🌸 دانلود فیلم Nomadland 2020 (سرزمین خانه‌به‌دوشان)

سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 (به انگلیسی: Nomadland) یک فیلم درام و محصول 2020 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که زنی در حدود شصت ساله پس از از دست دادن همه چیز خود در رکود بزرگ اقتصادی، سفری را در غرب آمریکا آغاز می کند و به عنوان یک عشایر ون نشین امروزی زندگی می کند..

این فیلم به کارگردانی Chloé Zhao, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Nomadland 2020 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Frances McDormand, David Strathairn, Linda May, Swankie, Gay DeForest, Patricia Grier, Angela Reyes, Carl R. Hughes, Douglas G. Soul, Ryan Aquino, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Frances McDormand, David Strathairn, Linda May, Swankie, Gay DeForest, Patricia Grier, Angela Reyes, Carl R. Hughes, Douglas G. Soul, Ryan Aquino, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Nomadland 2020 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 R بوده و قبل از دانلود فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Nomadland 2020 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم سرزمین خانه‌به‌دوشان 2020 7.3/10 از 10 می باشد.

زنی در حدود شصت ساله پس از از دست دادن همه چیز خود در رکود بزرگ اقتصادی، سفری را در غرب آمریکا آغاز می کند و به عنوان یک عشایر ون نشین امروزی زندگی می کند.
زنی بعد از اینکه همه چیزش را از دست می دهد راهی سفری به غرب آمریکا میشود تا زندگیش را تغییر دهد ....
پس از فروپاشی اقتصادی یک شهر در روستای نوادا ، فرن (فرانسیس مک دورماند) بار خود را بسته و با ون در جاده به جستجوی دنیای خارج از جامعه سنتی به عنوان یک کوچ نشین امروزی می پردازد. یک زن شصت ساله که پس از از دست دادن همه چیز در رکود بزرگ اقتصادی ، سفری را در غرب آمریکا آغاز می کند و به عنوان یک عشایر امروزی در ون زندگی می کند....
یه زن میانسال بعد از اینکه همه چیزشو از دست میده، سفری رو در غرب آمریکا شروع می‌کنه و به عنوان یه عشایر امروزی در ون زندگی می‌کنه...
پس از فروپاشی اقتصادی یک شهر در روستای نوادا، فرن (فرانسیس مک دورمند) بار خود را بسته و با ون در جاده به جستجوی دنیای خارج از جامعه سنتی به عنوان یک کوچ نشین امروزی می پردازد.

جهت دانلود فیلم Nomadland 2020 (سرزمین خانه‌به‌دوشان) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

ماهیت فیلم در چارچوب ذهنی فرانسیس مک دورماند نیست، او را کمی در شروع کشف می کنیم، با این حال ساکت می ماند و ترجیح می دهد در سفر بماند. او پس از شکست یک سازمان و تبدیل شهرش به یک شهر فانتوم، دیگری و کار خود را از دست داد. او به یک مهاجر تبدیل می شود و به لطف آمازون می فهمد که چگونه تحمل کند. او به عنوان یک مسافر با افرادی مانند او ملاقات می کند. اینجاست که فیلم جذاب و نافذ می‌شود، به این دلیل که شخصیت‌هایی که او ملاقات می‌کند داستان و پایه‌ای دارند، تکان‌دهنده و واقعاً تأثیرگذار هستند. خوشبختانه، با توجه به این واقعیت که شخصیت او با پیشرفت داستان به تعداد فزاینده‌ای از افراد رمزآلود تبدیل می‌شود، و ما به طور قابل توجهی کمتر علاقه‌مند می‌شویم.

آدرس‌دهی نیز به جانشینی‌های آمازون مربوط می‌شود. موقعیت‌های دائمی بزرگی را به این مسافران بدهید که به آنها اجازه می‌دهد دلارهای خود را دوباره بارگیری کنند و سپس در جاده‌ها به عقب بروند.

نمایش سینما که Vindicator را نشان می‌دهد، قطعه عجیبی است: دلارهای بسیار زیاد در فیلم Nomadlandی درباره مردم فقیر.

تغییر عکس ها با موسیقی مرسوم، تا حدودی گیج کننده است (تصادف، موسیقی مناسب لودویکو اینائودی). جدای از ماندگاری فیلم، به عنوان مثال، برای پوشاندن غیاب ماده، آن‌ها شکسته‌های پلاستیکی می‌دهند و بیش از هر چیز دیگری به تبلیغ اشاره می‌کنند. نیاز و خشکی چقدر شگفت انگیز است.

رئیس باید چه پیام هایی را منتقل کند؟ این به احتمال زیاد ماهیت فیلم است: در پایان آن، ما نمی‌توانیم پاسخی بدهیم.

ما مدام به این فکر می‌کنیم که آیا روایتی که سرزمین خانه‌به‌دوشان به هیچ وجه آن را ندارد، احتمالاً نمی‌تواند داشته باشد. بسیار قابل توجه تر، دقیق تر، کامل تر بود. همچنین، می‌توانستیم بیشتر «شخصیت‌ها» را پرورش دهیم، سرگردان‌های واقعی، که ما در اشتیاق خود به آنها باقی می‌مانیم.

من آنقدر از نظرسنجی‌هایی که تحلیلگر فیلم، شخصیت‌ها و رئیس را بررسی می‌کرد، خواندم که می‌خواستم به ممیزی‌های آنها پاسخ دهم. افرادی که چنین چیزی را ندارند، به حرکت ادامه می دهند، چیزهای جدید می بینند، و با زمین حرکت می کنند، اساساً نمی توانند درک کنند که واقعاً در سرزمین خانه‌به‌دوشان و این شیوه زندگی چه می گذرد. فقر یا دستمزد به هیچ وجه ربطی به این محرک، این نیاز ندارد. آنهایی که دارای حداقلی هستند تقریباً با هیچ چیز زندگی می کنند و آنهایی که بیشتر از آنها زندگی می کنند با بیشتر زندگی می کنند، اما معمولاً برای گوزن، کوه، گیاه خاردار، دریا، نهر، دریاچه، گوزن، مرغ مگس خوار یا درخت بلوط زنده ای که می بینند زندگی می کنند. غم و اندوهی که پلنت به طور مداوم احساس می کند در تعداد قابل توجهی از ما وجود دارد و ظرفیت کاهش یا از بین بردن این نیاز، به همان اندازه که دارایی های قابل دسترس برای آن افراد است، متفاوت است. گرینری به ما می‌گوید که پیوسته این ارتباط را با طبیعت احساس می‌کرده است، اما با این چارچوب و علاقه‌اش به یک مرد فریب خورده و تسلیم شرایط شده است، با این حال او هنوز در درون خود مهاجر بوده است. من یک مهاجر هستم من توانایی اجاره یا خرید و گذاشتن یک پایه خوب را دارم، و سعی کرده‌ام با جوان‌های بزرگ‌تر و همراهان همیشگی‌ام «تطابق» برقرار کنم، اما در درون آن شرایطی وجود دارد که برای دیدن دیگری لازم است. خط افق، یک دریاچه جایگزین، یک مسیر پیاده روی نشده. در نقطه ای که تا حدودی به تازگی یکی دو سال از زندگی خود می گذریم، موضوع مورد نظر برای همه آشکار است. ما کار کرده‌ایم، پرستش کرده‌ایم، ولگردی کرده‌ایم، تلاش کرده‌ایم و جنگیده‌ایم. اگر در این آخرین سرمایه گذاری زندگی مان نتوانیم به غرایز، روحیه، انگیزه ها، عشق هایمان تکیه کنیم، پس همه چیز چه ارزشی داشته است؟ گرینری به انتخاب خود رضایت داد و سرانجام خود را آگاه و تصدیق کرد. بدبختی اصلی این است که انکار و بدبختی زیادی لازم بود تا او را به عنوان او ببیند.

هزاران بار در هالیوود توضیح داده شده است که دستور العمل مشابهی را بارها و بارها تکرار می کند، اما مشابه آن در طرف مقابل با فیلم های هنری ادعا شده رخ می دهد و این یک تصویر واقعی از آن است. این رویکرد نیمه روایی اصالت اجتماعی در طول دهه 60 با دوربین های دستی، موسیقی کم، بدون برش های فرار و روایت مستقیم، جدید بوده است و از آن زمان به بعد بی وقفه در فیلم Nomadland های کار بازنگری شده است. این هنوز به ویژه در اروپا و سایر کشورهای بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. فیلم های. گاهی اوقات واقعاً می‌تواند تصاویر متحرک جذابی ارائه دهد، مانند بخشی از تصاویر پربارتر Dardenne، یا از سوی دیگر، اگر نمی‌توانید زیرنویس‌ها را درک کنید، فیلم‌های کن لوچ و اولیه مایک لی. به هر حال، این روزها به‌طور کلی، این روزها به سادگی سطح و طاقت‌فرسا است، جایی که فقدان ذهن خلاق و نوآوری فیلم‌ساز تلاش می‌کند پشت این تعمیم تهی‌شده، که هنوز با بسیاری از کارشناسان و جشنواره‌های سینمایی مشهور است، سرپوش بگذارد.

اگر دوست دارید از طریق این کار تلاش کنید، احتمالاً Nomadland را دوست خواهید داشت. من فکر نمی کنم در اینجا چیز جدید یا قابل توجهی وجود داشته باشد. این یک فیلم - و تهیه‌کننده - است که واقعاً نگاهی به تعداد زیادی از جعبه‌های دوم در حال انجام ما، و پس از آن افتخارات می‌اندازد. نابرابری و بی‌رحمی شرکت خصوصی کنترل‌نشده را می‌توان به روش‌های بی‌شماری منحصربه‌فرد، منحصربه‌فردتر و جذاب‌تر - به عنوان مثال، انگل و - خس خس - بازی ماهی مرکب نشان داد. سرانجام آنچه Nomadland درباره آن است در یکی از سطرهای شخصیت کمکی خلاصه می شود، وقتی می گوید به زودی 62 ساله می شود، از 12 سالگی کار کرده است و بازنشستگی مدیریت شده توسط دولتش 550 دلار خواهد بود و او فقیر است. که مایه تاسف، تاسف و رتبه است. راه های زیادی وجود دارد که یک تهیه کننده ممکن است تصمیم بگیرد این داستان را بازگو کند. رئیس "ایمن ترین" و در نهایت طاقت فرساترین راه را انتخاب کرد.

Nomadland نمایش دیگری است که با هماهنگی، آهنگسازی و بیشتر توسط کلوئه ژائو، رئیس The Rider، ساخته شده است.

سرزمین خانه‌به‌دوشان درباره گرینری (فرانسیس مک دورمند) است که پس از شکست پولی تصمیم می گیرد با زندگی خود به شکل دیگری روبرو شود. سازمان او و کمبود نیمه بهترش. بنابراین او با ون خود به راه می افتد و سعی می کند به سرگردانان پیشرفته بپیوندد. زندگی به عنوان یک مسافر نیاز به عادت کردن به پلانت بدون یک زمین قوی و با دیدگاهی جایگزین نسبت به جهان دارد. به این ترتیب او می‌فهمد که چگونه می‌تواند به این شیوه منحصر به فرد زندگی کند، بدون اینکه کمتر اتفاق بیفتد، برخلاف زندگی قدیمی‌اش.

کلوئه ژائو با سرزمین خانه‌به‌دوشان فیلمی خارق‌العاده درباره وجود مسافران امروزی ساخته است. ، به این دلیل که به جز فرانسیس مک دورمند و دیوید استراثیرن، بخش بزرگی از بازیگران دیگر واقعاً توسط مهاجران واقعی بازی شده اند. بخش بزرگی از آنها نیز متوجه نبودند که در طول فیلمبرداری با یک ستاره هالیوود همراه هستند. ژائو سعی می کند با سرزمین خانه‌به‌دوشان شیوه زندگی این افراد را به شما منتقل کند تا نشان دهد که برای یک زندگی سعادتمندانه به یک خانه بزرگ یا چیزهای زیادی نیاز ندارید.

با دنبال کردن طیف گسترده ای در مورد مسافرانی که به شیوه خاص خود به زندگی خود ادامه می دهند، داستان می تواند یک قطعه درهم به نظر برسد، به این دلیل که در آن چارچوب ذهنی دقیقاً یک خط داستانی مناسب وجود ندارد، به استثنای شیوه های زندگی. از سرگردان های مختلف این شیوه‌های مختلف زندگی می‌تواند جذاب به نظر برسد، به‌ویژه برای افرادی که از زندگی عادی کار، مدرسه، ارزیابی و پرداخت استفاده می‌کنند. سرزمین خانه‌به‌دوشان به شما آموزش می دهد که زندگی در هر مکانی که هستید اتفاق می افتد، چه بسازید چه نسازید.

به همراه مدیر عکاسی جاشوا جیمز ریچاردز، کلوئه ژائو به طور بی عیب و نقص منطقه ساکنان مهاجران را همراه با نجات طبیعت به تصویر می کشد. به این ترتیب آن‌ها نشان می‌دهند که دنیای شگفت‌انگیز می‌تواند خارج از دنیای مالی و کلان‌شهری باشد.

فرانسیس مک‌دورمند به‌طور مؤثر در سرزمین خانه‌به‌دوشان کار می‌کند و به‌خوبی به‌نظر می‌رسد که واقعاً در میان مهاجران واقعی مناسب است. در بخشی از آن، او چهار تا پنج ماه در یک ون زندگی کرد تا واقعاً یک مسافر به نظر برسد و تجربه کند که این شیوه زندگی در این مرحله چگونه است. او شایسته این بود که اسکار بهترین سرگرمی در یک شغل اصلی را برای این کار برد. علاوه بر این، مهاجران در فیلم Nomadland اساساً زندگی واقعی خود را به نمایش می گذارند بدون اینکه نشان دهند که در حال ضبط شدن هستند. به جز یک سرگردان منزوی که در مجموع بیش از حد به دوربین نگاه می کند، آنها نیز به نحوه معقول زندگی خود به عنوان یک مهاجر دست می یابند. این باعث می شود سرزمین خانه‌به‌دوشان عملا شبیه یک روایت باشد. به همین ترتیب شنیدن اینکه چگونه بخشی از این مهاجران در زندگی مسافرتی زخمی شده اند، دوست داشتنی یا بدبختی است. بیشتر آنها در این زندگی زخمی می شوند زیرا آنها هیچ تصمیم دیگری نداشتند، اما در هر صورت بهترین کار را انجام می دهند.

سرزمین نومادلند فیلمی است که در موضوعات کسل کننده متعددی در ارتباط است: عدم تعادل، نیاز، افسردگی، مالیخولیا، اما در واقع حس خوبی نسبت به پایان آن دریافت می کنید. این یک تجربه متناقض است که رویارویی چند کارگر آمریکایی شمالی را در بر می گیرد که در نهایت در زباله ها احساس ناراحتی می کنند. سرزمین خانه‌به‌دوشان عواقب اضطراری 2009 و پیامدهای ناامیدکننده آن را در مورد آسیب پذیرترین ارتباطات عمومی ما، کارگران فروتن، به تصویر می کشد. قهرمان، پس از از دست دادن خانه خود، شخص مهم خود و منطقه محلی خود "تصمیم می گیرد" به زندگی مسافرتی ادامه دهد. علاوه بر این، منظور من "تصمیم می گیرد" (بین نقل قول ها) است، زیرا او هیچ انتخاب عملی دیگری ندارد که او را برای خانواده یا همراهانش آزار ندهد. بنابراین او کم هزینه ترین گزینه قابل تصور را برای همگام شدن با آزادی و استقلال خود انتخاب می کند: سبک زندگی مسافر.

سرزمین خانه‌به‌دوشان در دو سطح فردی و اجتماعی (در مقیاس بزرگ و خرد) برای من کار کرد.

در سطح منفرد، شخص اصلی به نام "فرن" نیاز به مدیریت وجود متروک یک مهاجر پیشرو دارد که به دنبال موقعیت های گاه به گاه پراکنده در سراسر کشور است. نقدینگی ارتباطات خود او از طریق فیلم آشکار است، زیرا افراد به طور مداوم از جایی می‌آیند یا به آنجا می‌روند، با این حال او می‌داند چگونه با افراد دیگر ارتباط برقرار کند و پیوند خود را حفظ کند.

و اینجاست که فیلم از تجربه ناخوشایند عملا شیرین می شود. ارتباطاتی که گرینری بینش خواهد کرد، بسیار مطمئن هستند. علیرغم این واقعیت که هر فردی که در حین حرکاتش پیدا می کند، به همین ترتیب در برخوردهای فعلی یا قبلی دچار آشفتگی عمیقی است. از این منظر، فیلم شبیه یک نوشته دیکنز است. علیرغم این واقعیت که این افراد به هر حال در شرایط پولی غم انگیزی هستند، قلب آنها به طور مداوم در موقعیت مناسبی قرار دارد. آنها افرادی سرگرم کننده، سعادتمند، اخلاقی و سازگار هستند. با وجود همه چیز، بشر در سطح اجتماعی مینیاتوری پیروز می شود. علاوه بر این، آن را به زیبایی انجام می دهد.

در سطح اجتماعی کامل، فیلم به طور مثبت دافعه های ایجاد شده توسط چرخش های اجتماعی محتاطانه فعلی را بررسی می کند. اما نمی توانید از خود بپرسید: آیا این اخلاقی است؟ آیا یک فرد مسن 60 ساله که نیاز شدیدی به استعفا دارد، خود را موظف به کار و زندگی در یک ون می بیند تا یک معامله برتر بازنشستگی داشته باشد؟ به طور مثبت احساس فاسد و غم انگیز است.

فیلمبرداری فیلم فوق العاده است. هدف اصلی، نور عادی و سوابق با استفاده از یک نقطه کانونی گسترده (که به نظر می‌رسد فرد اصلی را در صفحه نمایش بسیار متواضع‌تر نشان می‌دهد) اساساً به تغییر پیوسته دیدگاهی که به دلیل شیوه زندگی مهاجران به وجود می‌آید، می‌پردازد. شیوه ضبط کارگردان در نهایت شما را در صحنه‌ها غرق می‌کند و ترس عمومی را برانگیخته می‌کند.

صمیمی، لذت‌بخش و عمیقاً دلسوز، Nomadland مطمئناً ارزش تماشا کردن را دارد!

سرزمین عشایر مجموعه ای لذت بخش است که به کمک تکه ها و تکه های زندگی یک بیوه ساخته شده است، در حالی که او وجود یک سرگردان را پس از مرگ شوهرش در آغوش می کشد. این اودیسه ای از خودشناسی و خودشناسی است که در آن یک فرد عادی از طریق دشواری های زندگی، امکانات واقعی خود را درک می کند. سرزمین نومادلند جشنواره غیرهمنوایی‌ها، آزادی و ارزش‌ها است.

این هیچ فیلم مرسومی نیست که با احساسات، فعالیت یا عجله سنگینی کند. حقیقتاً، این یک کار بی تکلف است که با نگاه روحی سروکار دارد و روش واقعی اندیشیدن به زندگی را کشف می کند. رئیس کلوئه ژائو در جایی که مرگ به عنوان توقفی ساده در سفر به خانه صلح بی انتها به تصویر کشیده شده است، نمایشی می سازد.

فرانسیس مک دورمند در نقش پلانت بسیار عالی است. به نظر می رسد که او با افزایش سن بسیار برتر است. آخرین باری که او بر من غلبه کرد، از طریق تظاهرات باشکوهش در سه تخته بیرون ابینگ، میسوری بود و او اعدام بسیار برتر را در اینجا بیان می کند. جای تعجب نیست که او جایزه موسسه بهترین بازیگر را برای این کار اخراج کرد. اجرای ظریف او روح فیلم است. نکته جالب دیگر این است که عملاً هر یک از شخصیت های فیلم به نام های منحصر به فرد خود نامگذاری شده اند. برای مثال، فرانسیس در نقش پلانت، لیندا می در نقش لیندا، دیوید استراتهرن در نقش دیو، گی دیفورست در نقش گی، و غیره. و هر یک از شخصیت‌ها حتی با محدودیت‌ها و ایرادات خاص خود، الهام‌بخش، لذت‌بخش و کاملاً تحقیق شده‌اند.

پرشکوه‌ترین بخش فیلم، فیلم‌برداری آن است. زمین های متروک نبراسکا، نوادا یا آریزونا کاملاً عکسبرداری شده اند. توسعه دوربین به طور مداوم تسکین دهنده است و اعتماد را با سلیقه به ارمغان می آورد. آسمان اغلب به عنوان یک موضوع در نظر گرفته شده است و سایه های نوسان آن اغلب به معنای تغییر حالات ذهنی قهرمان است. زمین مادر اغلب به عنوان نماینده ای برای ناامیدی گیاه استفاده شده است. دیدگاه دیگری که ناظر را به حرکت در می آورد، مبادلات مکتوب عالی آن است. روح گرینری خلاصه می‌کند: «من یک بی‌خانمان هستم، نه یک فقیر و فکر می‌کنم شما تفاوت را می‌دانید». همانطور که بانس ولز می‌گوید: «چیزی وجود دارد که من در زندگی در سفر بیشتر از همه دوست دارم، این است که آخرین وداع وجود ندارد، ما به سادگی می‌گوییم که شما را خیلی دور نمی‌بینم، و من شاید یک ماه، یک سال یا گاهی سال‌ها چنین می‌کنم. با این حال من دوباره آنها را می بینم"، شما شروع به بررسی بدبختی های فردی می کنید که در زندگی خود تحمل کرده اید.

مراقب باشید که در این اثر هنری با هجوم آدرنالین مواجه نخواهید شد. برای تقویت ساختمان نیاز به سرمایه گذاری دارد. مانند طرز تفکری که در هر لبه فیلم وجود دارد، شبیه یک سفر است. همچنین، با فرض اینکه به دنبال اهمیت واقعی زندگی، جنبه های مثبت واقعی حضور هستید، این تنها فیلمی است که باید قبل از گاز گرفتن غبار تماشا کنید. اگر نه، دور ماندن هوشمندانه تر است.

من در مجموعه وسیعی از فیلم‌ها شرکت می‌کنم، با این حال همیشه از ساخت فیلم‌های خانگی لذت می‌برم، بنابراین این یک موفقیت برنامه‌ریزی شده برای من است. از یک سو، نفیس بودن فیلم‌برداری است، اما به‌عنوان مثال، به‌طور مشابه در فیلم Nomadland‌های فعالیتی شرکت نمی‌کنند. توسعه دوربین واقعاً سرگردان به سختی وجود دارد، که ممکن است جمعیت جوان‌تری را که بیشتر به تجربه‌ی تصاویر متحرک عادت دارند، متعادل کند. به هر حال، من فکر می‌کنم که کار دوربین در حال قفل شدن است. خطوط چشمی نزدیک به کامل هستند، و نمایشگاه، مشابه کار دوربین، به طور مشابه در یک فیلم پرفروش مانند جنگ ستارگان شرکت نمی‌کند.

و در حالی که جنگ ستارگان یکی از فیلم های متحرک شماره 1 من است، و تصویری خارق العاده از آنچه که فیلم می تواند باشد، من با لبه تیغ، بیشتر شبیه سرزمین خانه‌به‌دوشان هستم. این منحنی گشت و گذار و شخصیت قهرمان، گرینری است. سرزمین خانه‌به‌دوشان هرگز تاثیر خود را از دست نمی دهد. در هر صورت، قوس چیست؟

اگر می‌گویید هیچ اتفاقی نمی‌افتد، تصور می‌کنم که در مورد آنچه در حال وقوع است قفل نشده‌اید. من تعداد شگفت‌انگیزی از نظرسنجی‌ها را دیده‌ام که بیان می‌کردند که گیاه هیچ بخش دایره‌ای ندارد، که می‌تواند از یک جمعیت تنبل بیرون بیاید. سرزمین خانه‌به‌دوشان خارج از بیس نیست، در حین حضور در فیلم Nomadland بی حال است، اما سرزمین خانه‌به‌دوشان برای آن دسته از جمعیت ساخته نشده است. من افراد زیادی را می‌شناسم که اظهار می‌کنند که فیلم‌های خانگی را دوست دارند، اما در آن لحظه وقتی فیلمی را تماشا می‌کنند اجازه می‌دهند تلفنشان را ببندند یا سرشان را خاموش کنند. این ممکن است از این دیدگاه ناشی شود که ترجیح دادن فیلم‌های خانگی باعث می‌شود که فرد مشتاق‌تر شود، و در نتیجه «با توجه به این که باهوش هستم، باید فیلم‌های خانگی را دوست داشته باشم». دوست داشتن نوع خاصی از فیلم آدم را باهوش نمی کند.

در مورد پلانت به عنوان یک شخص، او در موقعیت مناسبی قرار ندارد. در "دنیای عادی" اما در درون به عنوان یک فرد، او ناسالم است. او نیز شانس ارزشمند ماندن در خانه را رد می کند و با تصمیم به عنوان یک سرگردان اقامت می کند. علاوه بر این، آب و هوا یا نه، فیلم ها دقیقاً آن بخش را به تصویر می کشند. بسیاری از فیزیکدانان ممکن است در هر لحظه نبردهای ستارگان را به دلیل غیرمنطقی بودن انتخاب کنند، اما این باعث وحشتناکی آن نمی شود. به طور کلی آنچه گیاه در سطح یک فرد به آن نیاز دارد این است که یادآوری را کنار بگذارد و به آن ادامه دهد و تجربیات جدیدی کسب کند. همچنین، اینجاست که موضوع یا بحث اخلاقی فیلم را دریافت کرد.

به اکثر داده‌ها گفته می‌شود که نزدیک به دورترین حد فیلم استفاده شوند، اما همه آن‌ها برای استفاده در شروع نمایش داده می‌شوند. به. بوسیدن گیاه روی جلد خاص و دیدن عکس های قدیمی یک مرد هر دو به وضوح نشان می دهد که نیمه بهتر او مرده است. گرینری با تعصب ظروف شکسته قدیمی را که در نیمه بهترش جای داشتند می چسباند، دوباره به گذشته تثبیت می کند و مدام به یاد می آورد و فقط به یاد می آورد.

در مجموع، سرزمین خانه‌به‌دوشان به شیوه ای تحصیل کرده شرکت می کند. سرزمین خانه‌به‌دوشان در مورد نمایش نگو است و آن را بی عیب و نقص سازماندهی می کند. درصورتی‌که شما کاردانی دارید، یا کسی که عشق عمیقی به فیلم‌های خانگی صنایع دستی دارد، هر پلان سرزمین خانه‌به‌دوشان را به عنوان چیزی که می‌توانید به عنوان یک بنر روی دیوار خود قرار دهید، احترام می‌گذارید، به این دلیل که این نما فوق‌العاده است. . علاوه بر یک فیلم خارق‌العاده، در عین حال احتمالاً بهترین. به هر حال، اگر تماشاگر عادی شما منطقی باشد، سرزمین خانه‌به‌دوشان را یک فیلم خوب (نه باورنکردنی) می داند.

تنها تمایلی که از تماشای سرزمین عشایر می گیرید، پریشانی است. علیرغم اینکه آنها به دنبال شفقت شما نیستند، شما برای زندگی به عنوان مهاجر احساس ناراحتی می کنید. در سرزمین خانه‌به‌دوشان دشوار، شما می بینید که افراد خاصی این شیوه زندگی را انتخاب کرده اند و برای افراد دیگر، آنها را انتخاب کرده است.

فرانسیس مک دورمند در نقش گرینری یک زن متروک را ارائه می دهد که همیشه به دنبال چیزی است. گمشده. شما هرگز نمی‌فهمید که آیا او تصمیم گرفته است که یک سرگردان باشد یا نه، یا از طرف دیگر با این فرض که او او را انتخاب کرده است، با این حال او به شما نشان می‌دهد که تسلیم شده است تا به این زندگی ادامه دهد، و شاید واقعاً به آن نیاز دارد.

بازی او فوق العاده است. نحوه قدم زدن، حرکت، صحبت کردن و نگاه کردن او به زندگی متحرک است. او شلاق خورده است، اما او به جلو ادامه می دهد. چند مسافری که یاد می گیریم تسلیم شده اند. دیگران هر لحظه را به حساب می آورند. ما می آموزیم که عموماً هر یک از آنها باید با زندگی روبرو شوند زیرا موقعیتی داشتند که به آنها نشان داد زندگی چقدر کوتاه است.

سرزمین خانه‌به‌دوشان نسبتاً کند است. خیلی اتفاق نمی افتد، اما شاید، این چیزی است که رئیس معتقد است شما باید درک کنید. زندگی به تدریج برای Greenery حرکت می کند. او و مسافران مختلف یک قبیله را تشکیل می دهند و هدف اصلی آنها کمک به یکدیگر و قدردانی از زنده بودن است.

همانطور که داستان ادامه دارد، گرینری را می بینید که در ون خود از یک نقطه به نقطه دیگر حرکت می کند. خانه او. او از این بابت بسیار خوشحال است زیرا این مکان پناهگاه اوست، اما در یک صحنه متوجه می‌شوید که چگونه او و دیگران برای سواری جذاب‌تر مشکلی ندارند. گرینری فرصت‌هایی برای اقامت در یک خانه ثابت دارد، اما او معمولاً به خانه‌ای که در حال حاضر می‌شناسد، یعنی ون خود بازمی‌گردد.

فرن چیزهای زیادی را در زندگی روزمره‌اش از دست داد. اما مسخره ترین کار این است که او در جوانی عکس های خانواده اش را ورق بزند. شما نگاه می کنید که چهره او شما را در احساسات خانمی از دست داده است که چیزی را از دست داده است که هرگز نمی تواند آن را پس بگیرد و نمی تواند فکر کند که چه چیزی او را به جایی که اکنون است رسانده است.

فیلم دارای چنین چیزی است. رقت بار پیانو می نوازد تا حس دردسر را اجرا کند. افسردگی تقریباً در هر صحنه مقادیر زیادی دارد. در صحنه‌های متعددی، پلانت بدون کمک کسی در خیابان قدم می‌زند یا در هیچ مکانی بدون کمک هیچ‌کس دیگری نیست. به نظر نمی‌رسد که او از مهجوریت لذت نمی‌برد، با این حال اذعان می‌کند و می‌داند که این همان چیزی است که زندگی او را مدیریت کرده است.

فیلمبرداری با چنین صحنه‌های بی‌شماری کاملاً وحشی برای همه مقاصد و مقاصد فوق‌العاده است. نوادا، آریزونا و داکوتای جنوبی. من چند سالی در یوتا زندگی کردم و این پذیرش ظالمانه را احساس کردم که شما را شگفت‌انگیز می‌کند و در عین حال باعث می‌شود در برابر تمام موقعیت‌های «چه می‌شد» که می‌توانید تصور کنید، احساس ناتوانی کنید. شما به معنای واقعی در هیچ مکانی تنها با خودتان و عقلتان نیستید.

سرزمین خانه‌به‌دوشان آنقدر برای شما مناسب نیست که بخواهید برای فعالیت زیاد یا حتی خط داستانی بادوام از Nomadland قدردانی می‌کنید در صورتی که عاشق بازیگری فوق‌العاده و صحنه‌های فضای باز افسانه‌ای باشید، و در عین حال بخشی از واقعی بودن را برای برخی از افرادی که در جامعه مدیریت می‌شوند، یا کسانی که به سادگی نیاز دارند بگویند به اندازه کافی غذا خورده‌اند، به شما می‌دهند. و باید ببینم خیابان چه می آورد.

من از Nomadland بسیار لذت بردم. در نهایت، شما این تمایل را پیدا می کنید که گرینری در جایی که به پایان رسیده است، احساس رضایت می یابد. شاید هدف کلی فیلم این باشد - اینکه بتوانید بفهمید که چگونه هر چیزی را در طول زندگی روزمره تصدیق کنید. نکته مهم این است که به پیشروی ادامه دهید. قدردانی.

در مقطعی، مدتی قبل، IMDb را در نظر گرفتم و فهمیدم که احتمالاً می‌توان بیشتر هر چیزی را در این فضای نظرسنجی نوشت، به شرطی که خصمانه نباشد - اما در حد تیزبینی... برای من سخت است که بپذیرم یک انسان واقعی. در امور مالی IMDb است که در واقع به بحث‌های بی‌پایان و نامناسبی که در اینجا ارائه می‌شود نگاه می‌کند. (با این حال، با در نظر گرفتن همه چیز، درود بر شما، تام یا کتی، اعتماد کنید که روز شما مثبت است. من عاشق این سایت هستم. همچنین، اجازه دهید به شما تضمین بدهم، هیچ چیز نامناسبی در این متن وجود ندارد. اگر ببخشید.)

بنابراین، پنج شنبه شب در سال 2021 است، و من در خانه، تنها، خسته، دلسرد و دیوانه هستم. اندیشیدن به زندگی، که برای موقعیت من به نظر می رسد به معنای فیلم های زیادی از زمان است. در هر صورت چیزی تغییر کرده است. من دیگر سراغ فیلم ها نمی روم. عجیب است، به این دلیل که حدود 20 سال بود. هر سال 100 بار من عاشق فیلم های سینمایی هستم، مشتاقانه. من فکر می کنم هنوز این کار را انجام می دهم. با این حال، آنها تغییر کرده اند، یا من چنین احساس می کنم. آنها به میزان قابل توجهی در مقایسه با گذشته به یک رویداد جماعتی تبدیل شده اند. علاوه بر این، تغییر در تصویربرداری کامپیوتری چیزی را در این صنعت از بین برده است. درجاتی از فن بیان و... صنعتگری، شاید؟ تصاویر متحرک دیگر شبیه فیلم نیستند. فلش از بین رفته و دلم برایش تنگ شده است. فیلم‌ها نیز تغییر کرده و به اتاق‌ها و کافه‌های خانوادگی تبدیل شده‌اند. این روزها رفتن به سمت فیلم ها باعث می شود که احساس چاشنی بیشتری نسبت به خودم داشته باشم.

اما «سرزمین عشایر» را دیدم. این یک نمایش جدی و هوشیار برای برخی از افراد سرگرم کننده است که احساس می کنند سرگرم کننده های واقعی هستند و نه ستاره ها، و می توان تشخیص داد که شخصی پشت دوربین واقعاً در حال فکر کردن به تصمیمات اجرایی است. با تماشای «سرزمین عشایر» به نظر می‌رسد که در حال بحث با فردی توسعه‌یافته هستید که این جهان خودمان را بررسی کرده است و چیزی برای روشن کردن آن درباره آن وجود دارد.

«سرزمین عشایر» روایتی است یا یک نگاهی به بانوی شایسته ای که مانند من، به اندازه شمع های روی کیک تولد احساس پیری نمی کند، می گویند که او پیر است، اما اکنون هیچ استفاده ای در این دنیا ندارد. واقعیت او بی اهمیت است - برای همه به جز خودش. به این ترتیب او به زندگی سرگردان می رود و از شغلی ناپایدار به شغلی دیگر شناور می شود. در زمان کریسمس، او گاه به گاه در یک مرکز توزیع برای آمازون، یک E-Corp واقعی کار می کند، که باید فوراً نابود شود. این دنیای خیره‌کننده‌ای است که ما در آن زندگی می‌کنیم.

مناسبت‌های «سرزمین عشایر» واقعاً از مدت‌ها قبل اتفاق می‌افتند، و دیوانگی از آن زمان به‌تازگی شکل گرفته است. در این شرایط منحصر به فرد، به نظر می رسد شخصیت فرانسیس مک دورمند عملاً شبیه به تصویری از یک ناسازگار محصور در واقعیتی بی رحم و ساخته دست بشر است. همکاری انسانی تایید شده بسیار دشوار است، مجموع چیزهایی که شما دارید، شما هستید...و خانه ساخته شده شما.

نمی دانم. «سرزمین عشایر» فیلم خوبی است. با این حال، مطمئن نیستم که در نهایت چیزی را به ما نشان دهد. یا از سوی دیگر، به جای آن، این کار را انجام می دهد، اما پرسش این است که چگونه می توانیم در هر نقطه بینشی را که به ما ارائه می دهد مدیریت کنیم؟ ما به سادگی می توانیم ارتباط برقرار کنیم و تصدیق کنیم. یا از طرفی نه. «سرزمین عشایر» به ما این فرصت را می دهد که دو یا سه ساعت از خانه دور باشیم و پس از آن برگردیم. غافل، اما شاید از بی اهمیت بودن همه آن آزرده خاطر شده باشد. در روزها و سال‌های آینده فیلم‌های مختلف و بعد از آن فیلم‌های مختلف و غیره می‌شود. همچنین سینما در «سرزمین عشایر» به نظر کویر است.

سرزمین خانه‌به‌دوشان پنجاه سال گذشته ساخته شده است که به نظر می رسد بی بازگشت است. با این حال، هالیوود معمولاً پنجاه سال عقب است. این واقعاً بر اساس مقاله ای از هارپرز که مدت ها قبل است، پایه گذاری شده است. با توجه به فیلم، این باید یکی از فیلم هایی بود که قطعاً از آن لذت بردم، با این حال، کارهای زیادی با خودت انجام بده (DIY) داشت. شما فکر می کنید جمعیت سرزمین خانه‌به‌دوشان هرگز بیرون نرفته اند تا بدانند چگونه "در جاده" زندگی کنند. من چنین برخوردهایی داشته ام، اما با کوله پشتی، و از این سوی سیاره به سوی دیگر، پریدن، کشت و کار، استراحت در یک منطقه تفریحی به مدت هفت روز با همراهان، و این بسیار سرگرم کننده است، به سادگی با تکیه بر در حال حاضر چه احساسی دارید من هرگز «بو» را نمی‌شناختم یا اغلب درباره‌اش فکر نمی‌کردم - ما او را در فیلم Nomadland نمی‌بینیم، و به نظر می‌رسید که این روشی برای رسیدن به نوستالژی/بدبختی به شرایطی است که نیازی به آن نداشت و احتمالاً مداخله می‌کرد. من از فرصتی برای دیدن بحث‌های اضافی از Blinkie، Linda، و Bounce که باید غیر سرگرم کننده باشند، لذت می‌بردم، زیرا آنها منظم بودند، اما به من کمک کردند تا افرادی را که می‌شناسم به خاطر بسپارم. من فکر می کنم "باحال"، و بعد از آن بحث 60 ثانیه ای تمام شد. من هرگز جیسون استاتهام را ترجیح ندادم - به نظر می‌رسد که او دائماً نقش یک فرد ناخوشایند را بازی می‌کند که به سادگی چهره‌ای نامناسب دارد... من فریب می‌خوردم که در مورد شخص اصلی اطلاعات پیدا می‌کردم، و به احتمال زیاد استثنایی می‌شد که کار آمازون را دوباره امتحان نکنم. صحنه‌ها، و غیره... دیدن منطقه‌ای که واقعاً محلی نیست، «شهرهای چادری» در سراسر کشور نیز می‌تواند شایسته باشد. خیلی زود، همه ما به نوعی برای آمازون کار خواهیم کرد، و ما این مورد هستیم. سرگرمی های مبتنی بر وب رایگان نیست، با این حال، بخشی از افراد سرگردان فکر می کردند که مفید است و اگر افراد در این مکان هستند، انتخاب چندان قابل توجهی ندارید.

فرانسه عالی است غافلگیری هیچ کس، با این حال به نظر می رسید که فیلم به 30 دقیقه فیلم خوب نیاز دارد و آن را حدود 100 فیلم متحرک ساخته است. با این وجود، گمان می‌کنم از این برنده بهترین فیلم خوشحالم، زیرا افراد باید از نبرد آگاه باشند، که مطمئنم این کار را می‌کنند، اما به احتمال زیاد عادی‌تر از مزاحمت‌ها است. من از این که شخصیت استاتهام و فرانسیس با توجه به این واقعیت که به نظر می‌رسید به آن شکلی می‌رفت، «بُنگ» نمی‌زد، لذت بردم. می‌توانست خیلی جالب و گویا باشد که هموطن جوان و او برای نشان دادن طبیعت غریزی‌تر و مفاسد خیابان، و در صورتی که دو نفر بتوانند کاری را دنبال کنند، رابطه‌ای معمولی داشتند. دو نفر از آن‌ها می‌توانند یکی از آن شادی‌های رایگان را در طول زندگی روزمره داشته باشند، چرا که نه، اما من از حذف هرکدام نیز تحسین می‌کنم. خیلی خوب بود که خواهر حرف اول را نمی زد، از او حمایت می کرد و اشاره می کرد که چگونه در میان پیشگامان، مردمی که به دنبال حومه دیگری می گشتند، وقتی مردی با فکری پیشگامانه مواجه می شود که احتمالاً باقی ماندن در یک نقطه غیرقابل تصور است، اشاره کرد. به نظر می رسد اکنون مورد علاقه است، با این حال دلایل زیادی وجود دارد و فضای کافی برای تایپ این همه وجود ندارد.

من به آن یک امتیاز اضافی می دهم که فیلمی است که واقعاً من آن را خاموش نکردم. آخرین دسته کوچکی از تصاویر متحرک مربوط به تمایل من در دهه 1930-1970، یا هر لحظه فکر کردم آن را خاموش کنم. من می توانم بگویم این یک فیلم واقعا باز است. احتمالاً بخش بزرگ‌تری به این ترتیب است، من تعداد محدودی به این تعداد زیادی را نمی‌بینم، جایی که افراد می‌گویند سرزمین خانه‌به‌دوشان شماره 1 آنها یا وحشتناک‌ترین فیلمی است که دیده‌اند، با این حال من واقعاً دوست دارم محدودیت‌های نظرسنجی مشتریان را بررسی کنم. در IMDB... من نیز آن را تا حدودی بیشتر از روشن کردن یک سنجاق ترجیح دادم، به این دلیل که فیلم هوشمندانه و با سرعت قابل احترامی است، شاید برای یک بیننده راحت، بیش از حد تاخیر داشته باشد. که این بهترین فیلم است، مطمئناً بقیه را تماشا نمی کنم. فکر می کنم خوشحالم که برنده شد، با توجه به این واقعیت که برای من، فیلم هایی که در طول زندگی من ساخته شده اند خارق العاده نیستند، انبوهی از ترکیب افتضاح، فکر زیادی به طمع شرکت ها... فیلم‌های متعددی از این دست دیده‌اید، اما اگر واقعاً به این شکل عمل می‌کنید، به «هری و تونتو»، «داستان مستقیم» نگاه کنید یا خودتان به گردش بروید... «پاریس، تگزاس» یکی دیگر از فیلم‌های عالی است.