🌸 دانلود فیلم Flags of Our Fathers 2006 (پرچم‌های پدران ما)

پرچم‌های پدران ما 2006 (به انگلیسی: Flags of Our Fathers) یک فیلم جنگی و محصول 2006 کشور آمریکا, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که در فوریه ی سال 1945 یکی از وحشتناک ترین نبردهای جنگ جهانی دوم، در اقیانوس آرام و در جزیره ی کوچک ایووجیما رخ داد. در همان اوایل نبرد، پرچم امریکا در بالای تپه ی سوریباچی برافراشته شد و عکسی از این برافراشتن پرچم گرفته شد که به یکی از شمایل های تاریخ امریکا تبدیل شد..

این فیلم به کارگردانی Clint Eastwood, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم پرچم‌های پدران ما 2006 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Flags of Our Fathers 2006 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Ryan Phillippe, Adam Beach, Jesse Bradford, John Benjamin Hickey, John Slattery, Barry Pepper, Jamie Bell, Paul Walker, Robert Patrick, Neal McDonough, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود پرچم‌های پدران ما 2006 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Ryan Phillippe, Adam Beach, Jesse Bradford, John Benjamin Hickey, John Slattery, Barry Pepper, Jamie Bell, Paul Walker, Robert Patrick, Neal McDonough, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی پرچم‌های پدران ما 2006 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Flags of Our Fathers 2006 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 R بوده و قبل از دانلود فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای جنگی, درام, تاریخی, بوده و محصول کشور آمریکا, هست. زبان اصلی فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Flags of Our Fathers 2006 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم پرچم‌های پدران ما 2006 7.1/10 از 10 می باشد.

در فوریه ی سال 1945 یکی از وحشتناک ترین نبردهای جنگ جهانی دوم، در اقیانوس آرام و در جزیره ی کوچک ایووجیما رخ داد. در همان اوایل نبرد، پرچم امریکا در بالای تپه ی سوریباچی برافراشته شد و عکسی از این برافراشتن پرچم گرفته شد که به یکی از شمایل های تاریخ امریکا تبدیل شد.
داستان زندگی شش مرد که در جریان نبرد ایوو جیما در دوره جنگ جهانی دوم، تاثیر بسیاری را روی پیروزی نیروهای ارتش ایالات متحده داشته‌اند و...
در زمان جنگ جهانی دوم پس از اینکه هواپیماهای ژاپنی بندر آمریکایی پرل هاربر را بمباران می کنند ارتش آمریکا وارد جنگ شده و پس از چند سال موفق به شکست دادن ژاپن در بسیاری از مناطق جنگی می شود . ارتش آمریکا تصمیم دارد جزیره استراتژیک ایووجیما را نیز تصرف کند و بنابراین با 30 هزار سرباز وارد آنجا می شود اما در روز اول نبرد بیش از دو هزار سرباز آمریکایی کشته می شوند ولی در نهایت موفق به فتح جزیره می شوند . در روز پنجم نبرد یکی از عکاسان حاضر در منطقه عکسی از شش سرباز را که در حال برافراشتن پرچم آمریکا در بلندی جزیره هستند می گیرد و این عکس شهرت زیادی را برای این سربازان بوجود می آورد . دولت و ارتش تصمیم می گیرند از این عکس و آن شش سرباز استفاده تبلیغاتی کند و بنابراین از آنها دعوت می کند که به کشور بازگردند تا در تورهای جمع آوری کمکهای جنگی شرکت کنند . از این شش سرباز ، سه سرباز در نبرد بعدی کشته می شوند و تنها سه نفر از آنها به اسامی رنه گاگنون ، جان برادلی و ایرا هیز به کشور باز می گردند و ...
در سال 1945 ، تفنگداران در یک نبرد بسیار خشن به دوازده هزار ژاپنی که از بیست کیلومتر مربع جزیره مقدس ایوو جیما محافظت می کنند حمله کردند. هنگامی که آنها به کوه سوریباچی می رسند و پنج نیروی دریایی و یک نیروی دریایی پرچم خود را در بالا برافراشته می کنند ، این تصویر به نمادی در یک پست پس از رکود اقتصادی آمریکا تبدیل می شود
در جنگ جهانی دوم هواپیماهای زاپنی بندر پرل هابر را بمباران می کند ارتش امریکا با زاپبنی ها وارد جنگ شده و...
پنج تفنگدار دریایی و یک نیروی دریایی در حال برافراشتن پرچم ایالات متحده در کوه سوریباچی توسط جو روزنتال در 23 فوریه 1945 عکس گرفتند. این داستان سه نفر از شش سرباز بازمانده - جان 'داک' بردلی، Pvt. رنه گانیون و Pvt. ایرا هیز - که در نبرد برای گرفتن ایوو جیما از ژاپنی ها جنگید.

جهت دانلود فیلم Flags of Our Fathers 2006 (پرچم‌های پدران ما) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

اجازه دهید از همان ابتدا بگویم که آقای ایستوود فیلمی ساخته است که هر فرد مشتاقی می تواند قدردانش باشد. نمایشگاه های بسیار هماهنگ، رضایت بخش، موسیقی خوب و متوسط، و تزیینات خیره کننده. فیلم نسبتاً سبک وزن است، هم از نظر نمایش و هم در تاریخ، اما به راحتی از بین می رود.

البته، پرچم‌های پدران ما بسیار پرهزینه برای جذب ما سرمایه گذاری نشده است. اسپیلبرگ واقعاً تبلیغ کننده هالیوود برای چیزی است که دولت ایالات متحده آن را "جنگ طولانی" نامیده است (به احتمال زیاد برای ادای احترام به "جنگ" بی وقفه در رمان 1984)، و تلاش های او حول محور تجلیل از ارتش ایالات متحده و اسرائیل است. ماشین‌ها و مأموریت‌های کنونی و آتی آن‌ها در جنگ‌های قهرآمیز.

پرچم‌های پدران ما (در سمت ایالات متحده) پیشگامان نادان و منفی را به تصویر می‌کشند، اگرچه رئیس‌جمهور به‌عنوان یک فرد خارق‌العاده نمایش داده می‌شود و توجه برنامه‌ریزی شده را به خود جلب می‌کند. از مردان "پرچم" به طور کلی نسبتاً ناامید. باز هم، «مردان مبارز» مردم مقدسی هستند که به این دلیل که به خدا واقعاً برای یکدیگر می‌جنگند، اهمیتی نمی‌دهند که در نهایت توسط جک‌ها رانده شوند. در واقع، به طور غیرمنتظره ای، این محبوب ترین پیام شوروی است که برای استفاده از آن محافظت می شود، اکنون اتحاد جماهیر شوروی یک خاطره دور است. مردمی که در هالیوود دست به کار می شوند، هیچ گاه دلیل این که چرا استراتژی های کنترل ذهنی با هزینه های فوق العاده در روسیه سرخ به اوج خود رسید، در تبلیغات ایالات متحده مورد تایید قرار نگرفتند.

اما، یک نکته واقعاً شگفت انگیز وجود دارد. موضوع بنرها این است که بهترین تبلیغ ناگهان پدید می آید. بنرها درباره اقبال خوب عکس برافراشتن بنر است که به طور قابل توجهی ساکنان ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد، درست زمانی که دولت ایالات متحده به دنبال یک فشار غیرعادی دیگر برای پیوند درگیری بود. یک عکس، بدون هیچ چشمداشتی، به تلاش‌های تبلیغی پیوسته هالیوود در آن زمان در تاریخ انجامید.

پرچم‌های پدران ما، شبیه به اکثر انتشارات بیش از حد منظم و پرهزینه، از نزدیک شدن غفلت می‌کنند ( در مورد قدردانی عمومی) به پیشرفت تصادفی آن عکس. از این نظر، این همان چیزی است که اکثر افراد از درک نشانه افسران کشتی ستاره ای ورهوون غفلت می کنند. برای جمعیت برجسته‌تر، افسران یک فیلم فعالیت بسیار احمقانه بود، و بنرها یک برش کسل‌کننده از تاریخ بود که با FX گران‌قیمتی که به تصویر کشیدن هر سکانس فعالیت هیجان‌انگیز معمولی غفلت می‌کرد.

شاید بخواهم به آقای ایستوود فکر کنم. به اندازه کافی زیرکانه درک کند که اگرچه دلیل ارائه یک برنامه مالی دیوانه کننده به او برای ساخت پرچم‌های پدران ما (و همدست آن) شیطانی بود، اما در نهایت هیچ تفاوتی نخواهد داشت زیرا جمعیتی که در فیلم Flags of Our Fathers های او شرکت می کنند همانطور که رئیس می خواست انجام دهید، و نه آن طور که اسپیلبرگ و پولدارهایش میل می کردند.

من پرچم‌های پدران ما را برای هر فردی که از Windtalkers یا We We Were Roopers متنفر است، تجویز می کنم. با وجود این، من اعتماد دارم که نامه‌های ایوو جیما «گوشت‌تر» است.

من برای همیشه درباره اکثر فیلم های درگیری بلاتکلیف بودم. آنها غالباً ضمانت می کنند که وحشت و اندوه جنگ را نشان دهند، هر چند از انرژی و کشتار لذت ببرند. واقعا اینجا نیست!

پرچم‌های پدران ما در مورد شش تفنگدار دریایی ایالات متحده است که بنر را بر روی کوه سوریباچی ایوو جیما برافراشتند و موضوع این عکس بدنام بودند. فیلم ایستوود سه بازمانده را دنبال می‌کند که به عنوان افسانه معرفی می‌شوند و از آنها برای پیشبرد قراردادهای جنگی به سمت پایان جنگ جهانی دوم استفاده می‌شود. در هر صورت، آنها از رویارویی خود با ایوو جیما آسیب دیده اند، و از رفتار بی توجهی که در ایالت می کنند، گیج شده اند.

بسیاری از صحنه های ملاقات با نگهبانان و گروه های کشته شدگان تقریباً به اندازه صحنه های ایوو جیما ترسناک هستند. ایستوود در پرچم‌های پدران ما نافذ و هوشمند عمیقاً به دنبال واقعیت است.

«پرچم‌ها» که در ابتدا تحت الشعاع «نجات سرباز رایان» قرار گرفت، همانطور که می‌خواهم فکر کنم کامل‌تر از این دو است. این دو فیلم به‌عنوان برداشت‌های یک کهنه‌کار بالغ به نمایش در می‌آیند، به هر حال، احساس می‌کنم «نجات سرباز رایان» پس از 20 دقیقه افتتاحیه خیره‌کننده‌اش، نبرد می‌کند تا سرعت خود را حفظ کند، اما در آن زمان دوباره چه فیلمی این کار را نمی‌کند؟ تقاطع ایستوود بین موقعیت‌های ایوو جیما و صحنه‌های ایالات متحده به طور مؤثرتری این قدرت را حفظ می‌کند.

«پرچم‌ها» فیلم اصلی نیست که شامل درگیری ایوو جیما یا برافراشتن بنر باشد. «بیگانه»، که تونی کورتیس را در نقش ایرا هیز بازی می‌کرد، پیشرفت نسبی داشت، اما با توجه به نکات ذهنی فیلم‌های اواسط دهه 60 سنگین‌تر بود.

بدیهی است که در سال 1949 «شن‌های ایوو جیما» وجود داشت. با جان وین، و علیرغم این واقعیت که پرچم‌های پدران ما در ارتباط با پرچم‌های پدران ما است، تنها چند سال پس از موقعیت هایی که به تصویر کشیده شد، ساخته شد و حضور افسانه های دریایی واقعی از جمله سه برافراشته بنرهای ماندگار را برجسته کرد. ایستوود پس از آن دوباره نیاز به بازگشت به 60 سال گذشته داشت تا تمایلی به زمان و زندگی در آمریکا در دهه 1940 پیدا کند.

اما او این کار را انجام داد و به نظر متقاعد کننده است. صحنه های ایوو جیما شگفت انگیز است. ما از روایت‌ها و عکس‌ها در مورد آن می‌دانیم، و گروه ایستوود این نگاه را جلب کردند، به‌ویژه با نزدیک شدن کوه سوریباچی به پشت صحنه و مکان‌های ناوگان دریایی. این یک تصویر مثال زدنی است از اینکه چگونه تزیینات می‌توانند نمایش را بهبود بخشند، نه اینکه آن را تحت تأثیر قرار دهند.

این سال نوری از فیلم دیگر ایستوود درباره تفنگداران دریایی، "Heartbreak Ridge" است. جایی که آن فیلم به تعمیم‌هایش افتخار می‌کرد، در «پرچم‌های پدران ما»، اطمینان نگران‌کننده تفنگداران دریایی که تا کشته شدن یا مجروح شدن به تعهدات خود ادامه دادند، بدون اغراق تمام می‌شود.

این نمايشگاه ايستوود. همراه با «نامه‌هایی از ایوو جیما»، این دو فیلم به یک دستاورد واقع‌گرایانه قوی می‌پردازند که مطمئناً با گذشت زمان بیشتر مورد توجه قرار خواهند گرفت.

بنرهای پدران ما یک فیلم جدی و بسیار ساخته شده درباره جنگ جهانی دوم است که اصالت مالیخولیایی آن نشانه دیگری از بی رحمی جنگ است. اکثریت قریب به اتفاق آسیب های فیلم از فیلم های مختلف برداشته شده است، بنابراین به نظر می رسد نخ نما و صادقانه است. زباله های ایده آلیستی مانند 300 با داستانش در مورد مبارزه بین مردان نترس و یک حوزه منفور، در محیط جاری ساده تر است. بنرهای پدران ما در نهایت کسل کننده است اما ارزش دارد.

ایالات متحده در فوریه 1945 به ایوو جیما حمله کرد. این مبارزه به خاطر تصویری از پنج تفنگدار دریایی و یک جراح دریایی که پرچم ایالات متحده را برافراشته بود به خوبی شناخته شده است. کوه سوریباچی تفنگداران دریایی سوریباچی را در نبرد اصلی هفت روزه دستگیر کردند، متأسفانه سه نفر از شش نفر بلندکننده پرچم قبل از دستگیری ایوو جیما کشته شدند. داستان رویارویی بازماندگان قبل، حین و پس از بازگشت به ایالات متحده را ثبت می کند. پرچم‌های پدران ما توسط کلینت ایستوود و استیون اسپیلبرگ ساخته شده است.

فیلم تاکید می کند که رئیس جمهور روزولت احساس می کرد که آمریکا در این درگیری سوخته است و اعتماد داشت که این عکس روحیه عمومی را تقویت می کند. او نیاز داشت مردم را به طور کلی ترغیب کند که اوراق قرضه جنگی بخرند، بنابراین سه بازمانده به عنوان افسانه از ایالت ها دیدن کردند. آنها در سرگرمی های نمایشی از برافراشتن بنر برای تشویق جمعیت شرکت کردند. مردان: داک بردلی (رایان فیلیپ)، رنه گانیون (جسی برادفورد) و ایرا هیز، یک سرخپوست پیما (طرف اقیانوس آدام) به آنها اطلاع داده شد که علیرغم این واقعیت که اغلب احساس می‌کردند جعلی هستند، تعهدشان به این امر است. هیز هرگز نیازی به درگیر شدن با ماموریت قرار گرفتن در معرض قرار نگرفت و به سمت سوء مصرف مشروبات الکلی می رود که با عجله زندگی او را می گیرد. رنه به این دلیل که فکر می‌کند ورودی‌ها را باز می‌کند، می‌پیوندد، اما پس از درگیری به یک سرایدار تبدیل می‌شود. داک بردلی به یک مرد متعهد تبدیل شد و درگیری را با عزیزانش در میان نمی گذارد.

تفنگداران دریایی در پرچم‌های پدران ما شب و روز با آنهایی که در مارین به تصویر کشیده شده اند متفاوت هستند. سربازان عالی، منصف و معمولی هستند. ایوو جیما یک نقطه وحشتناک و وحشتناک است و بی رحمی افراد وارد شده باعث نجات سرباز رایان شد. علی‌رغم این واقعیت که اغلب اوقات کمک به یادآوری وحشیگری و دیوانگی جنگ بسیار عالی است، با توجه به درگیری‌هایی که از آن جان سالم به در می‌بریم، تجربه‌ای احمقانه نیست. ایستوود به نحوه استفاده از این مردان اعتراض دارد، با این حال فیلم نشان می دهد که با داک، رنه و ایرا تا پایان عمر به عنوان یک افسانه رفتار می شد. جنگ جهانی دوم یک تضاد تصمیم نبود و اعلام در نهایت با یک انگیزه واقعی بود.

پرچم‌های پدران ما به کتابی به همین نام از جیمز بردلی، فرزند داک بردلی بستگی دارد. پرچم‌های پدران ما ادعا می کند که سربازان اساساً برای استقامت خود و معتمدان خود به جای جنگ برای کشور خود می جنگند. Four Quills دیدگاه های قابل مقایسه ای را ارائه کردند. بنرها از نحوه ساخت فانتزی برای فروش جنگ خوششان نمی آید، با این حال هالیوود پیوسته تاریخ آمریکا را اسطوره سازی کرده است. این موضوع در فیلم Flags of Our Fathers های مختلف جان پاساژ مورد توجه قرار گرفته است. پرچم‌های پدران ما به طور استثنایی مورد تشویق قرار گرفت اما در نهایت ناامید کننده است. برخلاف بهترین فیلم های ایستوود، فیلمی است که باید یک بار تماشا کرد.

ارزیابی ایستوود از شور و شوق و ترویج آن در کوتاه ترین زمان قبل از ارزیابی او از ایده جنگ که تضمین کننده "نامه هایی از ایوو جیما" بود، منتشر شد. آن فیلم به خاطر فکرش در مورد نبرد با توجه به دیدگاه ژاپنی ها مورد تحسین قرار گرفت. این تصور این بود که ژاپنی‌ها افرادی هستند که دقیقاً برای همان چیزها و با ویژگی‌های مشابه آمریکایی‌ها می‌جنگند. این می‌تواند از این جهت پیشرو باشد که آمریکایی‌ها در برخی موارد احتمالاً سربازان کشورهای مختلف را که به دلایل مشابه برای چیزهایی می‌جنگند، در نظر نمی‌گیرند. پرچم‌های پدران ما به دلیل جهانی کردن دفعات و توبه‌های ساخته شده برای جنگ به درستی مورد ستایش قرار گرفت، به طوری که افراد فهمیدند که افسران در کشورهای مختلف به دلایلی که آمریکایی‌ها برای آن جنگیدند، نبرد کردند.

پرچم‌های پدران ما تا حدی منحصربه‌فرد است. پرچم‌های پدران ما داستان تضاد بین چگونگی شکل‌گیری یک داستان پرشور و واقعیت پشت آن داستان را بازگو می‌کند - خواه کاملاً واضح باشد یا نه. این یک تلاش تهاجمی و به طور کلی مثمر ثمر است، اگر اینجا و آنجا تلاشی بی طرفانه داشته باشد. ما شاهد بیزاری سربازان برای کنترل یک داستان برای پایان های سیاسی هستیم. ما شاهد مناسبت‌های واقعی برافراشتن این بنر هستیم و پس از آن نحوه‌ای که یکی از مقامات درخواست کرد که یک بنر دیگر به جای آن در ایوو جیما بلند شود. ما متوجه شدیم که به جای داستان شجاعانه ای که برای فروش اوراق قرضه جنگی استفاده می شد، یکی از چهره ها آنجا نبود. یکی از مبارزان، ایرا (طرف آدام اوشن) یک آمریکایی بومی است و صرف نظر از نقشی که در برافراشتن پرچم و حمایتش از کشورش دارد، در بازدید برای فروش اوراق قرضه جنگی در معرض تحقیر نژادی مداوم قرار می گیرد. او از تمایز آشکار میان واقعیت و خیال که برای فروش اوراق قرضه درگیری استفاده می شود، آزرده خاطر است و این او را به سمت رفتار احمقانه سوق می دهد. داک بردلی (رایان فیلیپ) از مثله کردن داستان پیروزی در ایوو جیما ناراحت است، اما می تواند به مصالحه ای با تعهد دشوار جنگ برسد. به نظر می رسد گانیون (جسی برادفورد) با توجهی که به سربازان وارد می شود بسیار آرام است.

ایستوود باید به خاطر تلاش و پیروزی در نشان دادن چگونگی وقوع اتفاقات، اما شیوه ای که داستان به آنها ارائه می دهد، تحسین شود. عموم مردم آمریکا با آنچه واقعاً رخ داده است، یکسان نیست. تولیدکنندگان داستان در تجارت بزرگ و مقامات دولتی این تمایزات را حذف کرده و سعی در محدود کردن آنها دارند. این تمایزات است که Ira را رتبه بندی می کند و Doc (رایان فیلیپ) تا حدودی سادگی بیشتری با آنها دارد. جست و خیز ایستوود بین مناسبت های تاریخی، قراردادهای پیوند جنگی، و شناخت بین اقوام ساختگی، گاهی اوقات گیج کننده می شود.

اینکه آیا افرادی که پرچم‌های پدران ما را دیده اند، فیلم را می گیرند و آن افسانه سازی را در پرتو یک نگرانی مشروع برای ادامه جنگ هنوز مشخص نیست، اما دقیقاً همین اتفاق در موارد متعدد از زمانی که مقامات دولتی داستان ساختگی برافراشتن پرچم در ایوو جیما را منتشر کردند، اتفاق افتاده است. از خلیج تونکین، تا ناو یو اس اس مین، از جسیکا لینچ تا پت تیلمن، حساب های گمراه کننده در بسیاری از رویدادها برای فروش جنگ استفاده شده است. فیلم ایستوود اثری ستودنی و جذاب برای کشف تمایز میان واقعیت و اسطوره سازی است. اینکه آیا چیزی به خاطر آن تغییر می کند یا نه هنوز مشخص نیست.

پرچم‌های پدران ما در حال حاضر من را کاملاً برای نامه ای از ایوو جیما، طرف مقابل این فیلم، تشویق کرده است. کلینت ایستوود، خداییش، او به طور موثر روی پرچم‌های پدران ما کار کرد. نشان می دهد که او قدرتی خواهد بود که در سال جاری و برای مدت طولانی در موسسه کمک هزینه مدیریت خواهد شد. او جنگجویان و همه گیری را به شدت گرفتار کرد، این اشتباه برافراشتن پرچم و تصویری بود که گروه مردم آمریکا را تغییر داد. من هرگز نمی دانستم که این واقعاً در طول جنگ بزرگ دوم اتفاق افتاده است، با این حال پرچم‌های پدران ما چشمان من را در مورد بخشی از تراژدی هایی که در طول جنگ جهانی دوم رخ داده بود باز کرد. (من واقعاً مقدار قابل توجهی می دانم، با این حال هرگز در مورد جزئیاتی که به راحتی نادیده گرفته می شوند مانند این) متوجه نشدم. یک بار دیگر، پل هاگیس نشان داد که توانایی های آهنگسازی فوق العاده ای دارد، و اگر فرض کنیم که او یک بار دیگر برای سومین سال متوالی انتخاب شود، من را شگفت زده نمی کند. او به خوبی در این مورد تحقیق کرد، و با وجود انبوهی از منتقدان و بدبینان، او باید به رسمیت شناخته شود.

با اطمینان کامل، اساساً غیرممکن بود که بتوانید در مورد رایان فکر کنید. فیلیپ سرگرم کننده اصلی او به اندازه جسی بردفورد یا آدام اوشن در فیلم Flags of Our Fathers حضور داشت. او به طور موثری کار کرد، با این حال او (imo) اسکار قابل ستایش نبود، با توجه به این واقعیت که افراد بیشتری شایستگی این شغل را دارند، چیزی شبیه به 8. بدون شک درک او از جان بردلی بسیار جذاب بود. شاید صحنه های فوق العاده عمیق همه باعث شد که او اسکار ستودنی ظاهر شود. جسی برادفورد به طور کلی در فیلم Flags of Our Fathers عالی بود، و من واقعاً او را با سمت آدام اوشن برای بخشی از فیلم اشتباه گرفتم، به دلیل عدم بررسی بازیگران. به این فکر می کردم که "چگونه افراد می توانند فکر کنند که او اسکار قابل ستایش است؟". هر چند که بی اهمیت باشد، او واقعاً سخت روی گفتمان خود برای مردم آمریکا کار کرد. گفتار "افسانه" او به سادگی بسیار عالی بود، با این حال می توانم بگویم چند سطر طولانی است. پل واکر در کار حمایتی کوچک خود به عنوان هنک هانسن بسیار سخت کار کرد. سایر مشاغل کوچک و بزرگ دیگر توسط : جوزف کراس در نقش فرانکلین سوسلی، جیمی چیم در نقش «ایگی» و بری پپر در نقش مایک استرانک به تصویر کشیده شدند. این 3 نفر از گروهی که به همین ترتیب دارای 3 شخصیت اصلی بودند جدا شدند. طرف آدام اوشن در پرچم‌های پدران ما فوق‌العاده بود و برای تغییر خارق‌العاده‌اش در ایرا هیز شایسته تقدیر است. او در چنین سطوح بی‌شماری کار بزرگی انجام داد و در مجموع افراد دلسرد، هیجان‌زده، خشمگین، گچ‌گرفته و ناراحت را به خوبی به تصویر کشید. او، حتی از طریق تمام مخالفان، اساساً شایسته یک نامزدی است.

تغییر فیلم پرچم‌های پدران ما کاملاً عالی بود. این چیزی است که اساساً فیلم را همان چیزی که هست ساخته است، به تناوب جنگ و جراحتی که افسران در طول 35 روز حضور در ایوو جیما از آن حمایت کرده بودند. تجسم های پیشرفته بسیار عالی و حتی شگفت انگیز بودند. در واقع نمی‌توانید بدون حضور در آن به این نبرد نزدیک برسید، زیرا پرچم‌های پدران ما شما را درگیر می‌کند و به شما اجازه نمی‌دهد تا کار تیتراژ ادامه دهید. آرایش به طرز شگفت انگیزی تمام شد، در حالی که به طور همزمان به طرز وحشتناکی ناراحت کننده بود. دیدن مصیبت‌های درگیری و «اعدام‌ها» که همگی اجرا می‌شوند به سادگی قابل ستایش و برای فیلم کاملاً فوری است. صدا کاملاً عالی است، با در نظر گرفتن این که تعداد زیادی پرتابه، بمب، و حتی ترقه در حین وقوع درگیری در حال حرکت هستند. یک رقیب قوی برای اسکار در نهایت موسیقی فیلم عذاب‌آور بود و در صحنه‌های مشروع قرار می‌گرفت و به هیچ وجه مورد سوء استفاده قرار نمی‌گرفت.

ایوو جیما احتمالاً مشهورترین درگیری لابی اقیانوس آرام در جنگ بزرگ دوم است. نرخ شکست بسیار بالا بود. (نزدیک به 100٪ برای ژاپنی ها.) علاوه بر این، تشخیص اینکه چرا اینقدر محبوب است دشوار است. اساساً هیچ فضایی برای حرکت وجود نداشت، اصلاً هیچ فعالیت تانکی وجود نداشت، هیچ شلیک تیغه‌ای، توپخانه آمریکایی، تیراندازی دریایی و حملات هوایی به طور معنی‌داری بر ژاپنی‌ها تأثیر گذاشت که زمان بسیار زیادی برای آماده شدن برای حمله با ساختن گذرگاه‌ها و پناهگاه‌های زیرزمینی داشتند. این یک مبارزه ضروری بود، اما یک مبارزه واقعی نبود. (در واقع "Sands of Iwo Jima" انرژی بیشتری را در تاراوا نسبت به ایوو جیما سرمایه گذاری کرد.)

خب، شاید این موضوع در زندگی صادق نبود، اما کاملاً توسط قانونگذاران و مطبوعات پوشش داده می شد. قایق ها با افراد آگوست روی هم چیده شده بودند که پیش بینی یک پیروزی سریع و واضح در برابر یک هدف دلپذیر را داشتند. در عوض، آنها یک (یا چند) فیلم قابل توجه دریافت کردند، با این حال عکس هایی از بنرهایی که بر فراز کوه سوریباچی برافراشته بودند. به نظر می رسد عکسی که این روزنامه ها را ساخته است برای استفاده عمومی ساخته شده است. پنج تفنگدار دریایی از پایه های مختلف، از جمله یک هندی پیما، به علاوه یک سپاه نیروی دریایی. فیلم کلینت ایستوود از طریق فلاش بک های مختلف به ما در مورد مصائب افرادی که پرچم را در حین و بعد از مبارزه برافراشتند، آگاه می کند. خلاصه داستان مربوط به فرزند دریانورد است که با چند ناظر ملاقات می کند و خاطرات آنها را در طول مصاحبه ثبت می کند. صحنه‌های مبارزه به شیوه‌ای که عموماً از «نجات رایان محرمانه» انتظار داشتیم، با جراحات خونین، سر بریدن و تنوع غیراشباع، کاربردی هستند.

داستان دیدار پس از مبارزه با وار باند توسط سه غلبه بر مبارزه به طور مشابه در اطراف روایت می شود و به همان اندازه دلخراش صحنه های مبارزه است. این دقیقاً از نوع فیلم های ایستوود نیست. او به عنوان یک رئیس به سمت فیلمنامه هایی با طنز چشمگیر و ناهماهنگی گرایش پیدا می کند - اما نه تیزبینی. علاوه بر این، این یک فیلم شدید است. افسانه ها از ایالت های دلالی جنگ باند بازدید می کنند و این یک جنایت است. انتظار می رفت که بازدید امنیت درگیری به طور ناقص از درگیری حمایت کند، با توجه به این واقعیت که، با این حال فیلم به ما نمی گوید، تا سال 1944 ملت در حال سوختن در درگیری بود. بازار بوتلگ رونق داشت. جمعیت عمومی تا حد زیادی در خارج از کشور خرج شدند. برخی از افراد برنامه عادلانه ای برای پول نقد می ساختند در حالی که بیشتر آنها کودکان را تسلیم می کردند. با این حال، مهارت دراماتیک پشت این بازدید - - نصب مجدد بنر برافراشته بر روی یک کوه پاپیه ماشه در میدان جنگجو - قطعا منزجر کننده است. دو تا از افسانه ها با دندان قروچه بر آن غلبه می کنند. سومی، ایرا هیز، هندی، به نوشیدن می رود و در نهایت گرد و غبار آن را گاز می گیرد.

می دانید این افراد چه نیازی دارند؟ نه دیداری که در آن دست دادن، دسته جمعی و نوشیدنی های رایگان جمع آوری کردند. مانند هر سرباز باقیمانده ای که در مواجهه های فوق العاده طغیانگر ارائه می شود، آنها نیاز به یک زمان تغییر آرام اساساً چند ماهه داشتند با این هدف که بتوانند به آرامی یک بار دیگر وارد یک محیط اجتماعی شوند که در آن همه افراد قصد کشتن آنها را نداشته باشند. سپس، در آن مرحله، شاید نیاز به یک نیم سال آزادی مشروط با کارگردانی موفق، و راهنمایی عمدی از آنجا به بعد باشد.

من با کهنه سربازان ویتنام 15 سال پس از بازگشتشان، در یک کلینیک پزشکی VA در پالو آلتو صحبت کرده ام، برخی از آنها گریه می کردند، که در چند قدمی خود ویرانگری قرار گرفته بودند و هنوز در عذاب بودند. خوابهای بد. اکنون وضعیت فشار پس از افتضاح نامیده می شود. در سال 1945 درک نشد. آئودی مورفی، باهوش‌ترین سرباز ما، همه چیز زندگی‌اش را تجربه کرد و در نهایت با اسلحه زیر بالش دراز کشید. همه چیز در نظر گرفته می شود که گویی یک اتفاق ماوراء طبیعی به نظر می رسد که فقط یک باخت بیشتر از این سه قهرمان را تضمین می کند.

فیلمی عالی، دلخراش و، صادقانه بگویم، آموزنده، با فرض اینکه ما به نمونه ای که آموزش می دهد در دسترس باشیم. : جنگ با افراد کاملا نابخشودنی است، حتی پس از روشن شدن هوا و بالا بردن پرچم.

اجازه دهید ساختار پایان پرچم‌های پدران ما را شروع کنم. من به ویژه از یک فیلم درگیری به یاد می آورم که یک جنگجو بیان می کرد که صرف نظر از افکار بزرگی مانند ناسیونالیسم، هنگامی که به شدت جبهه مبارزه می شود، الهام بخش نبرد از دوستان شما در کنار شماست - این رفاقت پیوند است که مردان مبارز را نگه می دارد. سالم. با این حال، متأسفانه به اندازه کافی به یاد ندارم که بگویم کدام فیلم جنگی. به احتمال زیاد بیشتر از یکی باشد. این همان پیامی است که «پرچم های پدر ما» با فکر آخرین صحنه و رفتن با صدا، جمعیت خود را به خانه می فرستد. به هر حال، این تنها پیام نیست.

اما ابتدا، در اینجا یک طرح مختصر از ساخت و ساز آورده شده است. سه دوره از رویدادها، یا دو و یک مکمل کمی آموزنده وجود دارد. داستان اصلی در مورد سه "قهرمان" ماندگار در عکس محبوب سیاره است که در آن شش نفر پرچم ایالات متحده را بر بالای ایوو جیما نصب کردند. این داستان عمدتاً در یک طرح مستقیم روایت می‌شود، اما با حذف‌های زودگذر دوره‌ای، برای مثال، «نمایش میدان افسر» ابتدا به‌عنوان یک راز نشان داده می‌شود و بعداً با جزئیات بیشتر توضیح داده می‌شود. در این داستان اصلی، صحنه‌های مبارزه ایوو جیما در هنگام ورود به هم می‌آیند، که عموماً توسط یکی از سه قهرمان به‌عنوان خاطره‌ای نامحدود به تصویر کشیده می‌شود. «آپاندیس» کوتاهی که قبلاً ذکر شد، یکی از بچه‌های بزرگ قهرمان داستان را نشان می‌دهد که پس از فوت پدرش کتابی را می‌نویسد و مدام با کهنه‌سربازان صحبت می‌کند. این سه دوره از رویدادها گاهی اوقات تا حدودی با هم مخلوط می شوند، اما به محض ورود به فیلم، دنبال کردن آنها دشوار نیست.

یکی دیگر از موارد جذاب که باید به آن اشاره کرد صحنه های مبارزه است که در این تصویر ، فلاش بک هستند. پس از یک شروع طولانی (20-25 دقیقه) گروه بندی، بقیه صحنه های مبارزه کوتاه هستند، همانطور که اشاره شد، در "تور قهرمانان" پاشیده می شوند. در این جانشینی اساسی، کلینت ایستوود کلاس خود را به عنوان یک رئیس نشان می دهد. قبل از اینکه شلیک اصلی ژاپنی شلیک شود، دوربین در یک سری مخفیانه انواع انباشته مهمات ژاپنی را در موقعیت های مختلف پیاده نظام، توپ، خمپاره، ضد تانک نشان می دهد. هنگامی که شات اصلی ژاپنی تخلیه می شود، هر یک از این ماشین های خطرناک در زندگی واقعی نمایش داده می شود. چنین شفافی چیزی را از بین نمی‌برد، اما در عوض هوای غوغای آتش جهنم خط مقدم را بهبود می‌بخشد، به معنای واقعی سرها را می‌چرخاند. در حالی که پرچم‌های پدران ما از جهات متعددی با فیلم «نجات سرباز رایان» ساخته استیون اسپیلبرگ قابل مقایسه است، اما پرچم‌های پدران ما کمتر جلوه بیمارکننده دوربین دستی خود را دارد.

از سوی دیگر، ایستوود هم پرچم‌های پدران ما نیست. کوچکترین فاصله ای برای اسپیلبرگ در ارائه تصاویر بصری نابودکننده به جمعیت، با این تفاوت که این تصاویر واقعاً در منطقه جنگی نیستند. دو مدل زیر شعله و کیک هستند. شعله همان چیزی است که یک نیروی دریایی قصد دارد نامه ای را در دفتر کشتی جنگی بدبخت مطالعه کند و پیش بینی رسیدن آن را پیش بینی کند. این کیک کپی صحنه برافراشتن بنر روی کیک است و می توانید تصور کنید که وقتی سس توت فرنگی قرمز روی آن ریخته می شود چگونه به نظر می رسد.

نیمی از پرچم‌های پدران ما در مورد بی رحمی جنگ است. که در بسیاری از فیلم های مختلف دیده می شد. نیمه دیگر جالب تر است، در مورد اینکه چگونه "قهرمانان" ساخته شده مانند آدمک ها کنترل می شوند تا افراد را برای خرید اوراق قرضه جنگی سوق دهند. چیزی که به نظر من بسیار سرگرم کننده است این است که با بالا رفتن از روی سکوی رؤسای دستکاری، آنهایی که به صورت وحشتناک شروع شده بودند، پیوسته کمتر می شوند و حتی بخشی از همدردی تماشاگران را به خود جلب می کنند.

شاهد رهبري كه پس از بارگيري افسانه ها در هواپيما براي بازگشت به آمريكا، سريعاً خواستار داشتن نام افسانه ششم (كه گذشت) با وجود اينكه هيچ كس دقيقاً به ياد نمي آورد. شغل او در خط است در فرصتی که او نامی به دست نیاورد، او سر آنها داد می زند. در نهایت، این رهبر کمک و آرامش زیادی به اسطوره ها در سخت ترین دقایقشان ارائه می کند. شاهد باشید که رئیس او، مرجع عالی سپرده گذاری، زمانی که به او اطلاع داده شد که نامی که به او وصل شده است، کاملاً بی‌چسب می‌شود. هنگامی که یکی از افسانه ها فریاد می زند و او را به خاطر قدردانی نکردن از مرده سرزنش می کند، برای مدت کوتاهی آرام می شود و با گفتاری که مطلقاً بی محتوا نیست ظاهر می شود. برای کل درگیری مهم است، داشتن گزینه ای برای جمع آوری پول نقد کافی برای حمایت از آن. این فرد بعداً به افسانه هایی که در این مرحله تقریباً در حال شکست هستند، کمک می کند. در آن زمان، ناظر اوست که به هر حال نمونه قطعی از حقارت است. در نهایت، افسانه ها توسط رئیس جمهور هری اس. ترومن به دست می آید که به وضوح، بی عیب و نقص است.

به طور کلی، من بنرهای پدران ما را در یک تلنگر درگیری غیرقابل توجه، لذت بخش می دیدم. علیرغم این واقعیت که دور تا دور عکس گرفته شده بود، به نظر نسبتاً ایستا و سرد بود. به هر حال، با کنجکاوی، در پایان، من تحت تأثیر آن قرار گرفتم. فکر می کنم این حساب آیرا هیز بود که به من رسید. بدون پرزرق و برق یا دستکاری، مردی را به تصویر می‌کشد که به‌طور فوق‌العاده‌ای بدجنس بود که به‌عنوان یک «افسانه» در نظر گرفته شود و در نهایت توسط این برچسب محو شد.

یکی از برافراشته‌کنندگان بنر در ایوو جیما، او را در درایو گرفتار کردند. برای فروش اوراق بهادار جنگ و با مبلغی که او جمع آوری کرده بود از بین رفت. به‌ویژه چیزی که من بدبخت می‌دانستم، نزدیک به دورترین مرز زندگی‌اش، وضعیت او به عنوان یک مکان تعطیلات درجه پنجم بود. یک صحنه نزدیک به پایان وجود دارد که او در یک مزرعه کار می کند. از ناکجاآباد چند مسافر می آیند، با او عکس می گیرند و ترک می کنند. کل زندگی این مرد به یک ثانیه، یک عکس تقلیل یافته است. این اصلی ترین چیزی است که افراد او را به خاطرش به یاد خواهند آورد. در هر صورت، او دیگر چندان به عنوان یک فرد نیست. او یک تصویر است.

اما یک افسانه چیست؟ این یکی از پرس و جوهایی است که فیلم پیش می برد. این سه برافراشته بنر مطمئناً فکر نمی کنند که شایستگی این شرایط را داشته باشند، و از منظر مرسوم به احتمال زیاد این کار را ندارند. این تصویر چند روز برای انجام یک ماموریت طولانی نیاز داشت. هر طور که باشد، یک عکس انرژی منحصر به فردی می گیرد و اهمیت خاص خود را می گیرد. معلوم می شود که کمتر در مورد افراد در عکس و بیشتر در مورد فردی است که آن را می بیند. با این حال، با وجود این واقعیت که عکس یک کنترل بود، به اعمال درگیری کمک کرد. از این رو، از خودگذشتگی رزمندگان در فروش این داستان و حفظ این فانتزی واقعاً شجاعانه تلقی می شود. آنها به جمع آوری کمک مالی کمک کردند و به شرکای خود در پیروزی در جنگ کمک کردند.

با این حال، هزینه ای برای پرداخت وجود داشت. ایرا هیز با جان خود هزینه کرد و دو مبارز دیگر در عدم وضوح زندگی کردند. ما حتی می شنویم که یکی از آنها برای کاری که به او تضمین شده بود در زمانی که نامش پول نقد بود، رد شده است. با این حال، هنگامی که درگیری بر سر مدیر پول ثروتمندی است که این شخص را تضمین کرده است، جهان از انجام تعهدات او غافل می شود. علیرغم این واقعیت که من را شوکه نکرد، بسیار دیوانه ام کرد. علاوه بر این، شنیدن این موضوع که بخشی از باند به سختی به عنوان سرایدار باید از پس آن بربیایند، ناراحت کننده بود. این افراد برای ملت خود می جنگند، همراهان خود را آزاد می کنند و روحیه خود را در یک نمایش فرعی کارناوالی بی مزه برای فروش اوراق قرضه جنگی به فروش می رسانند. این باعث می‌شود که فکر نکنید چرا آنها مزاحم شدند.

اما همانطور که یکی از شخصیت‌ها می‌گوید، آنها برای همراهان خود جنگیدند، نه واقعاً برای کشورشان. علاوه بر این، برای اهداف من، شاید یکی از فوق‌العاده نگران‌کننده‌ترین چیز در فیلم Flags of Our Fathers، تصویر یک فرد مسن بود که روی پله‌ها نشسته بود و به شدت در فکر این بود که یکی از دوستانش کجا رفته است. آشکار می شود که او در حال بحث در مورد یک کودک کوچک در گروه خود به نام ایگی (با بازی جیمی چیم) است که به طور غیرمنتظره ای در جریان یک دعوا ناپدید شد. اتفاقی که پس از آن، در آن نقطه، در فیلم Flags of Our Fathers رخ می دهد (افشای جسد مرده ایگی) به خصوص حرفه ای نیست (ما هرگز لاشه را نمی بینیم) با این حال ظرافت های واقعی، تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، روایت این مبارزه را ساخته است. به طور قابل توجهی پایه گذاری شده است. جسد ایگی ویران شده دیده می‌شد و تصور می‌شد که ژاپنی‌ها او را چند روز قبل از سرنیزه زدن و مرگ با چماق شکنجه می‌دادند. من می توانم دلیل پرهیز از این ظرافت ها را در مورد فیلم درک کنم. مطمئناً برای بسیاری از افراد احساس دلسوزی نسبت به ژاپنی ها در نامه هایی از ایوو جیما دشوار خواهد بود، در صورتی که هر یک از ظرافت های ترسناک را می دانستند. با این حال من فکر می کنم دور شدن از اثر فیلم را کاهش می دهد. من فکر نمی‌کنم بسیاری از افراد واقعاً مشکلاتی را که جنگجویان پشت سر گذاشته‌اند، درک یا ارزش قائل باشند. بخشی از این به این دلیل است که ما فقط یک دیدگاه ضد عفونی در مورد درگیری دریافت می کنیم. این شوخی را ببخشید، اما ما هرگز تصویر کامل را نمی بینیم.

البته با گفتن این موضوع، فیلم شامل صحنه های مبارزه فوق العاده وحشیانه است. با این حال، در آن نقطه دوباره عادی شده است که فیلم‌های جنگی شامل دسته‌هایی از خشونت باشند. هر چیزی کمتر باعث دلسردی می شود. علاوه بر این، من واقعاً باید بگویم که صحنه های مبارزه خیره کننده هستند. آنها غریزی، بی رحم و پر از ظرافت های کوچک وحشتناک هستند. کوچکترین نقطه ای وجود دارد که یک سرباز توسط یک سر اعدام شده به سرش اصابت می کند. من علاوه بر این، روشی را که ما به ندرت می توانیم ژاپنی ها را ببینیم، دوست دارم. این عملاً شبیه به نبرد آمریکایی‌ها با هوای ضعیف است. در هر صورت، اگرچه صحنه‌های مبارزه چیزی فوق‌العاده نیستند، اما هسته اصلی فیلم نیستند. هسته اصلی فیلم تصویر پرچم است.

همانطور که در عراق با عکس‌های زندانیان در حال شکنجه یافتیم، عکس‌ها می‌توانند صدمات فوق‌العاده‌ای را برای اعمال درگیری ایجاد کنند. با این حال، همانطور که Banners of Our Dads نشان می دهد، آنها نیز می توانند تأثیر مطمئن تری داشته باشند. آنها می توانند افراد را در پشت یک دلیل احیا کنند. آنها می توانند پیامی دردسرساز را بهبود بخشند. همچنین، اگرچه فیلم واقعاً پیشرو نیست، و علیرغم این واقعیت که دقیقاً خبری نیست که شجاعت انتزاعی است و قویا اکثریت را کنترل می کنند، متوجه شدم که فیلم در درازمدت اثر خود را نشان می دهد. مطمئناً مدتی طول کشید تا من آن را گرم کنم، اما معلوم شد که به طرز لذت بخشی شگفت زده شدم.