. این اعمال تا حدی شیطانی اغلب از آنچه ممکن است یک داستان غیرقابل انکار به طور جدی فریبنده باشد، کاسته می شود. شاید محتوا در مواقعی احتمالاً خیلی بی‌معنی و ریزه‌ای است، در حالی که می‌توانست اساساً استثنایی باشد که به تماشاگر اجازه می‌دهد بخشی از خطوط را پر کند (؟) در مورد مزایای آن - قلب آن به طور کلی کاملاً قرار دارد - شاید به سادگی نیاز به یک لمس جدی داشت.

آخرین بسته بندی از رنگ آبی بیرون می آید و جذاب است بدون اینکه بیش از حد از ظرافت ها دور شود. این برای برخی، محبت و یا تحقیر آن نوع فیلم خواهد بود، با این حال از سود، به نظر می رسد که شاید بیشتر لذت می برد، تا نه. به همین ترتیب، به نظر می‌رسد که چارچوب رتبه‌بندی آمریکا به‌طور ناصادقانه تصور می‌کند که همه فیلم‌ها از جمله نقش بچه‌های کوچک در خانواده قرار دارند - چقدر می‌توانند اشتباه کنند، زیرا این موضوع به‌ویژه برای بچه‌های کوچک خوب نیست (علی‌رغم این واقعیت که ما بیشتر دیده‌ایم. وحشتناک) ارزش دیدن را دارد.

من به این عاشقانه کشیده نشده‌ام، اما به طرز عجیبی می‌توانم آن را حس کنم، مستقیماً از ظرف عسل، اما از صمیم قلب گفته نشده است، هنوز به شما اجازه می‌دهم بدانید که فارلی یک نمایش مجلل دبیرستانی است. علیرغم این واقعیت که از فاصله دور، می‌توانید میزان ماندگاری داستان هیجان‌انگیز کنونی را در سطح نشان دهید، به سختی حفاری کنید تا عمق را به دست آورید و فقط از سطح رشد می‌کند. اجتناب از وضعیت فعلی، با توجه به این واقعیت است که دیدگاه من را در مورد رابرت پتینسون تغییر داد. می‌دانی که از بیرون نگاه می‌کنم و با در نظر گرفتن آن سری فیلم‌های ناله‌کننده‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی که از عکس‌های متحرک غروب غروب غروب می‌کنند، با در نظر گرفتن آن مجموعه‌های نفرت‌انگیز کاپ کیک واقعاً روحیه‌ام را منحرف کرده بود. من تا حدودی گیج شده ام که یک بازدیدکننده از چنین مهمانی پوششی هستم که به وضوح با یک بن بست بسته می شود. در حال حاضر این خشم دبیرستانی اتفاقی نیست، و در هر جایی نزدیک به اکثر جوانان آلوده می شوند. من در همان سن و سال به خشم خودم فکر می کنم و من واقعاً هول می شوم که هرگز انگیزه ای برای برقراری ارتباط با این احساس نداشتم. اکنون تشخیص دهید که چه چیزی ادامه دارد. به طرز وحشتناکی من هم آلوده هستم، در 25 سالگی. در حال حاضر به کلیشه ها بیایم، فیلم نمایش کلیشه ها است، شاید هیچ تفاوتی نداشته باشد بابی بچه این روزها یک نماد زنده است یا هر چیزی که برای شما بهترین به نظر می رسد. من هر لحظه ممکن است در مورد چه چیزی ناله کنم؟ او می تواند دنیل رادکلیف باشد که همیشه در شغل هری پاتر باقی بماند و یا تبدیل به یک دلقک قبلاً ذکر شده مانند دانیل و هری پاتر ریویل او شود... من یک رویداد اجتماعی نیستم که ادعایی علیه او باشد من باید استعداد او را ستایش کنم و اعتراف می کنم که من 40 درصد از پایه خارج هستم و امیل دی راوین دیگر کلر نیست که احتمالاً چیز خوبی است. با چنین اجرای فریبنده ای هیجان زده می شوم، من بسیار خنگ هستم. اما با پنهان کردن خطوط مثبت، من فقط آن را تحسین می کنم، بیش از برخی از نمایش های دبیرستانی که امروزه دیده ام. از آن زمان باید سردرد را از بین ببرم. شاید به این دلیل است که احتمالات درونی را در نظر بگیریم و در مرا به یاد داشته باش همه این کار را انجام می دهند. اکثر ما این کار را می کنیم و نمی توانیم خود را از بدبختی خود بیرون بیاوریم، اما در صورت هماهنگی، این کار را انجام می دهیم. بی اهمیت و نامناسب می دانی، تو از زیر پوست من پریده بودی، برای فرونشاندن خشم، و چنین در داخل با ساختمان های سخت و نابخشودنی که همیشه باید با آنها برخورد کرد، اکنون مرا تحت فشار قرار می دهد که دنیا آن را بفهمد و در عین حال جایی در درونم را تجربه کنم...

مرا به یاد بیاور فیلمنامه ای باشکوه که توسط ویل شاکلز ساخته شده است. بسیاری می توانند نمونه های اساسی Recall Me را مدیریت کنند و آن را به عنوان یک احساس عاطفی تلقی کنند، اما از دیدن اهمیت واقعی Recollect Me غافل شده اند. Recollect Me داستانی است در مورد افرادی مانند من و شما. این داستانی است در مورد درد، و اینکه چگونه همه آن را به روشی غیرمنتظره مدیریت می کنند. رابرت پتینسون نقش تایلر، دانش‌آموز مجروح را بازی می‌کند که می‌جنگد تا با مرگ برادرش آرامش پیدا کند. این بهترین اجرای راب تاکنون است. در Recall me او نشان می دهد که بسیار فراتر از ادوارد کالن است. پانکچر برازنان، نقش چارلز هاوکینز، پدری را بازی می‌کند که در محل کار خود را می‌پوشاند تا درگذشت به یاد ماندنی‌ترین فرزندش را به یاد نیاورد. روبی جرینز در شغل تخیلی‌ترین دختر جوان خانواده‌ای که اغلب اشتباه می‌شود، می‌درخشد و سعی می‌کند خود را با بدبختی‌ای که برای آن‌ها پیش آمده وفق دهد. خانواده هاوکینز واقعاً به این موضوع می پردازند که مرگ چه معنایی برای افراد می تواند داشته باشد به طرق مختلف بی شماری و تأثیر بسیار زیادی بر فعالیت های سال های بعد دارد. تیت الینگتون). آیدان عنصر بسیار ضروری در زندگی تایلر است. آیدان پشت سر شخص سرگرم‌کننده‌اش، واقعاً عمیقاً روی تایلر تمرکز می‌کند و سعی می‌کند به شیوه‌ی خاص خود به تایلر کمک کند تا این ثانیه‌ی سخت زندگی‌اش را طی کند.

پسر با بانوی جوان آشنا می‌شود، تایلر با شریکی آشنا می‌شود که او را نیز به همراه دارد. بخش خود را از مالیخولیا برای مدیریت. شریک در حالی که خود را با غم و اندوه خود تطبیق می دهد تلاش می کند تا رنج پدرش را مدیریت کند. نیل کریگ (کریس کوپر) یک تصویر ایده آل دیگر از نحوه مدیریت ناامیدی افراد به روشی غیرمنتظره است. رابطه تایلر و آلی ایجاد می کند و غم مشترک آنها باعث می شود تایلر بفهمد که او تنها کسی نیست که آنها را متحد می کند. علم بین تایلر و شریک عالی است.

کل بازیگران Recollect Me به طور موثری در به تصویر کشیدن وجود این خانواده های بی فایده کار کردند. رابطه تایلر با خواهر جوان ترش بسیار صمیمانه و شیرین است.

پایان به طور ناگهانی پنهان می شود که شما را متزلزل و مات می کند. واقعاً در آن زمان واقعاً اهمیت یادآوری و آنچه مرا به یاد داشته باش برای آموزش شما نیاز دارد را درک خواهید کرد.

من را به خاطر بسپار یک تصویر قوی به ما نشان می دهد، تصویری که همه ما باید با آن زندگی کنیم، اما اغلب از آن غفلت می کنیم: "در لحظه زندگی کن".

این یک داستان عاشقانه و یک شناخت برای افراد شهر نیویورک در یک بازه زمانی خاص است. من دوست ندارم از داستان جدا شوم، با این حال مرا به یاد داشته باش چهار ساله است، بنابراین مطمئن هستم که اکثر افراد فعالانه انتخاب کرده اند که آیا تمایلی به دیدن آن دارند یا نه. من این را برای افرادی می‌نویسم که حتی روی ارائه آن تمرکز نکردند، من یکی از آن‌ها هستم. من همین هفته گذشته آن را از طریق نتفلیکس دیدم. اگر تمایلی به دیدن فیلمی دارید که در تضاد با بسیاری از فیلم‌های متحرک در حال اجرا سخت است، به این موضوع فکر کنید، نه به معنای واقعی، منظورم این است که ساختن آن چالش برانگیز است، زیرا ساختن آن به هر وسیله‌ای شگفت‌انگیز است. هیچ "نارنجی" در آن وجود ندارد، منظور من را می فهمید، صفحه نمایش بزرگ و باشکوه، با انفجارها و هیاهو، افرادی که یکدیگر را می کشند، و غیره. بعلاوه، من با آنهایی که احساس می کنم عالی هستند مخالف نیستم، با این حال به احتمال زیاد شما در خلق و خوی یک داستان عاشقانه هستید، در اینجا داستانی وجود دارد که شما را با هوشیاری، مزخرفانه، دقیق به زمان دیگری می برد. .

موضوعات شامل اولین عشق واقعی بین دو بزرگسال جوان، مسائل خانوادگی ضمنی، احساس جدایی و اشتیاق به خود و زمانتان است. یک فیلم احساسی فانتزی نیست. هیچ شکی در رابطه آنها و چگونگی آن وجود ندارد.

من Recall Me را دوست دارم. من به کاردستی برای هدف هنری، یعنی از نظر فیلم، فیلم های سینمایی فقط برای انحراف اعتماد ندارم. من مطمئن هستم که معافیت هایی ایجاد کرده ام، اما واقعاً چیزی بیش از "فقط فرار" می خواهم، علیرغم این واقعیت که این مهم است، می دانم، با این حال فکر می کنم که باید گنجانده شود. من وارد اکثر فیلم‌ها، از جمله روایت‌ها، می‌شوم، با این توقع که برخی در هر صورت، در حالی که احتمالاً همه درگیر پروژه فیلم نیستند، نظری داشته باشند. Recollect Me را به یاد بیاورم.

من تحویل بی نظیر مرا به یاد داشته باش را به خاطر نمی آورم، با این حال ممکن است Recollect Me چیزی باشد که من از آن دوری کردم، به این دلیل که رابرت پتینسون هر یک از فیلم های سینمایی Nightfall را انجام داد، بنابراین من این کار را نکردم. نیازی نیست او را در حال انجام کاری بیشتر ببینم. من از علاقه مندان اصلی فیلم های غروب آفتاب نیستم، به علاوه شخصیت او را در آن فیلم های سینمایی واقعاً دوست نداشتم. من واقعاً نیازی به حسابرسی برای خودم ندارم، با این حال به نوعی نیاز به تحمل همه آنها داشتم. من احتمالاً هرگز نمی توانستم هیچ یک از آنها را بعد از اولین بار هر زمان که تصمیم می گرفتم ببینم. من فکر می کردم که آنها خوب هستند، اما حیاتی نیستند و من اغلب یک فیلم را بر اساس اشتیاقم قضاوت می کنم یا می خواهم یک بار دیگر آنها را ببینم. daydreaminand.blogspot.com

مرا به یاد بیاور یک فیلم نمایشی صمیمانه است که توسط آلن کولتر هماهنگ شده است، فیلمنامه آن توسط ویل چینز و توسط رابرت پتینسون، رابرت پتینسون، هنرمندی که پس از ماجراجویی شبانه به خاطر نیاورده بود، نمایش داده می شود. در واقع یک فیلم جذاب شما را با طرحی که ارائه می کند بسیار درگیر کرده است و بدون شک پیامی برای تماشاگران دارد. مرا به یاد داشته باش در اواخر بهار سال 2001 اتفاق می‌افتد و تاریخ مهمی برای پس‌زمینه تاریخی نیویورک، حمله به قله‌های دوقلو، دارد. پارک‌های مختلف نیویورک و مناظر نشان داده شده‌اند که به ما این امکان را می‌دهند تا با مجموعه تجربیاتی که به ما معرفی می‌شود ارتباط بیشتری داشته باشیم. موسیقی توسط مارسلو زارووس و عکاسی توسط جاناتان فریمن به پایان رسید. به یاد بیاور فیلمی دلنشین است که به ما اجازه می‌دهد تا زندگی‌نامه تایلر را بشناسیم، بزرگسالی که نقش شیطان را بازی می‌کند، اما در هر صورت محصور کتاب‌ها و اطلاعاتی است که معمولاً با آن‌ها خانم‌های جوان را جذب می‌کند و به این ترتیب به بچه وحشتناک، و همچنین با وجود وابستگی وحشتناک او به سیگار و مشروب، یک بازی مناسب و معقول. تایلر به دلیل فوت خواهر و برادرش در وضعیت نه چندان جذابی قرار دارد، خواهر یا برادر کوچکترش در حال حاضر سپر جدید او است و اتفاقات زندگی او که از یک ثانیه شروع می شود سپس به ثانیه دیگر می رسد، به خاطر دختر کوچک پلیسی که او را اسیر می کند و با یکدیگر به دنبال مجازات می گردد فیلم با مقدمه ای تا حدودی وحشیانه و خیره کننده شروع می شود، موقعیتی وحشتناک در متروی نیویورک. یک خانم جوان باید قتل مادرش را در پی حمله به او مشاهده کند. پس از 10 سال، شریک کریگ (امیلی دو راوین) تبدیل به یک بانوی جوان باهوش می شود و با تایلر هاوکینز (رابرت پتینسون) ملاقات می کند و چیزی بیشتر از یک شیفتگی ساده که به نظر می رسد یک گذشته احساسی است، بین آنها بوجود می آید. تایلر، که برخلاف هنجار می دود، سبکدل تر است و در لعنت زندگی می کند، زیرا یک موقعیت ناگوار زندگی او را تا پایان زمان نشان می دهد. تمام زندگی او درست در همان لحظه منفجر شد و رابطه اش با پدرش (پنچر برازنان) به کلی از بین رفت. اصلی ترین و مهمترین دلیل در زندگی او خواهر و برادر کوچکترش است. گرچه احساسات از همه نظر نکته اصلی است، اما رئیس اهمیت باورنکردنی را به موضوع خانواده و مسائلی که ممکن است شامل آن شود، و همچنین در مورد بهبود هویت سالم و استحکام افراد هنگامی که آنها را به شرایط حاشیه ای سوق می دهد، مرتبط کرده است. مقیاس واقعا جذاب من مرا به یاد داشته باش را پیشنهاد می کنم زیرا می توانید در یک طرح هیجان انگیز شرکت کنید.

من، اول از همه، باید به طور استثنایی راه را روشن کنم که بدون شک این یک فیلم مورد نیاز غیرقابل انکار است... موضوع این است که مطمئن نیستم که تماشای آن حداقل یک یا دو بار مهم است یا خیر. هنوز! من هرگز نمی گویم این نوع فیلم "دوبار تماشا نمی کنم" است، زیرا گهگاه آن را از تلویزیون دریافت می کنم و تغییر ایستگاه برایم غیرقابل تصور است.

خوب، پس بیایید شروع کنیم. من هر کاری که لازم باشد انجام خواهم داد تا چیز زیادی را خراب نکنم.

الی (با بازی امیلی دی راوین نه استثنایی متحرک) لحظه ای بسیار وحشتناک را پشت سر می گذارد که مادرش مستقیماً در مقابل او کشته می شود. تنها زندگی کردن او با پدر (از سوی دیگر، نمایشگاه نه استثنایی توسط کریس کوپر) نیل کریگ، یک فرمانده پلیس افراطی.

از سوی دیگر، ما تایلر هاوکینز (رابرت پتینسون بسیار مأیوس کننده، برای بخش بزرگی از فیلم) را داریم، یکی دیگر از هموطنان جوان آشفته، که در واقع خود تخریبی خواهر و برادر عزیزش مایکل را در حالی که اوست تجربه می کند. سن. تایلر همچنین یک خواهر و برادر کوچک‌تر به نام کارولین دارد (بازیگر جوان فیلم، روبی جرینز) که خاطرات وحشتناکی را در مدرسه با همکارانش می‌سازد و توانایی اولیه فوق‌العاده‌ای در کار دارد. سپس ما پدر آنها، چارلز (با بازی اوکی پنتریت برازنان) را داریم که یک مشاور حقوقی است که توجه زیادی به فرزندانش نمی کند و رابطه وحشتناکی با تایلر دارد. تایلر و مادر کارولین، دایان و چارلز از هم جدا شده اند و او در حال حاضر دوباره با این شخص، لس ازدواج کرده است. به همین ترتیب، در زندگی تایلر، عزیزترین همراه و همسرش، آیدان (یکی دیگر از اعدام‌های نه چندان مهم توسط تیت الینگتون) وجود دارد. نیل، آیدان متوجه می‌شود که دختر پلیس پلیس به مدرسه مشابهی که آنها می‌روند می‌رود، بنابراین او تایلر را متقاعد می‌کند که از او درخواست خروج کند. آنها ناامیدانه شیفته می شوند. علاوه بر این، به عنوان رومئو و ژولیت، آنها باید برای آن مبارزه کنند.

حالا می‌توانم فقط یک چیز خاص را بگویم؟ من می خواهم قبل از اینکه طرفداران شروع به توهین به من کنند، اولین "اجرای خسته کننده رابرت پتینسون" را روشن کنم. من خودم را واقعاً طرفدار آر پتز می‌دانم، با این حال مواقعی پیش می‌آید که فکر می‌کنید او یا خودش را بازی می‌کند، یا صرفاً نوعی ادوارد کالن انسانی است. ظاهر او به معنای واقعی لباس مدل Vogue در لبه های خاص است. بیشتر از این، من آگاه خواهم بود! من هم کارشناس بازیگری هستم. بدیهی است که دائما اینطور نیست. صحنه هایی وجود دارد که او برای نمایشگاهش یک تن جمع می کند. این دو صحنه دوست‌داشتنی‌ترین صحنه من در فیلم Remember Me وجود دارد: نبرد در دفتر پدرش وقتی او نقاشی را که خواهرش برایش کشیده است می‌گیرد و دومی وقتی او را به مدرسه می‌برد و آنها به سادگی به خانه برمی‌گردند و با هم صحبت می‌کنند. این خیلی اساسی است، با این حال کار می کند! (آنها نیازی به تلاش جدی برای ایجاد هر موقعیتی بسیار غم انگیز و عاطفی نداشتند، گاهی اوقات کمتر بیشتر است).

پایان فیلم بسیار دلخراش است. هرکسی که آن را تماشا می‌کند می‌تواند آن را گرامی بدارد یا آن را تحقیر کند، با این حال من می‌توانم به شما اطمینان دهم که برای شما دور از ذهن است که درمان فوق‌العاده جدی نسبت به آن احساس نکنید.

به طور خلاصه: رابرت همه چیز وحشتناک نیست، روبی عملاً بی عیب و نقص است و بقیه بازیگران آنقدرها "به یاد ماندنی" نیستند. با این حال، فیلمی نیست که با دیدن آن، یا یک بار دیگر آن را تماشا کنید.

ما تایلر و آلی را دنبال می‌کنیم که احساسی جدید و ظریف را کشف می‌کنند، هر یک از آن‌ها زخم‌های خود را منتقل می‌کنند و می‌دانند چگونه با آن‌ها زندگی کنند و همچنین تصاویر معقولی از عناصر نامرتب و بعضاً سمی درون هر یک از آن‌ها. خانواده‌هایشان به‌طور مستقل.

تایلر در حال غمگین شدن از خود ویرانگری برادرش است و تلاش می‌کند تا با شغل متضاد مربی و محافظ در مقابل خواهر و برادر بزرگ‌تر خواهر جوان‌ترش، کارولین، کنار بیاید، زیرا پدر صمیمانه‌شان (بروسنین) زیر آب می‌رود. خود را در قلمروی شرکتی خود تا رد همه چیز.

در همین حال، مادر و ناپدری آنها تلاش می کنند تا بر هر مانعی غلبه کنند و به طور غیرمنتظره ای تایلر را به مرکز هدایت کنند تا توجه پدرش را جلب کنند و به او قدرت دهند. اینکه واقعاً با دختر جوان خود آشنا شود - یک شگفتی تخیلی G&T که در حال حاضر مانند بسیاری از بچه های ماهر با دوستان خود احساس جدایی و غیرعادی اجتماعی می کند.

این کاری است که پتینز انجام می دهد. on بی‌عیب اعدام می‌کند، بین یک همدلی آشکارا شکاک و در عین حال شوکه‌کننده و خشمگین که خواهرش را حمایت می‌کند در حالی که هرگز او را تحقیر نمی‌کند و از پدرش خشمگین می‌شود که به همان شیوه‌ای که دیگر هم نوعانش می‌پذیرد، این را می‌پذیرد. زندگی مجلل و مورد علاقه، جایگزین رضایت‌بخشی برای همکاری تایید شده و عشق به فرزندانش است.

علی پس از قتل مادرش که یک دهه قبل از آن به عنوان ناظر پلیس نیویورک بود، در یک حضور محافظت‌شده/سرپوشیده زندگی می‌کند. پدر محقق فوراً شناور است (به او اجازه نمی دهد بدون هیچ کس دیگری به کلاس برود) و علاوه بر این غیر حضوری است زیرا راضی است که او را جایگزین عدم حضور مادرش کند که از خانه آنها مراقبت کند و از سردرد روزانه پدرش پس از شب گذشته پرستاری کند. نوشیدن الکل، تکنیک بقای او پس از مرگ همسرش.

او با تعادلی از منطق و بدبینی خوشحال کننده عجیبی به آنچه در حال رخ دادن است نزدیک می شود. او ابتدا صحرا می‌خورد به این دلیل که فوق‌العاده جوان است و زندگی به طور غیرعادی لحظه‌ای است و متعاقباً نیازهای قلبی‌اش را در روح خود انکار نمی‌کند که هر روز تا حد امکان زندگی کند در حالی که انگشت می‌دهد.

br/> پیش‌آرایش نشان می‌دهد که چگونه می‌توان سعی کرد با دقایق کمدی غیراستاندارد و مجموعه‌های اطراف کاملاً احساساتی نباشیم، اما ما این شخصیت‌ها را به‌عنوان افراد سه لایه می‌بینیم که واقعاً به ذهن شما خطور می‌کند.

چیزی که در مورد مرا به یاد داشته باش بسیار عالی است، پایان شوک آن است. همانطور که به پایان داستان می رسیم، ما فعالانه در یک گشت و گذار نزدیک به خانه بوده ایم و ناامیدی ها، آسیب ها و پیروزی های شخصیت ها را تا اینجا حفظ کرده ایم. و با توجه به این که احساس می‌شود بالاخره ممکن است همه چیز در هر ویژگی رابطه‌ای پیشرفت خوبی به دست بیاورد، زیرا تنش‌های ضمنی، عفو و عکس‌های فوری واقعی از توسعه درک می‌شوند و تلاش از طرف همه نشان داده می‌شود، شما این احساس را دارید که پیشگویی که خیلی کم دیر خواهد شد.

آنچه که هیچ کس برای آن آماده نیست، آن صبح پرمحتوا است، زیرا مربی کارولین جوان تاریخ را روی تخته نوشتن می نویسد: سه شنبه، 11 سپتامبر 2001.

و به طور غیرمنتظره ای به آن ثانیه برگشتیم که جهان با هم دافعه های آن روز را یاد گرفت. هیچ چیز در هیچ نقطه ای چیزی شبیه به هم نخواهد بود - و از آن زمان تاکنون چنین نبوده است.

بازماندگان در هر خانواده همانطور که به طور مداوم شاهد چیزهای غیرقابل درک هستند، آشکار شدن اعترافات وحشتناک، ترس و درد ملموس است. و ما تک تک آن دقایق را با آنها دوباره تجربه می کنیم.

نمایشگاه هایی که کل بازیگران برگزار می کنند فوق العاده است و به مرا به یاد داشته باش عمق و قلب می بخشد - در هر صورت، زمانی که شخصیت ها بی احساس به نظر می رسند. ! کارت عالی بود! انجام شده!

من تازه مرا به یاد داشته باش رو دیدم آیا واقعاً در طی نزدیک به هفت سال، هیچ کس نظرسنجی IMDb برای مرا به یاد داشته باش ننوشته است؟ من به جستجوی چند نوع نظرسنجی خاص برای Recall Me به IMDb آمدم که پایان فیلم را از یک نقطه خاص پوشش می دهد. من به عنوان هیچ موردی مشاهده نکردم، با این حال فقط به دوازده نظرسنجی نگاه کردم. بنابراین، در صورت مساوی بودن همه چیز، من به سادگی ملاحظات و سؤالات خود و پاسخ‌های احتمالی برای آن سؤالات را مرور می‌کنم.

در پایان فیلم مرا به خاطر بسپار، شخصیت رابرت پتینسون، تایلر، کشته می‌شود. در یازدهم سپتامبر در یکی از قله های دوقلو باشید. من که خودم یک مقاله‌نویس هستم، فکر می‌کنم این یک تصمیم فوق‌العاده جذاب برای پایان دادن به فیلم است. تعجب می کنم فقط ضمیمه شده بود؟ بسیاری از افراد چنین فرض می‌کردند که هدف کلی Recollect Me این بود که افراد یازدهم سپتامبر را به یاد بیاورند، با این حال به شیوه‌ای فوق‌العاده دست و پاگیر با آن برخورد می‌شد.

مطمئناً من احساس می‌کنم که اکثر نظرسنجی‌های منفی Recall من دقیقاً نتیجه آن کمال بود. احساس وابستگی می کرد. به نظر نمی رسید که ارتباط واقعی با بقیه داستان داشته باشد، به طور معمول از اجزای مختلف پخش نمی شد. به‌طور بالقوه، این تنها راهی بود که فیلم بتواند اشک‌های بیشتری از جمعیتش بیرون بیاورد، راهی بیش از حد ساده و خسته‌کننده. دیگران واقعاً آن را ترجیح می‌دهند.

اما چیزی که من با خودم فکر می‌کنم این است که "این پایان چقدر بهم وابسته بود" واقعا؟ در حال حاضر، مهمتر از همه، در صورتی که این داستان واقعاً بر اساس یک داستان واقعی بنا شده باشد، می‌توانم بسته شدن را درک کنم. در هر صورت، من چیزی را بررسی نمی‌کنم که نشان دهد، به هیچ وجه - هیچ خط‌نویسی آخری وجود ندارد که بگوید این کاراکتر این کار را انجام داده است، این شخصیت به انجام آن کار ادامه داده است. بنابراین من تقریباً مطمئن هستم که این یک انتخاب نامنظم توسط فیلمنامه‌نویس بوده است.

اما سناریویی را تصور کنید که در آن شخص به‌تازگی در یک تصادف خودکار عبور کرده است. آیا بسته شدن واقعاً می توانست وصل شده باشد؟ نه، من اینطور فکر نمی کنم. در فرصتی غیرمنتظره، افراد می‌توانستند تا حدودی بهتر به فیلم نگاه کنند: "این شخصیت خواهر یا برادرش را چند سال قبل از دست داد. آلیسا یک دهه قبل مادرش را از دست داد. با این اپیزودها نابود شدند. با این حال، در حال حاضر، به نحوی، پس از مدت ها... بالاخره همه چیز برای آنها شروع به تلاقی کرده است. تایلر و آلیسا با هم جمع شده اند، و پس از چند زمان سخت زندگی آنها به سمت بالا خیره می شود. علاوه بر این، خواهر تایلر و پدرش شروع به ترمیم رابطه خود کرده‌اند. همه اینها به نظر می‌رسد که برای این شخصیت‌ها عالی خواهد بود - البته خیر. " و در فکر دوم از deus ex machina، بیشتر شبیه diablo ex machina است. به من کمک شد تا پیام رسان های شهر آسمانی را به یاد بیاورم، درست زمانی که مگ رایان و نیکلاس انکسور به نظر می رسید بسته شدن سعادتمندانه خود را دنبال کرده اند. من به طور کلی از آن پایان خشمگین بودم.

من معتقدم که Recall Me ممکن است شایسته نگاهی دیگر باشد. به نظر می رسد حذف تایلر از داستان تا یازدهم سپتامبر همراه است، روشی برای حفظ یازده سپتامبر در خاطرات ما به میزان قابل توجهی. به نوعی، واقعاً مانند یک اشتباه به نظر می رسد.

اما من باید در آن نقطه فکر کنم - در این خطر که اجازه بدهم این نظرسنجی به طور قابل توجهی بیش از آنچه که در حال حاضر داشته است، بی اهمیت شود: دقیقاً چگونه مقاله‌نویس می‌تواند از یازدهم سپتامبر استفاده کند؟ آیا چیزی در مورد مناسبت های آن تاریخ وجود داشت که آن را برای نویسنده بسیار مهم تر از آن چیزی بود که اکنون برای یک آمریکایی معمولی است؟ آیا نویسنده واقعاً کسی را می‌شناخت که در یازدهم سپتامبر به سطل لگد زد؟ یا از طرف دیگر کسی که تقریباً مشابه یازدهم سپتامبر گذشته است؟ با این حال نمی‌توانم احساس کنم که داستان مهمی در تلاش برای گفتن در «به یاد بیاور» وجود دارد، تقریباً چیزی شبیه پرومتئوس یا ایکاروس - از شخصیت‌هایی که توسط موجودات الهی، سرنوشت یا اتفاق مورد اهانت قرار گرفته‌اند.

و با این حال، در تصمیم گیری برای ادغام همه چیز با تصمیم ظاهراً استثنایی یازده سپتامبر، پیام را خراب کرد. با فرض اینکه کسی به نحوی در مورد یازده سپتامبر که برای داستان ضروری است فکر کرده باشد، شاید برای داستان خودش، من از شانس دیدن مقدار بیشتری از آن داستان بی بهره بودم. علاوه بر این، اگر نه - با فرض اینکه انگیزه اصلی پشت کل داستان صرفاً کمک به افراد برای یادآوری یازدهم سپتامبر بود. . . سپس، در آن نقطه، می‌توانم بگویم که به شدت بمباران شد، و اگر مرا به خاطر بسپارید، در نهایت به این دلیل است که تکمیل آن ارتباط چندانی با باقی‌مانده فیلم نداشت.

ممکن است بخواهم پیش از موعد به دلیل اشتباهات نگارشی و نگارشی قابل تصور (و احتمالی) در این نظرسنجی عذرخواهی کنم (من از یک کشور غیر انگلیسی زبان هستم و به طور کلی برای من ساده نیست که واقعاً تمایل خود را به یک گویش ناشناخته بیان کنم).

من همین 15 دقیقه قبل مرا به یاد داشته باش را تمام کردم و باید به اینجا بیایم و بگویم که ماهیت مرا به یاد داشته باش فقط به طرز شگفت انگیزی شوکه نشده ام، بلکه از احساساتی که مرا به یاد داشته باش دارد حیرت زده شده ام. احساسی در من ایجاد کرده است.

من 29 ساله از علاقه مندان به فیلم و از طرفداران اصلی Sundown هستم. من کاملاً ادوارد کالن را دوست دارم. من کتاب‌ها را ترجیح می‌دادم و (نوعی) از فیلم‌ها «لذت می‌بردم»، با این حال در مورد علاقه‌ام به ادوارد کالن... خوب هیچ تحقیقی در مورد آن وجود ندارد، من آن شخص را دوست دارم، بنابراین معمولاً من واقعاً رابرت پتینسون را دوست دارم و باید ببینم. مرا به خاطر بسپار". رابرت یک سرگرم کننده عالی است که امکان تبدیل شدن به یک سرگرم کننده فوق العاده را دارد (با فرض اینکه شما فرصتی برای دیدن بخشی از فیلم های مختلف او به ویژه "How to Be" داشته باشید و منظور من را متوجه خواهید شد) و البته غروب آفتاب. ماجراجویی او را «آنجا» قرار داد و واقعاً فضای کافی برای نشان دادن توانایی‌های بازیگری‌اش را به او نمی‌داد... اما «مرا به خاطر بسپار» این کار را می‌کند.

من نگران این بودم که این امکان را نداشته باشم که خون آشام جوان را از تایلر جدا کنم، با این حال رابرت واقعاً کار خارق العاده ای در به تصویر کشیدن این شخصیت انجام می دهد که بعد از 20-25 دقیقه از فیلم شخصی که من روی صفحه تماشا می کردم هیچ ربطی به ادوارد کالن خون آشام وگان داغ و درخشان نداشت... تنها چیزی که دیدم تایلر بود. تایلر فردی پیچیده و در عین حال کاملاً شایان ستایش است و دادن نقشی به رابرت در نقش تایلر تصمیمی باورنکردنی بود.

«مرا به خاطر بسپار» فیلمی با سرعت کند است، و همانطور که می بینم دقیقاً باید همینطور باشد و من به طور دیگری به آن نیاز نخواهم داشت. مدیریت چنین چیزهایی از دست رفته و بسیاری از افکار دوم نیاز به سرمایه گذاری دارد. علاوه بر این، قبل از اینکه بهبود یابد، بسیار وحشتناک می شود. تایلر برای کمک وصل می‌شود و از همه راه‌های غیرقابل قبول (اما به روش‌های درست) استفاده می‌کند... (نمی‌دانم که آیا این برای همه شما خوب است یا نه، با این حال تا آنجا که من می‌توانم بگویم به سادگی است).

او خشمگین و گم شده است، اما تنها فردی که واقعاً به آن نیاز دارد و برای حضور در آنجا به آن نیاز دارد، دقیقاً همان فردی است که به نظر نمی‌رسد با او ارتباط برقرار کند. رابطه او با پدرش ناقص و اسفناک است و نقش زیادی در توصیف شخصیت تایلر دارد (آیا ما به طور کلی تا حدودی مشخص نمی‌شویم که نگهبانان چه کسانی و چه کسانی هستند و روشی که آنها ما را تربیت کرده‌اند؟). با این حال، حتی با وجود هر یک از نقص ها و نبردها و قضاوت نادرست بین این دو، در نهایت می توانید احساس کنید که آنها واقعاً یکدیگر را گرامی می دارند صرف نظر از اینکه آنقدر همدیگر را دوست ندارند.

قسمت احساسات بسیار مناسب بود، و چند دقیقه واقعاً شیرین و داغ وجود دارد، با این حال ارتباط بین پارتنر و تایلر آنطور که من دوست داشتم عمیق نشان داده نشد. در کنار شیفتگی آشکار و درک "ساکت"، من به نوعی می خواستم که در مورد گذشته آنها و ارواح شیطانی که آنها را عذاب می دهند بحث بیشتری وجود داشته باشد. آنها این توانایی را دارند که بیش از هر کس دیگری را از دست داده ببینند، با این حال آنها هرگز واقعاً در مورد آن صحبت نکرده اند (در اصل دقیقاً اینطور نیست). به همین دلیل به مرا به یاد داشته باش امتیاز 10 ستاره ندادم.

رابطه تایلر با خواهر جوان ترش شگفت انگیز است. کارولین یکی از آن خانم های جوانی است که برای سن خودش بیش از حد رشد یافته و فوق العاده درخشان است و به همین دلیل توسط دوستانش تایید نمی شود. ارتباط بین تایلر و کارولین باعث می شود که آرزو کنید آرزوی داشتن خواهر و برادری مانند او داشته باشید. درجه دفاعی که او نسبت به خواهرش دارد دوست داشتنی است، شما را به گریه می اندازد. او به سادگی او را دوست دارد. به هر حال، فکر می‌کنم این عالی‌ترین جنبه فیلم است.

تا آنجایی که به نتیجه رسید...خب به سادگی بگوییم که من آن را ندیده‌ام. در ابتدای فیلم به بازه زمانی فیلم علاقه مند شدم، و بعد از مدت کوتاهی قبل از "صحنه اداری"، فقط کلیک کرد ... و بعد واضح است که گریه کردم.

من مرا به یاد داشته باش را به شدت پیشنهاد می کنیم در صورتی که Sundown را دوست داشته باشید یا از آن بیزار باشید مهم نیست زیرا این ربطی به Nightfall ندارد.

«مرا به خاطر بسپار» فیلمی الهام بخش و غمگین است که اعصاب را به هم می زند و همزمان پیامی قوی می فرستد.

رابرت پتینسون با مرا به یاد داشته باش خود را به عنوان یکی از اعضای ارشد رهبران سازندگان ثابت می کند. این بالاترین تحسینی است که می توانم برای فیلم ارائه دهم، اما این چیزی نیست که به مشروعیت هنری آن اشاره کند. در واقع، این امر مستلزم قدردانی توسط آن ابزار فرضی مشکوک به نام بررسی های اجتماعی است، زیرا مرا به یاد داشته باش برای اولین بار در این است که ما ویژگی های نبوغ را چگونه می دانیم و اندازه آن در کجا متوقف می شود.

برای اولین بار در پرتو این واقعیت است که افسانه، واقعاً به هم ریخته‌اش، کاملاً روی دیدگاه‌های منفی‌اش شرط می‌بندد، آنها را از نزدیک به وضعیت خود به‌عنوان یک غوغا می‌بیند، و آنها را با یک لحظه تعیین‌کننده هولناک قابل توجه به چالش می‌کشد. خب لطفا! پتینسون را از آن حذف کنید، یک سرگرم کننده کمتر محبوب را درست کنید و به من اطلاع دهید که آیا فیلم یا طرح آن جرات کار را دارد یا خیر. مرا به یاد داشته باش برای فکر کردن به رفاه اقتصادی محیطی که به خودی خود عمل می‌کند واکنش‌های متفاوتی را فرا می‌خواند: سناریویی را تصور کنید که در آن او چندان ثروتمند نبود، مطمئناً به احتمال زیاد تاریک بود و غیره. من به آن اضافه می‌کنم که چرا قبلاً لحن سبک‌تری نداشته باشیم و آن را به گونه‌ای مدیریت نکنیم که در حالی که به نتیجه می‌رسد، سختی باید واقعاً شگفت‌انگیز باشد. در هر صورت، پیچیدگی ها از اینجا شروع می شود. چیزی که من پیشنهاد می‌کنم کار نمی‌کند: پایان‌بندی فیلم خیلی کج‌رو است و باعث می‌شود هر چیزی که تلاش می‌شود برای مرتب کردن آن در فیلم Remember Me منفجر شود. به وضوح تمام سهام خود را بر شهرت فوق العاده پتینسون می گذارد. به هر طریق دیگری نمی‌فهمم که بدبختی فوق‌العاده‌اش در پایان چگونه می‌خواهد با چنین احساس سختی حماسی به ما معرفی شود: این همان چیزی است که فیلم در فرصتی که 11 سپتامبر یک موقعیت بی‌سابقه بود به این معنا اشاره می‌کند. کمبود رابرت پتینسون نیز یک موقعیت آشکار خواهد بود. در اینجا لازم است به یک نکته واقعاً دقیق اشاره کنم: علاوه بر این، بدون موقعیت او، فیلم حتی یک ثانیه هم فکر نمی‌کند تحت چنین سیستمی ساخته شود. این است که فیلم از افسانه بدبختی صمیمانه استفاده می کند که باعث شد در هر صورت ویژگی پتینسون نمایان شود. علاوه بر این، هر چند فیلم بتواند وضعیت خارق‌العاده او را جبران کند، در واقع یک بلاتکلیفی در انتظار است، به همین دلیل ستاره‌های مختلف باید مشتاق نابودی باشند.

اینجا است که مؤسسه «کسوف» وضعیت کاملاً ترسناک خود را به عنوان تغییری به دست می‌آورد که ما تمایلات جنسی دبیرستانی را پس از 11 سپتامبر می‌بینیم. مرا به یاد داشته باش ائتلاف ناپسندی را بین مجموعه سختگیری/احساس‌گرایی و احساس باقی‌مانده در طلوع بشریت آشکار کرد و به‌طور عطف به گذشته خون‌آشامی بزرگ‌تر آن دوره را که اثر جانبی آن «کسوف» است، نشان داد.

اما برای بازگشت به سرنوشت شوق; بسیاری از کارشناسان دیده اند که پتینسون نمایشگاه خود را پس از عضو ارشد جیمز طراحی می کند. با این حال، من کاملاً در این مورد متقاعد نیستم، چنین انتساب ثابتی، به احتمال زیاد که نفهمیدن، در واقع به چیزی دلالت می کند. بیایید تحلیل کنیم: شور و شوق تخریب دین به ندرت تمام جلوه می کرد. احساس نارضایتی نافرمانی او به طور کلی از طریق تابش. تمایلات جنسی گیج کننده او در طول دوره خود پذیرای مسائل سرکوب جنسی و سیاسی بود. من واقعا نمی پذیرم که این فقط یک سوال موکسی منحصر به فرد است. Dignitary از نظر مثبت جذاب بود، و من فکر نمی‌کنم پتینسون، همانطور که «How to be» نشان می‌دهد، اینطور نیست، شاید او بهتر می‌داند چگونه یک کمیک باشد تا وسیله‌ای برای کارهای سنگین که به نظر می‌رسد دو راه متفاوت را انتخاب می‌کنند. علاوه بر این، شاید پیشرفت شخصیت مولد او به معنای تعمیم او در نوعی جنسیت توده ای باشد، برخلاف آنچه که دیگنیتی به دست آورد. این فانتومی است که من احساس می‌کنم روی فیلم شناور است: عضو ارشد احساس شدیدی از ارزش فردی و ناامیدی داشت، و آشکار می‌کرد که بازیگران معاصر پول‌شان را به‌عنوان یک موضع اغراق‌آمیز عینی طراحی می‌کردند.

فیلم مظهر آن است. این به روش های متناوب؛ هرگز لحنی را دنبال نمی کند تا با همه چیزهایی که تلاش می کند پوشش دهد، مقابله کند. فوران در محل کار فوق‌العاده مضحک بود، با این حال نمی‌توانیم بگوییم که آیا به عنوان یک سرگرمی مورد انتظار بود یا خیر. یا گروهبان کریگ (کوپر) "شما باید از یک دنده استفاده کنید!" پس از یک تجربه عملا خطرناک با تایلر (پتینسون). چنین برخوردهایی در سرتاسر فیلم رخ می‌دهد و نشان می‌دهد که واقعاً چقدر دردسرساز است که به‌طور نمادین آسیب‌دیدگی پس از 11 سپتامبر ایجاد شد. گویا لحن سبک تا حد زیادی ما را از سنگینی طرح هدایت می کند. این وحشتناک ترین نوع پوپولیسم است. Just Penetrate Brosnan بسیار عالی است، با این حال حتی نقش او هم می خواهد پرس و جو کند: آیا این نوع بازیگری او در صورتی که فیلم با یک نت کمیک تر تصور شود، کار نمی کند؟ با در نظر گرفتن همه چیز، نشان می دهد که او چه سرگرم کننده باورنکردنی است، صرف نظر از اینکه او را در فاصله ای محافظت شده قرار می دهد یا خیر. چون او را در حال گفتگو با دخترش مشاهده نمی کنیم، پس از احیای محبت او نسبت به او، در این دو مورد ممکن است فرصتی برای دلداری بزرگتر از محبت و اعتماد پیدا کنیم. همه چیز خفه می شود و بدبینی کاذب فیلم/ احساسات گرایی/ التماس برای اعتماد و عشق و استقامت در حسن نیت تاکید شده موسیقی متن فیلم با ظاهر شدن عناوین پایانی حفظ می شود.

با این حال، فکر می کنم داگلاس سیرک چنین خواهد بود. به همین ترتیب هیجان زده و وحشت زده است.