🌸 دانلود فیلم Hiroshima Mon Amour 1959 (هیروشیما عشق من)

هیروشیما عشق من 1959 (به انگلیسی: Hiroshima Mon Amour) یک فیلم درام و محصول 1959 کشور فرانسه, ژاپن, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم هیروشیما عشق من 1959 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که یک بازیگر زن فرانسوی که در حال ایفای نقش در یک فیلم ضد جنگ در هیروشیما می باشد، با یک آرشیتکت متاهل ژاپنی رابطه برقرار می کند. دیدگاه آن ها نسبت به جنگ با یکدیگر متفاوت است..

این فیلم به کارگردانی Alain Resnais, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم هیروشیما عشق من 1959 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Hiroshima Mon Amour 1959 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Emmanuelle Riva, Eiji Okada, Stella Dassas, Pierre Barbaud, Bernard Fresson, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود هیروشیما عشق من 1959 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Emmanuelle Riva, Eiji Okada, Stella Dassas, Pierre Barbaud, Bernard Fresson, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی هیروشیما عشق من 1959 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم هیروشیما عشق من 1959 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Hiroshima Mon Amour 1959 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم هیروشیما عشق من 1959 Not Rated بوده و قبل از دانلود فیلم هیروشیما عشق من 1959 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Not Rated سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای درام, تاریخی, عاشقانه, بوده و محصول کشور فرانسه, ژاپن, هست. زبان اصلی فیلم هیروشیما عشق من 1959 انگلیسی, فرانسوی, ژاپنی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم هیروشیما عشق من 1959 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Hiroshima Mon Amour 1959 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم هیروشیما عشق من 1959 7.9/10 از 10 می باشد.

یک بازیگر زن فرانسوی که در حال ایفای نقش در یک فیلم ضد جنگ در هیروشیما می باشد، با یک آرشیتکت متاهل ژاپنی رابطه برقرار می کند. دیدگاه آن ها نسبت به جنگ با یکدیگر متفاوت است.
بازیگرى فرانسوى ( ریوا ) براى بازى در فیلم Hiroshima Mon Amourى به ژاپن مى‏آید و با آرشیتكتى ژاپنى ( اوكادا ) براى دو روز رابطه برقرار مى‏كند. رنجى كه زن بابت كشته‏شدگان بمباران هیروشیما حس مى‏كند او را به یاد ضایعه‏اى مى‏اندازد كه خود در گذشته متحمل شده است...
یک هنرپیشه فرانسوی در حال فیلمبرداری یک فیلم ضد جنگ در هیروشیما با یک معمار آشنا می شود. آنها دیدگاه های متفاوت خود را در مورد جنگ به اشتراک می گذارند.
یک زن فرانسوی و یک ژاپنی در حالی که در ژاپن به سر می برد با یکدیگر در رابطه با صلح و تأثیر بمب اتم بر هیروشیما رابطه برقرار می کنند ، این مرد معمار خانواده خود را در این بمب گذاری از دست داد. او عاشق خود را در طول جنگ به یاد می آورد ، یک سرباز 23 ساله آلمانی که بعداً درگذشت. علیرغم زمانی که با هم می گذرانند ، دلبستگی او بسیار کم به نظر می رسد و آنها به آینده می روند

جهت دانلود فیلم Hiroshima Mon Amour 1959 (هیروشیما عشق من) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

«هیروشیما، مون عمور» فیلمی است درباره خاطره، در مورد لذت و شادی زمانی در گذشته که زیر آوار جراحت پوشیده شده و ترس از به یاد آوردن آنچه قبلا بوده است. همانطور که غفلت مستلزم خطر کشتن تمام آن چیزی است که زمانی اهمیت فردی یا کلی زندگی را در بر می گرفت، اجازه دادن به خیالی که بالاتر از غم و اندوه بود، انتظار، شادی و سعادت بار دیگر در ابهام فرو می رود، تا گذشته و متعاقباً حضور بر اساس آن غیرضروری شود. . رئیس آلن رنه و مارگریت دوراس، مقاله‌نویس، برای ارائه این دیدگاه‌های ارجاع‌شده، سفری شگفت‌انگیز و قابل توجه را آغاز کردند و به طرز شگفت‌انگیزی موفق شدند. تماشاگر ناظر به تصویر کشیدن ذره های دانش خصوصی در روحیه یک سرگرم کننده فرانسوی می شود که رابطه نامشروع کوتاهی با یک ژاپنی دارد، اما عشق جدی همراه با وحشت نقطه به یادماندنی دو یا سه باد در آن دلیلی است برای نکته زنده کردن روایتی از بی عیب و نقصی که زمانی باعث بدبختی شد. شهر ژاپنی هیروشیما و Nevers فرانسوی به تصاویر زندگی‌هایی تبدیل می‌شوند که تاریخ منطقه‌ای طولانی سایه‌دار ایجاد می‌کند و نور را خفه می‌کند. به جز اگر کسی بفهمد که چگونه وارد تاریکی شود، و در این مورد غیرمعمول دو نفر این کار را انجام دهند.

«هیروشیما، مون آمور» یک قطعه اصیل از هنر است با تأکید بر روش شناسی علمی دوراس در مورد موضوع، ارتقا یافته توسط Resnais Nouvelle. فیلم لحنی عمیقاً مالیخولیایی را از طریق عکس‌ها، پیشرفت‌های دوربین، موسیقی محدود و صحبت‌های بی‌سرپرست منتقل می‌کند. Resnais برش‌های سریع و برش‌های متقاطع اضافه می‌کند تا بفهمد چگونه ملاحظات و احساسات باعث می‌شود یک سفر از یک شهر شروع شود و سپس به شهر بعدی، از حال به گذشته، از آسیب‌دیدگی به آنچه قبل از آن رخ داده است، دور و بر اطراف محرمانه‌ی قهرمان داستان برای کشف کردن. آن را به اشتراک بگذارید، در نهایت اهمیت آن را به آن بازگردانید. در پایان همه چیز حول محور هیروشیما می چرخد، که به یادآوری نرها کمک می کند، و نرور برای یادآوری هیروشیما کمک می کند. «هیروشیما، مون عمور» به احتمال زیاد فیلمی نیست که در یک لحظه شما را ربوده باشد، اما فیلمی ماندگار است. یکی برای ... به خاطر داشته باشید.

تماشای هیروشیما عشق من به شکلی جالب به من کمک می کند تا خواندن آیه T.S. الیوت چرا؟ من مدام به این فکر می کنم که آیا می توانم توضیح دهم.

درباره اهمیت فیلم در پس زمینه تاریخی فیلم موج نو فرانسه به اندازه کافی گفته شده است. علاوه بر این، دانستن اینکه رنسیس چقدر یا چقدر کم از کارشناسان قبلی فیلم اروپایی یا آمریکایی می گیرد بسیار مهم است. در واقع، حتی با این نوع داده ها و بیشتر، من نگرانم که در هیروشیما چیزی نبینید. به راستی، پس در آن نقطه، چه ایده خوبی برای کسی است که در هیروشیما پیدا کند؟ تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، پرس و جو این نیست که چه چیزی، اما چگونه.

شما نمی توانید هیروشیما را بدون ندیدن ببینید. شما نمی توانید فقط با چشمان باز ساده مسیر خود را به سمت هسته تیرگی ردیابی کنید. ابتدا فقط می بینید و ادامه می دهید. سپس، در آن نقطه، در مسیرهای خود توقف می کنید، به یاد بیاورید، چاودار شما بسته می شود. در امتداد این خطوط، به عقب برگردید و یک بار دیگر ببینید: هیچ اسبی با انواع مختلف وجود ندارد، اما در یک مکان، مدتی در طول این گردش بصری، خواهید فهمید که چگونه هیروشیما را ببینید. به تدریج.

تنها پس از آن هیروشیما فیلم، شهری که تکه تکه شده است، قلب ویران شده خود را آشکار خواهد کرد: سرزمین هیچکس در n جنبه. در هر صورت، سرگرم کننده ها صرفاً به وظایف چوبی خود رسیدگی می کنند، در حال اجرای مراسم دیده می شوند. تصاویر دلخراش چشمان شما را می ربایند، منظره خالی نفس شما را از بین می برد، حرکات خالی ذهن شما را تحت تأثیر قرار می دهد.

آنچه در مورد هیروشیما بیش از همه نظر من را جلب می کند شیوه ای است که به نظر می رسد هیروشیما شهر است. . هر دو مملو از تضادها هستند، آشکارا خارج از تمرکز. هر کدام آداب و رسوم و عوامل واقعی خود را دارند. آداب و رسوم و عوامل واقعی مانند عشق و مرگ، دوستی و تباهی، موفقیت و سختی، هماهنگی و جنگ، خواست و ترس. فیلم به تدریج وارد موضوع خود می شود، به راحتی با آن همگرا می شود، تبدیل به آن می شود. گفتمان نامتعادل از این طریق روشی را برای ناراحت کردن قلب شما ردیابی می کند، گفتگوهای بی پایان شروع به نگاه کردن به روح شما می کند.

برای اینکه به طور مداوم ببینید که عرف و حقیقت جنبه های مختلف آن هستند، باید سکه باقی بماند. تنش، اگر با برخی از سکته مغزی موفق باشید به طور خلاصه. هیروشیما شهر چنین دومی بود. هیروشیما فیلم تحقق آن است.

یک فیلم؟ با این حال، فقط یک غزل می تواند به سادگی غنی باشد.

بدبختی و خاطره ممکن است گره بخورد، اما در روح انسان روشی است برای احیا و رستاخیز، هرچند دردسرساز. ال، یک مجری فرانسوی که در هیروشیما یک فیلم جنگی دشمن می‌سازد (امانوئل ریوا) و لویی، یک برنامه‌ریز (ایجی اوکادا) در حالی که با بدی‌های گذشته دست و پنجه نرم می‌کند، بر اساس تعهدی ترک می‌کنند. در ابتدا فیلم می ایستد، به نظر می رسد که خود بنیادی است، اما در حالی که از همه چیز برای فرد عبور می کند. ابتدا این دو بدن آشکار را می‌بینیم که در میان شن‌های در حال سقوط (آن زمان) بسته شده‌اند، سپس، در آن نقطه، شن‌ها بریده می‌شوند. ال در مورد هیروشیما، بمب و متعلقات آن، گالری یادبود بحث می کند، در حالی که لویی در هر مرحله از راه مخالفت می کند. علاوه بر این، بعداً می‌بینیم که چیزی از فیلم ال، علائم تجاری، وحشتناکی به تصویر روی کاغذ کاهش یافته است. تحقیق منتظر می ماند، از چنین ترسناکی که بمب هسته ای می تواند انجام شود، یا باید کار خاصی انجام شود، آیا چنین چیزی حتی با اصیل ترین تمرکزها چیزی غیر از سوء استفاده است؟ این یک زمینه پر دردسر است و می توان کیفیت عمیق خلق و خوی را در اصول اولیه هیروشیما عشق من مطرح کرد، در هر صورت فیلمی در مورد کیفیت اخلاقی و در عین حال افراد نیست و به عنوان یک اثر ذهنی بسیار خوب است. تمرکز زیادی بر ذات این دو سرنخ ساخته شده است، این یک فیلم داخلی زیادی است که توسط نمایشگاه های آنها هدایت می شود. هر دو فوق‌العاده هستند، ریوا بین عشق عمیق و پریشانی، شادی پرانرژی و دشواری غیرمنتظره، شفافیت و انکار حرکت می‌کند، در حالی که اوکادا واقعاً تحریک‌کننده، باز و گرم است، گاه و بیگاه مضطرب یا گیج‌کننده و مدام متقاعدکننده است. برای او گذشته زنده است، ناراحتی های او به عنوان یک دبیرستان در محبت و بدرفتاری به دلیل افراد مسن، او را به احساسات موازی جذب می کند، عشق جدیدش تصوری از انرژی قدیمی او برای یک سرباز آلمانی است. در هر صورت، گذشته برای او یک چیز ویران شده است، برای او هیچ کشوری به هیچ وجه، هر چند چیزی که باید با او زندگی کرد، بقایای او در یاد او زنده شد. همانطور که این دو از طریق احساسات خود عبور می کنند، این دو در رابطه خود با گذشته درگیر می شوند و احساسات از بین می روند، در پایان روز بدبخت می شوند زیرا آن دو به درک و نمونه سازی گذشته خود، با آینده مبهم می رسند. علاوه بر این، آنها مظهر مکان نیز هستند، ال تصویری از فرانسه استانی، احساسات، عرف و نظم آن و نماینده لویی شهر، و سپس برخی از این شهرها در رستاخیز، در امانت، با رابطه آنها بیانگر چیزی برای تداعی قدیم و جدید، در سطح فردی یا ذهنی و همچنین گسترده است. چیزهای قوی و دوست‌داشتنی است و برای من تقریباً به اندازه هر فیلمی که از من انتظار داشت فکر کنم، به عنوان یک واقعیت، برای من تأثیرگذار است. 9/10 از طرف من، با انرژی پیشنهاد شده است.

رنس و دوراس در هیروشیما عشق من بزرگ که احتمالاً جذاب‌ترین فیلم ساخته شده توسط هر دو هنرمند است، با هم همکاری می‌کنند.

اگر دوراس می‌تواند صادقانه در کارهای علمی و به‌ویژه سینمایی‌اش ناخوشایند باشد، در اینجا او یک فیلم را در اختیار ما قرار داده است. داستانی درخشان و فوق‌العاده سرراست از درام اصیل و منصفانه، و با عبارات لذت‌بخش در اکثر موارد بدون هیچ گونه ژستی (صدای ریواس، با دلپذیری‌اش، بی‌تحرکی و بی زحمتی فوق‌العاده نیز کمک می‌کند...). رنس تا آنجایی که برای او مهم است، از تمام قابلیت های بیانی فیلم (به ویژه تغییر دادن و ترسیم طرح کلی) استفاده می کند، بدون اینکه احساس مواجهه با یک تجربه فرمالیستی یا پر زرق و برق را برای ما ایجاد کند.

وجود دارد تعهد سوم که کم اهمیت نیست: ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم فیلم را بدون صدا و چهره امانوئل ریواس تصور کنیم. علاوه بر این، بدیهی است که ما نمی‌توانیم موسیقی غیرمعمول جیووانی فوسکو را به خاطر بسپاریم (همکاری حدس زده دلرو به رقص سه مرحله‌ای که در نوار شنیده می‌شود کاهش یافته است)، که در به پایان رساندن هوا و تأثیر عمیق فیلم قطعی است.

فیلم از روشنایی استثنایی و مناسبی برخوردار است، البته در قسمت آخرش ممکن است چند دقیقه طول بکشد که در آن حال و هوا (بدون هیچ کس دیگری متوقف شده) کاهش می یابد و اقداماتی برای بدتر شدن انجام می دهد. پس از شروع شبه روایتی که در آن تجربه دلسوزانه یک مجری فرانسوی و یک مذاکره‌کننده ژاپنی با لذتی فوق‌العاده در زمان هماهنگی و سازش پس از جنگ جهانی دوم آغاز می‌شود، فیلم به عشق‌های متفاوتی از سویه‌های وارونه بین بانوی جوان فرانسوی و مهاجم بازمی‌گردد. جنگنده آلمانی در زمان تسلط آلمان بر فرانسه.

این روابط طولانی مدت که پس از چند دم توسط حافظه بازسازی شده و توسط امانوئل ریواس، مارگریت دوراس و آلن رنه به شیوه ای قابل توجه توصیف شده است، عمیق ترین روابط هستند. و جنبه دشوار فیلم.

بعداً در قسمت آخر فیلم، تنها از دست دادن حرکت قهرمان، ناتوانی و امتناع از رویارویی با زندگی از پوچی و زنده ماندن نشان داده می شود. ، یا لازمه آن ابهام به همان شکلی که هست ادامه یابد.

یک متن واقعا نوستالژیک و سیاسی به طور همزمان، که با نمایشی لذت بخش از دو بدن در آغوش گرفته شروع می شود که شنوایی اصلی خود را بازیابی می کنند. ضرب و شتم بعد از بارانی از خاکستر، و به طرز غم انگیزی با تبادل تاثیرگذار با هواهای ماوراء طبیعی به پایان می رسد (به دلیل دوراس، همه چیز عالی نیست). علاوه بر این، فیلمی که نشانه آغازی برای Nouvelle Obscure در تحصیل کرده ترین دیدگاهش بود.

تصویر بسیار واقعی رئیس آلن رنه از یک رابطه دو چهره و بین نژادی با نتیجه نهایی خیره کننده در سال 1959 صادقانه تلقی شد. امروز به ندرت کسی حتی تا حدودی شگفت زده خواهد شد. با این حال، در حالی که زمان این بخش از فیلم را کمرنگ کرده است، اما به طور کلی ماهیت پیچیده و فوق‌العاده‌ای از فیلم را تاریک نکرده است و هیروشیما، MON Love یکی از بهترین نمونه‌های سینمای «موج نو» فرانسه باقی می‌ماند.

داستان خود اساسی است. یک هنرمند (امانوئل ریوا) به هیروشیما آمده است تا در یک فیلم جهانی در حال پیشروی هماهنگی ظاهر شود. دو روز قبل از اینکه برای بازگشت به فرانسه رزرو شود، او یک برنامه‌ریز ژاپنی (ایجی اوکادا) دریافت می‌کند. ژرفای این شور و شوق، ریوا را به افشای احساسات وحشتناک زمان جنگ سوق می دهد - افشاگری که او را در برابر درخواست های اوکادا مبنی بر ماندن در هیروشیما با او، صمیمانه شکسته و بی دفاع می کند. سپس این دو با تصمیم نابودی روابط خود با ادامه رابطه یا جدایی مطلقاً در هیچ نقطه‌ای برای دیدن یکدیگر در آینده روبرو می‌شوند، بدون اینکه هیچ یک از این تصمیمات واقعاً مطلوب باشند.

تصویری از خط داستانی به هیچ وجه نشان نمی دهد که رئیس رنس چگونه آن را مدیریت می کند. این دو سرنخ در برخورد با محتوای عالی مشابه فوق‌العاده هستند، که به ما پیشرفتی از مضامین بصری و کلامی (مو، دست‌ها، سر) می‌دهد که به آرامی کیفیتی دوست‌داشتنی را به دست می‌آورند. فیلمبرداری و تغییر نشان می دهد که چگونه یک لحن روایی را با یک غزل زیبا ترکیب می کند. علاوه بر این، بخش قابل توجهی از پیچیدگی فیلم در نحوه برخورد با شهر هیروشیما است که توسط بمب هسته‌ای محو شد اما خود را بازسازی کرد. شهر به تصویری برای رابطه زن و شوهر، بدبختی های آرامش، ایده گذرا خاطره، و همه چیزهایی که هم بهترین و هم وحشتناک ترین در اشتیاق انسانی است تبدیل می شود.

در نهایت، هیروشیما، MON Love هیچ پاسخ ساده ای به ما نمی دهد، چه در مورد دو یا سه داستانش یا ایده اشتیاق انسانی در تمام تظاهرهایش. همچنین مستلزم تمرکز کامل، سطح خاصی از تداوم، و ظرفیت دستیابی به ماده مجازی است. در طول این خطوط، من در واقع فیلم را برای یک تماشاگر ساده‌نگر تجویز نمی‌کنم - با این حال، کسانی که به‌طور مؤثر به دنبال تجربه‌ای پیچیده و صادقانه در زندگی هستند، متوجه می‌شوند که این یک ادعای قوی و چندوجهی است، و من آن را به‌طور استثنایی برای آنها پیشنهاد می‌کنم.

گری اف. تیلور، با نام دیگر GFT، تحلیلگر آمازون

«هیروشیما مون عشق» اثر آلن رنه یک داستان اخلاقی روانکاوانه از یک هنرمند فرانسوی و یک مهندس ژاپنی است که در یک کار یک شبه به دام افتاده اند. رابطه آنها به طور کامل برگرفته از خاطرات فعالیت هایی است که راه را برای رسیدن به آن هموار کرده و نتایجی که پس از بمباران هیروشیما ایجاد می شود. فیلم تبادلی سنگین و تخیلی آلن رنه شبیه به ترکیبی از میکل آنجلو آنتونیون L'Avventura و کار وای وونگ در حالت ذهن برای ستایش است، از این نظر که استراتژی خونسردتری را در طرح اتخاذ می کند و در عین حال مشروط به ستایش جذاب برای هدایت آن است. .

هیروشیما عشق من در حالی که در هیروشیما جریان دارد به زبان فرانسوی فیلمبرداری شده است. «او»، امانوئل ریوا، برای فیلمبرداری فیلمی درباره هارمونی در هیروشیما است و در آخرین روز زندگی‌اش با «او» فرانسوی‌زبان، ایجی اوکادا، غلبه‌کننده بر تأثیر هیروشیما، ملاقات می‌کند. در حالی که او خاطرات خود را به یاد نمی آورد که چه اتفاقی در هیروشیما افتاده است، او سال ها تلاش خود را برای فرار از محله قدیمی خود یعنی نورس، در پایان روز بدون هیچ نتیجه ای پشت سر گذاشته است.

پس از تجربه احساسات پرشور برای یک جنگنده آلمانی در طول کنترل فرانسه، "او" توسط خانواده اش نادیده گرفته می شود و مجبور می شود در زیرزمین آنها زندگی کند. پس از آزادی، او می یابد که معشوقش توسط ساکنان کشته شده است. او اکنون زندگی می کند تا هرگز به یاد ماندنی ترین عشق غیرقابل تصور خود را تسلیم نکند. "او" اعتراف می کند که این به یاد ماندنی ترین کار او است و فقط باید او را همراهی کند و دائماً تلاش می کند او را متقاعد کند که در هیروشیما بماند. در حالی که این به یاد ماندنی ترین کار او نیست، ما شروع می کنیم به احتمال "عشق غیرممکن" که او در مورد آن صحبت می کند، به عنوان اصلی ترین چیزی که برای ایجاد تفاوت برای او نیاز دارد، با تکیه بر احیای خاطرات تار خود در هر کسی که می تواند.

Resnais به طور استثنایی با دلیل در HmA دقیق است. طرحی که به قهرمانان اجازه می دهد تا از طول فیلم ناشناس عبور کنند، و به ما منتقل کنند تا در کنار تعهد آنها تمرکز کنیم، تحلیل ژاپن پس از جنگ، هر چند جهانی، احتمالاً هدف فیلم است. HmA غنی از ترجمه است، بنابراین بدون تردید می‌توان گفت که هدف فیلم فقط به عواقب دنیای پس از جنگ یا تلاش‌های آسایش برای حضور خالی محدود می‌شود، چیزی است که می‌توانم بگویم برای شخص باقی می‌ماند که با هر تماشای آن را بگیرد. .

هیروشیما Mon Love to me فیلمی فوق‌العاده قابل توجه است و به عنوان یکی از پیشگامان اصلی ساختار خلاقانه در فیلم Hiroshima Mon Amour اولیه پر می‌شود. بدون کشش زیاد می توان چرخ دنده توسعه و ادراکی را در تمام جنبه های HmA مشاهده کرد. برای اهل فیلم، این فیلمی است که می تواند بسیار آموزنده و عمیقاً قدردانی شود و به دلایل مختلف توسط من به عنوان فیلمی با اولویت بالا پیشنهاد می شود. Hiroshima Mon Love واقعاً یک قطعه فیلم غافلگیرکننده است.

هیچ راهی برای اجتناب از راهی وجود ندارد که نویسنده فیلم آلن رنه، نویسنده فیلم در سال 1959 می‌تواند تلاش کند تا آن را تحمل کند، اما مطمئناً تصاویر لحظه‌ای از قدرت عمیق در این ارزیابی پرش عمیق از یک رابطه پر انرژی وجود دارد که سرنوشت آن با خاطرات غیرقابل پیشگیری نشان داده می‌شود. این داستان ظاهراً نابسامان که توسط نویسنده فرانسوی تحسین شده مارژوریت دوراس ساخته شده است، پیچیدگی 24 ساعته ارتباط بین یک سرگرم کننده فرانسوی، ساختن دشمن فیلم اتمی در هیروشیما، و یک برنامه ریز ژاپنی را پوشش می دهد. هر دوی آنها به هم پیوسته‌اند، اما به نظر می‌رسد که این بار تصادفی با طرح داستان باشد، زیرا سرگرم‌کننده به‌طور اجتناب‌ناپذیری از احساسات سرنوشت‌ساز جنگ جهانی دوم با یک افسر آلمانی در طول اشغال نازی‌ها عذاب می‌یابد. تمایل شدید او به طراح نقشه کشی سرکشی به گذشته او دارد.

در یک رویه داستانی محوری که باید در فیلم Hiroshima Mon Amour‌های متحرک تا اواخر «بابل» امسال قابل مشاهده باشد، رنس آشکارا زمان را کنترل می‌کند و در میان می‌پرد. در زمان‌های مختلف واکنش تسکین‌دهنده شخصیت سرگرم‌کننده را برانگیخت. افتتاحیه فیلم شگفت‌انگیز است زیرا ما تصاویری از میانه‌های لخت در هم تنیده را می‌بینیم که در ابتدا در چیزی شبیه زباله‌های اتمی پوشانده شده‌اند، سپس، در آن نقطه، با درخشش رادیواکتیو در نهایت در تعریق پس از ازدواج. به هر حال، جانشینی زیر به طور قابل توجهی واقعاً تلاش می کند، دائماً تخریب بمب A-1945 در هیروشیما را از طریق آثار موجود در سالن نمایشگاه هارمونی (که هنوز آنجا هستند) و فیلم دشوار یک فیلم عنصر ژاپنی 1952 نشان می دهد. بچه های هیروشیما» که هزینه های انسانی را با جزئیات واقعی نشان می دهد. در همین حال، مجری همدردی خود را برای مناسبت‌ها ابراز می‌کند، در حالی که نقشه‌بردار پاسخ می‌دهد که او قادر به درک میزان تأثیر نیست. این تفاوت، طرح را به سمت یک نتیجه اجتناب ناپذیر محرک می کند.

امانوئل ریوا در اولین فیلم کامپوننت خود به خوبی تمرکز عمیق فیلم را به عنوان سرگرم کننده ارائه می دهد، در حالی که ایجی اوکادا برجسته معمار را بر او تثبیت می کند. غیر قابل اشتباه مانند بیشتر فیلم‌های رنه، فیلمبرداری با نماهایی که عمداً شکل گرفته‌اند، شگفت‌انگیز است - میچیو تاکاهاشی تنظیم‌های هیروشیما را انجام داد، در حالی که ساشا ویرنی فلاش‌بک‌های اطراف Nevers، فرانسه را مدیریت می‌کند. دی‌وی‌دی Measure Assortment در سال 2003 خوشبختانه شامل حرکت چاپی استاندارد و بی‌نقص آنها، و همچنین چند آیتم دیگر برجسته است. دو ملاقات بی نظیر با رنس، یکی از سال 1961 و صدای متفاوتی که فقط در سال 1980 انجام شد. یک ملاقات سازماندهی شده با ریوا در جشن فیلم کن در سال 1959 و یک جلسه جدید که در سال 2003 به صراحت برای DVD کارگردانی شد. و عصاره نظرات فیلمنامه دوراس که روی صحنه های منتخب فیلم بیان شده است.

قبل از هر چیز این انتظار بود که آلن رنه روایتی درباره بمب هسته‌ای هیروشیما بسازد، همان طور که درباره زندان‌های غیرانسانی نازی‌ها روایت کرده بود (شب و مه، 1956).

در نهایت رنس تصمیم گرفت که یک فیلم جزئی را با توجه به فیلمنامه ای از مارگریت دوراس بسازد. این به یک فیلم عنصری تبدیل شده است که احتمالاً عجیب ترین صحنه آغازینی را که در هر نقطه دیده ام دارد. زن و شوهری را می بینیم که در حال آمیزش در نزدیکی ظالمانه با فیلمی روایی از تخریب های ایجاد شده توسط بمب هسته ای جایگزین شده است. بدن این زوج با ماسه پاشیده می‌شود، بدون اینکه ابهام نشان‌دهنده تشعشعات اتمی باشد. علاوه بر آن بحثی پیش می‌آید که خانم ادعا می‌کند از زمانی که از سالن نمایشگاه بازدید کرده و در بازدید هدایت‌شده شرکت کرده است، درک عمیقی از بمب دارد و مرد پاسخ می‌دهد که او چیزی نمی‌داند. این بحث تمایز بین اطلاعات یکدست و احساسی (یا تجربی) را نشان می‌دهد، اما پرسش این است که چه زمانی اتفاق افتاده است؟ احتمالاً بحث زمان خواب آنها (عشق‌سازی) نیست، اینطور نیست؟

این زوج گرامی یک خانم فرانسوی (ال/او با بازی امانوئل ریوا) و یک مرد ژاپنی (لوئی) هستند. /او با بازی ایجی اوکادا). هر دو جنگ جهانی دوم را تجربه کرده اند. خانواده او زمانی که او به عنوان یک جنگنده در جای دیگری بود بر اثر بمب کشته شدند. او با یک جنگجوی آلمانی که بعداً به قتل رسید و بعد از جنگ سرکوب شد و خجالت کشید، رابطه نامشروع داشت.

رابطه با لویی خاطره رابطه قبلی او را در Elle بیدار می کند. به عنوان تماشاگر، ما در ادامه فیلم کاملاً به این موضوع اصلی توجه می کنیم. فلاش بک های مربوط به آنچه در فرانسه رخ داده است در شانس های دور و با یک دوربین ثابت هستند، در ژاپن در حال حاضر عمدتاً عکس های متوسط و نزدیک با یک دوربین متحرک هستند. فکر می‌کنم رئیس باید نشان دهد که گذشته در حافظه بانو منجمد شده است، در حالی که زمان حال هنوز شکل واضح او را به خود نگرفته است.

«هیروشیما مون آمور» فیلمی است که به طور کامل بررسی شده است. هیروشیما عشق من درباره گفتمان است نه درباره فعالیت. مبادله فلسفی است و لازم است بگویم که تا حدودی جعلی است. دو شخصیت اصلی (یا منصفانه) اساساً با یکدیگر قابل اعتماد بودن حافظه و شانس مکاتبات واقعی را بررسی می کنند. آیا ممکن است یک اروپایی در هر زمانی واقعاً آنچه را که در آسیا اتفاق می‌افتد و برعکس عادت بد را درک کند؟

من فیلم‌های مختلفی را بدون فعالیت و صرفاً گفتمان دیده‌ام ("لاک"، 2013، استیون نایت) و بیشتر فیلم‌های مختلف که حول یک موضوع فلسفی می‌چرخند ("راشومون"، 1950، آکیرا کوروساوا). در ارجاع اصلی، مبادلات مطمئناً عادی تر بود و در «راشومون»، تحقیق فلسفی (اگر «حقیقت عینی» واقعاً وجود داشته باشد) با شفافیت بیشتری پرسیده شد.

من برای مدت طولانی سعی کردم این را نبینم، اساساً به این دلیل که تمایلی به دیدن آن نداشتم. خود کلمه "هیروشیما" موقعیت های هولناک 6 اوت 1945 را به ذهن من می اندازد. با دیدن صحنه هایی از نتیجه بمباران بر جمعیت عادی شهروندان، آدم برای بازگشت به آن بی قرار نیست. پاسخ من به طور بی عیب و نقصی با دو موضوع اصلی هیروشیما عشق من منعکس می شود: ناتوانی در غفلت، و اینکه چگونه موقعیت های مهم زندگی را تغییر می دهند بدون شک می توانند در ابهام خاطره فرو بروند. دو عبارت از فیلم بر این دوگانگی تأکید می کند، «خاطره، من تو را اخراج می کنم» و «نفرت انگیز فراموشی». ناتوانی در به خاطر سپردن آنچه در هیروشیما در پایان جنگ جهانی دوم در جریان است، وحشتناک است. می توان احساس کرد که این خاطره، کسی را که دیوانه ترین قانونگذار باشد را از در نظر گرفتن استفاده از سلاح اتمی باز می دارد، اما تعجب آور است که بن بست میان کروشف و کندی ما را به لبه درگیری اتمی در سال 1962 کشاند. درست اندکی پس از هیروشیما. حافظه تا حدی محو شده بود که انتشار جهنمی شدیدتر غیرقابل درک بود.

شهر هیروشیما محیط کانونی را نشان می‌دهد. در زمانی که این ثبت شد، می بینیم که این شهر پس از مدت طولانی از نابودی آن جان گرفته است. برخی عکس‌های منحرف کننده معده از نمایش‌های گالری تقدیم هارمونی هیروشیما و در طول راهپیمایی هارمونی نمایش داده می‌شوند، با این حال هیروشیما عشق من قطعاً روایتی درباره بمباران نیست، بلکه داستانی است که بر اساس آن قرار گرفته است. دو شخصیت اصلی یک مرد و یک خانم هستند که در تمام طول فیلم ناشناس می مانند. خانم (امانوئل ریوا) یک ستاره سینمای فرانسوی است که برای ساخت یک فیلم هارمونی به هیروشیما آمده است. در آنجا او با یک مرد ژاپنی (ایجی اوکادا) آشنا می شود و آنها در یک موضوع کوتاه و پر انرژی شرکت می کنند. واضح است که مرد بر اثر درگیری مجروح شده است، با این حال درگیری خاطرات طاقت‌فرسایی را نیز برای خانم به جا گذاشته است - خاطراتی از لذت که باعث درد می‌شود.

نمایش به جای معقول بودن، مفهومی و نمادین است. به عنوان مثال، صحنه ای وجود دارد که مرد و خانم را در حال قدم زدن در امتداد جاده با سرعتی اندک نشان می دهد که در آن مرد به آرامی عقب می افتد و در نهایت از مرکز توجه محو می شود. این صحنه به دلیل سرعت عمدی و محدودیت نزدیک به خانه به جای اصالت، قانع کننده است. با این وجود، این خلقت سخت از در دسترس بودن داستان جلوگیری نمی کند. ضبط بسیار متضاد برای موضوع مناسب است و به همین ترتیب تصمیم مناسبی است زیرا نماهای نزدیک بسیار زیادی وجود دارد. من هرگز متوجه نمی‌شوم چه کسی باید برای فیلمبرداری شگفت‌انگیز ستایش کند، با این حال باید برای آن در اینجا تأیید کرد.

هر دو نفر در نمایشگاه‌های ضروری تغییر می‌کنند. ریوا در برقراری ارتباط با شناخت‌های دشوار خود عالی است و اوکادا بیشتر نجات می‌یابد، اما از شور و اشتیاق کمتری برخوردار نیست.

من خوشحالم که بالاخره این را دیدم. اکنون می توانم آن را از لیست "باید ببینم" حذف کنم.

او برای اولین بار با اثر هنری Rive Ignoble به رسمیت شناخته شده رنس، Hiroshima MON Love، تحقیقی ضعیف در مورد ذهن پس از هولوکاست بین یک خانم فرانسوی (ریوا) و یک مرد ژاپنی (اوکادا) در هیروشیما، به این فرد خارجی می رسد. زمین برای فیلمبرداری یک فیلم رادیکال، و او یک معمار محله است.

بعد از توالی افتتاحیه وسوسه انگیز که در آن دو بدن در معرض عاشقانه خمیده می شوند، زیر بارانی از پسماند یا شاید مقداری آوار نوازش می کنند - آیا این به تشعشع اشاره می کند. بعد از حمله بمب اتمی؟ گفتن آن دشوار است، رنه فیلم را با تصویر مستند خود از بانوی فرانسوی ناشناس آغاز می کند، که به نام دیگر، او در کلینیک اورژانس پرپیچ و خم می شود، سالن نمایشگاه درگیری در نماهای عروسکی برجسته اش بسیار دست نخورده است، متوجه آسیب می شود 10 سال‌ها پس از این واقعیت، با بی‌نظمی و تغییر شکل واقعی در سطحی سطحی، اما در مورد درون چه می‌توان گفت؟

او و او، که معمولاً برای خوش‌گذرانی به سمت یکدیگر کشیده می‌شدند، اما به زودی خاطرات او غمگین شد. آنها به دلیل احساسات پر رونق، در همان سال بدبختی هسته ای، در شهر کوچک نورس فرانسه، رابطه او با یک جنگجوی آلمانی (فرسون) پس از مرگ او متوقف می شود، او به رسوایی خانواده اش و خشم تمام تبدیل می شود. در زیرزمین محفوظ بود، مغز او تقریباً از کار افتاده بود. در حال حاضر، سال‌ها پس از این واقعه، در هیروشیما، او از ملاقاتی پرشور با او لذت می‌برد، مردی ژاپنی آرام، که معشوقه‌ی درگذشته‌اش را بیرون می‌آورد و او باید یک دوره ناراحت‌کننده از آشکار کردن زخم‌های قدیمی را پیش روی او، صادقانه و واقعی بگذراند. علاوه بر این، در کمتر از یک روز، او هیروشیما را برای همیشه ترک می کند، آیا این احتمال وجود دارد که بتواند در اینجا با او بماند، حتی فقط برای چند روز دیگر؟ او یک شب فرصت دارد تا تصمیم بگیرد.

مارگریت دوراس فیلمنامه را به صراحت برای هیروشیما عشق من نوشته است که به او امکان انتخاب اسکار را می دهد، محیط غربی-مقاومت-شرقی در خاک قابل تشخیص اوست، برای مثال خود او با به تصویر کشیدن رابطه دست نخورده در Sweetheart (1992)، با این حال، در اینجا، شریک استاندارد او گفتمان و تبادل نظر مقاله‌ای را تکرار می‌کند، که پیوسته با تغییرات مسحور آمیخته می‌شود، که به این سو و آن سو در میان زمان حال و فلاش بک می‌چرخد، و به زور روح روحی را که شکنجه شده است به نمایش می‌گذارد. پیامدهای درگیری، یک فاجعه سرنوشت ساز برای هر مغز معقولی، آسیبی که وارد کرده است، دائمی و غیرقابل جبران است.

امانوئل ریوا، چه سرگرم کننده بی عیب و نقصی در صفحه نمایش، برای برقراری ارتباط از داستان متوسط بالاتر می رود. جدایی عمیق و دردناک از دشواری شخصیت او و ارائه یک علم ظریف و در عین حال متزلزل با ایجی اوکادا، که به دلیل توضیح مکانیکی او کمتر فکر می کرد (او نمی توانست با فرن ارتباط برقرار کند. بنابراین تمام آنچه او می گوید به صورت آوایی خوانده می شود.

در پایان، او هیروشیما است و او تبدیل به نورس می شود، تکینگی آنها تبخیر می شود، آنچه آنها تجسم می کنند دو ملت متفاوت هستند که در زیر سایه افراد شرور زندگی می کنند. درگیری، هرگز نمی تواند نفس کامل بکشد زیرا در واقع به زیر آسیب می رساند.

در زمانی که چند سال قبل از آن که برای اولین بار وارد فیلم‌های سینمایی «خارجی» شدم، این دی‌وی‌دی را خریدم، تا حد زیادی با توجه به این واقعیت که راهنمای فیلم هالیولز من آن را بسیار عمیق ارزیابی کرده بود. بسیار تلاشی بود و با هر چیزی که در هر لحظه دیده بودم متفاوت بود، من کاملاً غرق در توهین‌آمیز بودن و در واقع زیبایی بی‌نظیر آن بودم.

من باید به آن 10/10 می‌دادم. IMDb، با این حال عقب نشینی کرد و با 9 موافقت کرد. از تیره و سفید بسیار باز و کثیف زائده های در هم تنیده عزیزان، بررسی ماهرانه یکدیگر مانند مارهای باز شده و پس از آن بین بریدگی یک زخمی زخمی و سوخته بمب هیروشیما، سپس صدای شفاف و برازنده یک زن فرانسوی...

بله، من به دام افتادم و دوباره بعد از پنج سال دوباره برای دفعات بعدی میبینم. من این روزها فیلم های جهانی بسیار بیشتری دارم و بینش من نسبت به آنها به طرز عظیمی گسترش یافته است، با این حال هیروشیما Mon Love دائماً یک نقطه استثنایی در درون من خواهد داشت.

ممکن است این تصویر در من باشد. - برخی از عکس‌ها و قطعات کاملاً گیرا هستند - و من در مورد بررسی‌های عمیق تحریف انسان یا اجساد سوخته و یا شاید نویسنده در من بحث نمی‌کنم. سرعت دقیق سکوت آهسته در مورد همه چیز وجود دارد، که فوق‌العاده متقاعدکننده است - مهندس ژاپنی و سرگرم‌کننده فرانسوی صریح، واقعاً، به‌تدریج صحبت می‌کنند، همان‌طور که به نظر می‌رسد عزیزان در بهترین فیلم‌ها آماده انجام آن هستند، درباره زندگی‌شان. برخوردهای او در فرانسه عشق های گذشته او.

در کنار هدیه فرانسوا تروفو برای روایت، احساسی واقعی از احساس باشکوه صراحت و شکوه و عظمت کارل فون درایر وجود دارد. اینکه این اولین فیلم آلن رنه است بسیار خارق‌العاده است.

عنوان بسیار مناسب است - این یک داستان عاشقانه، دوست‌داشتنی و علاوه بر آن وحشتناک است. گاه و بیگاه واقعاً باید به «جهنم روی زمین» بروید تا ارزش ستایش و شکوه را به طور کامل ببینید. خود فرانسه (این یک فیلم فرانسوی است - و به زبان فرانسوی) اکنون یک ابرقدرت اتمی مهم است و احساس مسئولیت ناشی از وابستگی که بیننده احساس می‌کند در مواقعی به شدت اعصاب خردکن است و تنش را حفظ می‌کند. اینکه چگونه مهندسی جدیدی که در حال بازسازی هیروشیما از بقایای آن است، هم جالب و هم عجیب است. اینکه چگونه با گذشته اش درگیر است، به همین ترتیب، آینده اش است. چگونه آرامش مسالمت آمیز فرانسه که در خاطرات او می بینیم - و در تضاد و اینکه او در حال حاضر کجاست - و چه می کند.

من به همه توصیه نمی کنم که آن را دریافت کنند. بسیاری از آنها توسط بخشی از نمادهای نگران کننده دفع می شوند، با این حال این موضوع در بیشتر موارد در ابتدای کار برجسته می شود، بنابراین در این مورد، ساده تر می شود. سرعت عمدی، دوربین‌های رانش، احساس شگفت‌انگیز "آیا ما آنجا هستیم یا نه؟" برخی را به تعویق انداخته است

احتمالاً پنج سال دیگر طول می‌کشد تا یک بار هیروشیما مون لاو را ببینم. بیشتر - مثل امروز عصر ترتیب داده نخواهد شد، اما به هر نحوی غیرممکن خواهد بود، من از هم اکنون آن را پیش بینی می کنم.