🌸 دانلود فیلم Good Morning, Vietnam 1987 (صبح بخیر، ویتنام)

صبح بخیر، ویتنام 1987 (به انگلیسی: Good Morning, Vietnam) یک فیلم کمدی و محصول 1987 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که سایگون، سال ۱۹۶۵. «ایدریان کرونوئر» (ویلیامیز)، درجه دار نیروی هوایی، به عنوان مجری برنامه ی صبح در شبکه ی محلی رادیویی نیروهای مسلح، به ویتنام می رود و خیلی زود (به جای اطلاعیه های ارتش و موسیقی «مانتووانی») راک اندرول، طنزهای قبیح و تقلید صداهای مسخره ای را پخش می کند....

این فیلم به کارگردانی Barry Levinson, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم صبح بخیر، ویتنام 1987 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Good Morning, Vietnam 1987 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Robin Williams, Forest Whitaker, Tung Thanh Tran, Chintara Sukapatana, Bruno Kirby, Robert Wuhl, J.T. Walsh, Noble Willingham, Richard Edson, Juney Smith, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود صبح بخیر، ویتنام 1987 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Robin Williams, Forest Whitaker, Tung Thanh Tran, Chintara Sukapatana, Bruno Kirby, Robert Wuhl, J.T. Walsh, Noble Willingham, Richard Edson, Juney Smith, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی صبح بخیر، ویتنام 1987 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Good Morning, Vietnam 1987 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 R بوده و قبل از دانلود فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, درام, جنگی, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 انگلیسی, ویتنامی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Good Morning, Vietnam 1987 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم صبح بخیر، ویتنام 1987 7.3/10 از 10 می باشد.

سایگون، سال ۱۹۶۵. «ایدریان کرونوئر» (ویلیامیز)، درجه دار نیروی هوایی، به عنوان مجری برنامه ی صبح در شبکه ی محلی رادیویی نیروهای مسلح، به ویتنام می رود و خیلی زود (به جای اطلاعیه های ارتش و موسیقی «مانتووانی») راک اندرول، طنزهای قبیح و تقلید صداهای مسخره ای را پخش می کند...
در سال 1965 ، یک دی جی نامتعارف و بی ادب به نام آدریان کروناوئر هنگامی که به ایستگاه رادیویی خدمات مسلح ایالات متحده در ویتنام منصوب شد شروع به تکان دادن امور می کند.

جهت دانلود فیلم Good Morning, Vietnam 1987 (صبح بخیر، ویتنام) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

بسیاری از روسای فوق‌العاده از موضوع ویتنامی دور نمانده‌اند، اما تلاش بری لوینسون برای مقابله با این موضوع شگفت‌انگیز است. مهمتر از همه، شباهت کم کلاس با سبک غیرقابل انکار و روش شناسی ظریف آن (همه موارد در نظر گرفته شده، حتی موقعیت های احساسی با رنگ های تیره پوشیده نمی شوند). علاوه بر این، برای این وضعیت، تضاد از طریق کریستال یک پردازشگر گوشت دیوانه دیده نمی شود، دقایق مثبت در آن ردیابی می شود تا عزم را افزایش دهد، جایی برای معاشرت، عشق، درک مشترک وجود دارد. اساساً، حتی در آنجا افراد مکانی را برای زندگی و تلاش و گذراندن اوقات عالی پیدا می کنند. با این حال به یاد داشته باشید که این یک روش تخیلی است که زوایای تیز زندگی روزمره نظامی را به تدریج صاف می کند. تصویر شخصیت رادیویی کرونوئر، که روز به روز مخاطبان خود را تحریک می کند - جنگجوی مستقرتر از اسپرسوی تیره، تا حد زیادی از مخالفان سیاسی دانشمند محبوب، تیل اولن اشپیگل، کاسته شده است. در یک فضای معمولی، او یک تقلید مسخره بازی جوک را ترکیب می کند، که هوشمندانه زشتی ها و ضعف های افراد صاحب قدرت را به سخره می گیرد، اما علاوه بر این، زیرکی و تعهد زندگی خود را در رابطه با شرایط دشوار به یاد نمی آورد. این تصویر را می‌توان اتاقک نامید، نه حماسه و اندازه «اکنون آخرالزمان» یا «جلیقه تمام فلزی» در رابطه با عمیق‌ترین بررسی ذهنی همه طرف‌های درگیری. نوار لوینسون بیشتر به نشان دادن نکات برجسته انسانی در چنین شرایط بی‌رحمانه‌ای اشاره دارد، زیرا با فرض این که مشاجره اجتناب‌ناپذیر است، در آن مرحله، شما را نباید با حواس موجود بی‌رحم مقایسه کرد. مهم است که محصول خوب را در هر شرایطی از زباله جدا کنید، حتی به قیمت نادیده گرفتن درخواست، که ممکن است توسط یک شورا دنبال شود. بدیهی است که فکر کارگردان در آن چارچوب ذهنی طرح نبود، بلکه در نمایشی شادتر و درخشان تر، صدایی کاملاً دور بود که به حفظ احترام انسانی و اعتماد به نفس در بهترین حالت اشاره داشت.

این به یاد ماندنی‌ترین نظرسنجی من است که می‌خواهم آن را بنویسم، پس ظریف باشید. من به عنوان کسی شناخته می شوم که سعی خواهد کرد همه اینها را دوست داشته باشد و از حاکم تشکر کند، صبح بخیر، ویتنام یکی از آنهاست. من بازیگران و جملات «فرهنگ پاپ» را دیدم، به عنوان مثال، «تو بیش از هر مرد سفیدپوستی در آمریکا به یک نوازش احساسی نیاز داری» و به این فکر کردم که این ساعت مناسبی خواهد بود. شروع می شود به نوعی ... خسته کننده؟ فکر می کنم موثرترین راه برای بیان آن باشد. رابین ویلیامز، خدا روحش را حفظ کند، خیلی سریع صحبت می کرد و هیچ کس تعجب نمی کرد و هیچ چیز واقعاً گیر نمی کرد. زمانی که او با توان، یک فرد جوان ویتمانی که با او پشتکار داشت، ملاقات کرد، همه چیز واقعاً شروع شد. بخش قابل توجهی از داستان شامل این بچه می‌شود و من همه چیز را خراب نمی‌کنم، به جز اینکه وقتی کاراکتر ویلیامز توسط Tuan نجات پیدا کرد، وقتی بار جیمی واه محاصره شد، فیلم واقعاً با من برخورد کرد. دیدن وه کاملاً له شده، گیج و عصبانی، تغییر شگفت انگیزی نسبت به جیمی خوشبخت و خوش شانسی بود که دیده بودیم. پیشنهادهای تعصب و تأثیر واقعی آمریکا بر اخلاق ویتمانی نیز واقعاً تأثیر می گذارد. معلوم شد که فوق‌العاده قوی و فراتر از هر چیزی است که می‌توانستم انتظارش را داشته باشم، اما در عین حال حفظ طنز RW به طور کلی در فیلم Good Morning, Vietnam‌هایش تضمین می‌کند. وودلند ویتاکر یک لذت بود، رام بودن، توسط کتاب همکار نیروی مسلح ایالات متحده، تبدیل به مردی شد که واقعاً به شغل خود برای انجام کارها به روش اخلاقی درست و نه دستورالعمل تبدیل شد. من متوجه شدم که صبح بخیر، ویتنام قطعه‌ای را در نیمه اصلی از دست داده است که توضیح اصلی آن است که به آن نمره 7 می‌دهم. به احتمال زیاد شروع واقعاً به حالت نفرت‌انگیز واقعی ویتنام تبدیل شده است، مشابه آنچه در زمان نمایش "اوه" به نمایش گذاشته شد. چه زندگی باشکوهی» در حالی که در نمای نزدیکتر در معرض شرارت و وحشت بودیم، پشت صحنه زوزه کشید. تعداد بیشتری از دقایق مانند آن درست در زمان خفاش می‌توانست به تنظیم بنیادی و تصویری کمک کند، با این حال تغییر از RW drroll به "Oh with shooting I'm really in the deep now" واقعاً قابل توجه بود

من کسی هستم که سعی می‌کنم همه چیز را دوست داشته باشم و این یکی از آن فیلم‌هایی است که دوست دارم.

از وقتی که گذاشتید متشکرم و منتظر نظرسنجی‌های بیشتر از این نسبتاً آزمایشی و فراذهنی باشید. شخص

«صبح بخیر ویتنام» روایت آدریان کرونوئر است - در واقع، این طور شروع شد - تا زمانی که رابین ویلیامز به آن دست پیدا کرد. کرونوئر اصیل واقعاً از طنز در انتقال های خود استفاده نمی کرد. در هر صورت، من مطمئن هستم که او از داشتن یک ستاره بسیار خوشحال بود، به عنوان مثال، رابین ویلیامز مشتاق داستان خود بود.

در دهه 60، کرونور به رادیو مدیریت مبله ایالات متحده واگذار شد. در ویتنام پخش می شود و با پخش موسیقی طاقت فرسا بسیار کسل کننده می یابد. او به سرعت با ارسال‌هایش سروصدا می‌کند، که صبح بزرگ ویتنام را شروع می‌کند. او جوک های زیادی می کند، یک تن موسیقی هیجان انگیز می نوازد، و بخشی از مردم را که تارها را می کشند با تلنگری تمام و کمال تشویق می کند. او به همین ترتیب با یک خانم جوان (چینتارا سوکاپاتانا) برخورد می کند و یک روز او را به کلاس انگلیسی تعقیب می کند. او قسمتی از عبارات محاوره‌ای بیشتر را به کلاس نشان می‌دهد، که خوشحال می‌شود، و او با خواهر و برادر زن جوان (تونگ تان تران) رفتار خوبی پیدا می‌کند. او شروع به معاشرت در یک بار در نزدیکی می‌کند و حتی به غذا عادت می‌کند.

علی‌رغم شهرت بسیار زیادش، امواجی که او ایجاد می‌کند اقداماتی را انجام می‌دهند تا او را بیرون بکشند، زیرا او از اطلاعات کنترل‌شده و کنترل‌شده بدبخت است. یک روز یک بدبختی را مشخص می کند که در رادیو اتفاق افتاده است. به تدریج، کرونوئر مقدار بیشتری از درگیری را می بیند، با مبارزانی که وارد نبرد می شوند ملاقات می کند، و سخت ترین راه ممکن را می آموزد که نمی تواند به همه اعتماد کند، و یک بررسی واقعیت بزرگ دریافت می کند.

فیلم شده در تایلند، صبح بزرگ، ویتنام یک فیلم واقعاً درخشان است که طنز را با درام پردازی، عمل خودجوش با محتوایی قوی تلفیق می کند و چگونگی نشان دادن وحشتناک جنگ و تأثیر آن بر ساکنان و سربازان را نشان می دهد.

ویلیامز، که تبلیغات عمومی در برنامه های عمومی پخش می شود، همه با شکوه به عنوان کرونوئر است، در اینجا مردی که از طنز در زندگی خود استفاده می کند تا زمانی که با بینش های وحشیانه خاصی روبرو می شود - و در کمال تعجب، شاید در مه آلودترین ثانیه اش، او یک بار دیگر استخوان خنده دار خود را کشف می کند. فارست ویتاکر، به عنوان مبارزی که در رادیو کار می کند، نمایشگاه درخشانی برگزار می کند. برونو کربی به عنوان ستوان استیون هاوک، به عنوان مردی عجیب و غریب که فکر می‌کند ناله‌های خنده‌دار ستودنی‌اش و موسیقی مانتوانی بلیت مناسبی برای نمایش رادیویی است.

خیلی ارزش دیدن توسط ژنرال ایکس‌ها را دارد. ارزش احساسات رابین ویلیامز (هر چند در مجموع عالی نیست) و ارزش توانایی های رابین ویلیامز را به عنوان یک سرگرم کننده و کمیک از سوی هر کس می داند.

صبح بخیر، ویتنام دوره جنگ ویتنام را به تصویر می کشد و رابین ویلیامز را در نقش آدریان کرونور معرفی می کند. به عنوان یک دی جی برای راهنما رادیویی نظامی، او یک تجدید نظر و تقلید بسیار مورد نیاز را در یک شرایط فوق العاده وحشتناک به ارمغان آورد. او تأثیر بسیار زیادی بر عزم افراد ثبت نام شده داشت، اما به شدت مورد تحقیر ستوان دوم استیون هاوک با بازی برونو کربی و گروهبان سرگرد دیکرسون با بازی J.T. والش آنها احساس می کردند که او به طور جدی ناامید است. فیلم های زیادی در مورد ویتنام مانند پایان جهان ساخته شده است. در حال حاضر، کت تمام فلزی، برای ارائه چند نمونه، و همه آنها به موضوع مربوط به مصائب، تلخی ها و دفعات جنگ می پردازند. خم صبح بخیر، ویتنام این بود که تلطیف طنز را به رقت بار درگیری واقعی برساند، مشابه نمایشی که M*A*S*H تلاش کرد انجام دهد. آدریان بارها و بارها با انجام "اسکیت"هایی که صدای خود را به افراد مشهور تغییر می داد و جلسات جعلی با آنها را هدایت می کرد، جلوه های صوتی می ساخت و موسیقی هایی را که آنها فکر می کردند خارج از بیس می کردند، زیر پوست این دو مقام می زد. او به شیوه خاص خود دیدگاه ها و برداشت های خود را در مورد مسائل جهان بیان کرد. یکی از چیزهای متعددی که آدریان را خشمگین کرد این بود که او نمی‌توانست اخبار متعددی را ارائه کند و یا گزارش‌های کامل را به طور مداوم بازگو کند. او احساس کرد که آنها واقعیت را از مردان ثبت نام شده پنهان می کنند. او شما را مسخره کرد، هر چند در آن پنهان بود، شما احساس تمسخر، ناامیدی، و شوخی او را از چیزهایی که در جریان است. زمانی که او مقاومت کرد و همه را در برابر بمباران جیمی وان روشن کرد، او را پشت درهای بسته کشیدند. این به ستوان هاوک این فرصت را داد تا به عنوان دی جی درخشش داشته باشد، اما این فرصت را نداشت. او جالب نبود و واقعاً فکر می کرد که مردان باید ملودی های پولکا را بشنوند. صادقانه بگویم که آدریان حتی پس از نامه‌های بی‌شماری که برای بازگشتش درخواست شده بود، تمایلی به بازگشت به هوا نداشت. به دلیل توقف گارلیک و زمانی که نیروها قصد داشتند به جنگ بروند، آدریان در یک «نمایش» بداهه فشرده شد. پس از آن متوجه شد که نمایش او برای سازگاری با بدبختی درگیری برای مردم بسیار حیاتی است. یکی از غم‌انگیزترین قسمت‌های فیلم زمانی است که آدریان متوجه شد که ترون، که او در مورد یک دوست قدیمی فکر می‌کرد، در واقع یک VC قابل استفاده است. فهمیدن اینکه تراون در پشت محاصره G.I قرار دارد باعث ناراحتی او شد. بار. با توجه به این افشاگری و همراهی، دیکرسون بسیار هیجان زده است که این گزینه را دارد که به آدریان یک انتشار مناسب بدهد. در واقع، حتی در پایان فیلم، شخصیت آدریان آشکار می شود. او در مسیر ترمینال هوایی توقف می کند تا با افراد کلاس انگلیسی خود مسابقه سافت بال ترتیب دهد. گارلیک نقش دی جی آدریان را بر عهده می گیرد و آخرین نوار را از او پخش می کند. او به جای فریاد استاندارد "صبح بخیر ویتنام"، با "خداحافظ ویتنام" پاسخ می دهد.

"خوب مووورنینگ، ویتنامم!!!" رابین ویلیامز از روی پرده بزرگ فریاد می زند، زیرا علاقه خاصی دارد که به طور واضح به عنوان یک سلبریتی بزرگ مورد انتظار و سرگرم کننده با کار خودش تلقی شود.

این دستاورد با راهنمای یک خط داستانی بسیار از پیش تعیین شده، بازیگران نقش مکمل و تیتر خوب، با مشخصا آن «ویلیامز-چیز» استثنایی که گوشت و سیب زمینی او حتی در این فصل از چیزها بود، ساخته شده است. طنز بداهه نوازی را در مقابل یک گیرنده بلند کنید/پایین بزنید. همه اینها موقعیتی واقعاً غیرمعمول، باشکوه و غافلگیرکننده را ایجاد می کند که اصلاً شبیه هیچ فیلمی از این طبقه بندی نیست. این یک موضوع پیچیده است، اما با تمام آن به خوبی پرداخته شده است، و آن را تبدیل به یک موضوع تماسی فراتر از هر چیزی می کند که در هر طنز/درام معمولی نمی تواند زیاد باشد.

رابین ویلیامز از زمان خود پیشرفت قابل توجهی داشته است. تلویزیون دوره‌های طولانی «نه-نو، نه-نو» را پخش می‌کند، همانطور که او تصمیم می‌گیرد به تصویر بکشد که می‌تواند با صحنه‌های سنگین و درخواستی و همچنین هر چیز دیگری مقابله کند. در هر صورت، او پیشاپیش تلاشی گذرا از این نوع صحنه‌ها با هر شباهتی از نمونه‌های «جهان طبق گارپ»، «مسکو در هادسون» و «روز را بگیر» احمقانه انجام داده بود.

br/> در این فیلم، «ماشین ویلیامز» همگی برای اولین بار با هم روبرو شدند، زیرا او اجرای خود از آدریان کرونور، رادیو نظامی D.J. در سال 1965 به سایگون منتقل شد تا به اطمینان همه کمک کند و او کاملاً انجام داد! در واقع، شاید هرکسی که دارای بالاترین سطح است، از شوخی‌های زیاد راضی نباشد، در حالی که به ملاقات معاون رئیس جمهور، ریچارد نیکسون اشاره می‌کند. وقتی ویلیامز را می‌بینید، کرونوئر، برنامه‌های طنز را روشن و خاموش کنید، انتقال‌های بی‌سیم، بهترین چیزی که هر کسی می‌تواند در این مرحله به آن امیدوار باشد این است که با تعجب طنز تماشا کند و دقیقاً چیزی را که در اینجا می‌بینیم، بپرسد.

br/>"صبح بخیر، ویتنام" به عنوان یک تقلید/نمایش شارژ می شود، با این حال این بخش نمایش آن بود که برای من، مطمئناً هر چقدر هم که جنبه سرگرمی محتوا داشت، تابش می کرد. هر یک از دیدگاه هایی که بر اساس این نقطه از جنگ ویتنام در شرایط دشوار با روسای خود، شیفته ناامیدانه و در نهایت تلاقی خط آتش سیاسی، همگی یک قطعه تخیلی از تولید فیلم را می سازند. بدون شک یکی از مواردی که شایسته آن بود، انتخاب های اسکار است.

به نظر می‌رسد آقای ویلیامز برای ساختن این نوع تقلید با ترکیبی از نمایش‌های شگفت‌انگیز انرژی دارد، و به نظر می‌رسد این کار با «گارپ» که قبلاً ذکر شد آغاز شده و پس از «ویتنام» ادامه دارد. با «مرد کادیلاک» کمتر ارزیابی شده، اما در عوض همسایه و «فیشر کینگ» نگهدارنده.

به هر حال، بدون توجه به این موضوع، دوباره در «صبح بخیر، ویتنام» می‌خندید، گریه می‌کنید و پوزخند می‌زنید- یک اثر هنری است علاوه بر این، آن انبوهی از آهنگ‌های خارق‌العاده دهه شصت را در پشت صحنه به خاطر بسپارید.

صبح بخیر، ویتنام داستانی تقلید آمیز در زمان جنگ است و به طور حکایتی بر اساس وجود یک فرد واقعی، مجری رادیویی آدریان کرونور است که مقداری انرژی در ویتنام جنوبی، در سایگون، به کمک رادیو نظامی USAF سرمایه گذاری کرده است. با وجود پایه های صادقانه، اکثریت قریب به اتفاق چیزهایی که در فیلم Good Morning, Vietnam می یابیم، همان طور که خود کرونوئر به آن اشاره می کند، تخیلی هستند. با وجود این، بدون این قسمت ساخته شده، من شک دارم که فیلم به همان اندازه موفق می شد.

داستان فیلم با حضور کرونور در سایگون برای شروع یک کار رادیویی شروع می شود. او به زودی احساسات سربازان را با رضایت عفونی و تمایلات طنز آمیز سرکش، تند و طاقت فرسا جلب خواهد کرد. با این وجود، علاوه بر این، آشکار می‌شود که کنترل او دشوار نخواهد بود، و موقعیت‌های بالا در مدیریت او و تحمیل نقاط قطعی که فکر می‌کنند او باید در نظر بگیرد، مشکلاتی را تجربه خواهند کرد. او همزمان با ویتنامی ها معاشرت می کند، آداب و رسوم محله را یاد می گیرد و حتی انگلیسی را آموزش می دهد. با این حال، دشمن سرکش است، و حتی در شهر هم نمی‌توانند بدانند که او کجا حمله خواهد کرد، یا کجا خواهد بود.

صبح بخیر، ویتنام علی‌رغم تقلید، با جنگ به ملایمت برخورد نمی‌کند. چند دقیقه است که احساس می کنیم خطر پنهان است و متخصصان دشمن می توانند در هر مکانی باشند. علیرغم روشی که کرونوئر با آن همراه می‌سازد، جوهره‌های هولناک مردم نفرت کلی را آشکار می‌کند که در میان مردمی قابل توجیه است که معتقدند دارایی‌هایشان توسط بیگانگانی که ظاهراً برای محافظت از خود به آنها کمک کرده‌اند، درگیر شده‌اند، اما کسانی که از خود محافظت می‌کنند. سپس، در آن مرحله، با آنها با شک و تردید رفتار کنید، در حالی که نه با وحشیگری. صبح بخیر، ویتنام تصویری اسیدی از درگیری در ویتنام با وحشیگری های دو طرف به تصویر می کشد. اتفاقاً یک صحنه وجود دارد که به ویژه ابتدایی است و صحنه های جنگ با آهنگ لویی آرمسترانگ "What a Magnificent World" به صحنه های جنگ می پیوندد. برای سرگرم کننده تر، غیرممکن است.

رابین ویلیامز بهترین مردی بود که کرونوئر را جوان کرد، و فرد ایده آلی برای احیای تمایلات خنده دار او بود. با این شخص، ویلیامز این گزینه را داشت که به ذهن خلاق خود اجازه دهد آزادانه پرسه بزند و دیوانه کننده ترین شوخی ها و شوخی ها را طراحی کند. تصادفی نیست که صبح بخیر، ویتنام به نمونه ای از طنز دهه 80 و یکی از مهم ترین فیلم های حرفه ای این بازیگر تبدیل شد. با او، ما یک وودز ویتاکر خارق‌العاده، یک رابرت وول خارق‌العاده و یک نفربرانگیز، هر چند مشابه جالب، برونو کربی داریم. صبح بخیر، ویتنام همچنین شامل تلاش‌های مشترک شگفت‌انگیز تام تی تران، محترم ویلینگهام و جی.تی والش است.

فیلم از نظر فنی هیچ نقص مهمی ندارد، با این حال می‌داند که چگونه زیر رادار بماند و عبور کند. روی طنز برای تبدیل شدن به تمرکز قاطع. همه چیز برابر است، من فکر می کنم منطقی است که ماهیت انتخابی بصری و تزئینات و موسیقی متن فوق العاده، با پیشرفت ملودی هایی که بدون شک می توانیم درک کنیم، معقول است. صبح بخیر، ویتنام که در یک فضای تاکتیکی می گذرد، دارای وسایل، لباس ها و دکورهای عالی است که طبیعتاً ما را به آن آب و هوا و دوره می برد. در نهایت، ابراز ستایش برای فیلمبرداری و تغییر.

یک دی جی رادیویی نامنظم (رابین ویلیامز) که سریع صحبت می کند، شوخی می کند، در روزهایی که راه را برای جنگ هموار می کند، از ویتنام فرستاده می شود. در اینجا او تصاویر زندگی را می آموزد، شوخ طبعی ها را به اشتراک می گذارد، با مردم محلی در می آمیزد، و با انزجارهایی مواجه می شود که در کل ساختارهای آن بر جهان نازل می شود. طرحی در فرضیه یک فیلم، و با توجه به موقعیت با تخصص و دقت فوق العاده ای از آن مراقبت شده است.

به نظر من، در هر صورت، چه چیزی این را در کنار تعداد زیادی از جنگ های ویتنام قرار می دهد. فیلم‌ها یا هر فیلم دیگری که از طنز استفاده می‌کنند تا بی‌رحمی را به کمک تند و تیز پرتاب کنند، این است که این واقعاً داستان جنگ نیست. نه، این فیلمی درباره جایگاه یک کمدین در جهان است.

ویلیامز نقش پیروت بی وقفه را بازی می کند: با تمسخر و شوخی او احساس می کند که یک فرد واقعی است. در نقطه ای که قهرمان ما از هواپیما خارج می شود و به مسئولیت در حال جوشش ویتنام دهه شصت می رسد، در مقابل ناظر بسته می شود. جپ ها و شوخی های او صرفاً روشی برای مشروعیت بخشیدن به حضور بیهوده خودش است. او هنجارهای رادیو نظامی را به هم می زند تا بیانیه ای ندهد، اما برای جلب رضایت معتمدان آزاردهنده خود.

اما گذشتن همراهان و آشفتگی جنگ روانی او را به ما وابسته می کند. برای انسان ظریف و پوچی که هست، اما این خلأ او را به فردی پیچیده و ثروتمند تبدیل می کند. سکوت و بدبختی او با وجود شرایط دشوار به مرکز واقعی چیزی که جوکر است نفوذ می کند، و این چیزی جز یک منظره دوست داشتنی است. او در حال حاضر با احساس جهت‌گیری و احساس اینکه دیگران می‌توانند به او وابسته باشند، بر خلاف تأیید سطحی واقعیت خود که توسط دیگران ارائه می‌شود، مشروع است، و اینجاست که فشارهای واقعی رخ می‌دهد.

این ساختارشکنی از سرگرم کننده و این درک در نگهبانانی که ما برای محافظت از یک وحشی ایجاد کردیم، حقیقت همان چیزی است که من می خواهم فکر کنم، چیزی است که صبح بخیر، ویتنام را به یکی از بهترین فیلم های رابین ویلیامز تبدیل می کند. ما، جمعیت، نه تنها به این دلیل می‌خندیم که الگوی ویلیامز ما را سرگرم می‌کند، بلکه از آنجایی که مانند او ترجیح می‌دهیم خود را در معرض حقیقت وحشتناک قرار ندهیم. صبح بخیر، ویتنام پاداش ویژه ای دارد که به طرز لذت بخشی ساخته شده است. موسیقی متن فیلم دهه شصت به طرز ماهرانه‌ای از طریق نمایش‌ها و مناظر فوق‌العاده بافته شده است، تغییرات سازگار و مرتبط است، و هیچ سرگرمی فضایی برای عدم قطعیت در داستان باقی نمی‌گذارد. تیمبرلند ویتاکر مخصوصاً به خاطر نمایش بی تکلفش از بچه دلهره‌آوری که تبدیل به یک مرد هموطن می‌شود، قابل توجه است، و ژنرال محترم ویلینگهام ایده‌ای هوشمندانه برای ساده‌سازی ضربات ناخوشایند پیچیدگی‌های نظامی است که در هر صورت می‌توانست از این داستان بیرون بیاید.

/>
واقعاً، مشکل اصلی من با صبح بخیر، ویتنام این است که، هرچه تلاش می‌کنم، به نظر نمی‌رسد در هیچ نقطه‌ای نمی‌توانم آنقدر طنز پیدا کنم که در آتش سریع ویلیام بی‌هدف می‌پیچد. در پایان روز، جواهری از ذهن درخشان وجود دارد ("زنانی با کفش های دلپذیر" به من خنده ی معتدلی را برانگیخت)، اما در بیشتر موارد صداهای عجیب و غریب و غم انگیز او مستقیماً از کنار استخوان سرگرم کننده ام می گذرد، بدون اینکه به آن چیزی ببخشد. کوچکترین پیچ با این حال، این موضوع با دلیلی که طنز او در خدمتش است، قابل سنجش نیست. همانطور که قبلاً گفتم، او نباید سرگرم کننده باشد، او فقط باید جوک بسازد تا ما روی آنچه در سرتاسر ما اتفاق می افتد تمرکز نکنیم.

روز بخیر، ویتنام ظرفیت عجیبی برای شگفت‌انگیز کردن دارد. در حدود یک ساعت، من متقاعد شدم که فیلم، در عین حال که فیلم سرگرم‌کننده و به طرز غیرقابل تصوری پویا و قوی از نظر لحن و اجرا است، منحصراً به این نمایش انرژی پایبند بوده است، در حالی که شاید تماسی داشته باشد، اما در فرصتی آشکار برای یک داستان فرعی نزدیک به خانه تبلیغ نکرده است. . با اطمینان کافی، رئیس بری لوینسون و مقاله‌نویس میچ مارکوویتز در می‌یابند که چگونه می‌توانند در یک قسمت واقعاً منطقی و تماس‌گیر غم‌انگیز به یک تصویر آن‌قدر فوق‌العاده عمل کنند که ممکن است واقعاً در آن جا بیفتد. صبح بخیر، ویتنام ترکیبی ایده آل از انرژی بیش از حد، انرژی مصرفی و نمایش ظریف است که به فیلمی برای ستایش واقعی در طیف وسیعی از بخش ها تبدیل می شود.

رابین ویلیامز در مرکز فیلم به عنوان خلبان زیر متوسط آدریان حضور دارد. کرونوئر، که در سال 1965 در سایگون ظاهر شد تا به عنوان دی جی برای پخش رادیو نظامی فعالیت کند. او با ادوارد مونتسکیو گارلیک (وودز ویتاکر) درجه یک محرمانه سختگیر و صمیمی آشنا می‌شود و شروع به قدردانی می‌کند، که به همین ترتیب پس از دیدن اینکه چگونه این مرد می‌تواند یک صدا دهنی و یک سیگنال مخابراتی را مدیریت کند، از کروناور قدردانی می‌کند. ایستگاه رادیویی Cronauer، برخلاف پیام‌های اصلی و مرده‌ای که پایگاه‌ها به شنیدن آن عادت داشتند، تند و تیز و سرگرم‌کننده است، با انفجارهای پرشور انرژی و ذهن دمدمی مزاج که مستقیماً از روان دی‌جی رادیویی آن سرچشمه می‌گیرد. این باعث می شود که او به طور گسترده با همراهان خود مورد سوال قرار گیرد. با این وجود، کرونوئر توسط شاگردانش که به طور منظم به کلاس یادگیری زبان انگلیسی او می روند حمایت و تشویق می شود، و نشان می دهد که در حالی که کارها را به روش دیگری انجام می دهد، مرد توانایی شگفت انگیزی برای برقراری ارتباط و الهام گرفتن دارد.

br/> باید توجه داشت که ویلیامز در حین پخش برنامه‌های عمومی وحشیانه‌اش در Great Morning، ویتنام، عمل تبلیغاتی را تمرین می‌کرد، زیرا انرژی، زمان‌بندی و توانایی ظالمانه طنز را نشان می‌دهد. ویلیامز بی وقفه، متعصبانه صحبت های قدرت واقعی را در طول پخش عمومی خود منتقل می کند، با سرعت های کمدی خارق العاده، با جوک هایی آنقدر لغزنده و سریع که شما اساساً یک زوج را از دست خواهید داد. شخصیت او Cronauer حتی برای پخش عمومی خود مجری هم نیست، زیرا او تنها تامین کننده چنین انرژی باورنکردنی و سرگرمی در فیلم Good Morning, Vietnam است.

علاوه بر این، ویلیامز تلاش می کند تا ترسناک تر و عمیق تر مارکویتز را ترسیم کند. قسمت آخر، که آنقدرها که تصور می شود صادقانه کنترل کننده نیست. مارکویتز به‌جای اینکه به‌طور نامفهوم قسمت پایانی را به این شدت ترسیم کند، سریعاً پس از نیمه اول احمقانه و در عین حال کاملاً جذاب، موقعیت‌ها و شخصیت‌هایی را برای ما ایجاد می‌کند تا بتوانیم به عنوان ارواح دوست‌داشتنی قربانی یک درگیری احمقانه و شدید باشیم. پس از یک ساعت انتقال کمدی وحشیانه ویلیامز، علیرغم اینکه به طرز باورنکردنی جذاب بود، پیش بینی می کردم که کل فیلم به سادگی به قسمت آخر نزدیک به خانه یا حتی به طور قاطعانه مدیریت پول موثر برسد. همانطور که مارکوویتز ادامه می‌دهد، در هر صورت، او به طور کامل به اوج و پایانی باشکوه دست می‌یابد.

در بسط، این خبر را منتشر کنید که ویلیامز قاطعانه تلاش می‌کند تا احساسات اساسی برای موفقیت فیلم را شرح دهد. او به طور معمول از انرژی بیش از حد به بی ادعا و غمگین تغییر می کند، اما با موفقیت، جدایی استثنایی در احساسات را بسیار لذت بخش بیان می کند. ارائه فعلی به طور قانونی برای او یک ژست اسکار را فراهم کرد و اصرار داشت که جمعیت احتمالاً محتاطانه ای از ذهن ویلیامز که انرژی روی صفحه نمایش را به خود خیره می کرد.

بازیگران: رابین ویلیامز و وودلند ویتاکر. هماهنگ کننده: بری لوینسون.