🌸 دانلود فیلم Ali: Fear Eats the Soul 1974 (ترس روح را می‌خورد)

ترس روح را می‌خورد 1974 (به انگلیسی: Ali: Fear Eats the Soul) یک فیلم عاشقانه و محصول 1974 کشور آلمان, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که داستان فیلم در مورد رابطه عاشقانه ای است که بین یک زن آلمانی شصت ساله و مردی مراکشی سی و پنج ساله شکل می گیرد و تمام اطرافیان آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد....

این فیلم به کارگردانی Rainer Werner Fassbinder, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم ترس روح را می‌خورد 1974 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Ali: Fear Eats the Soul 1974 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Brigitte Mira, El Hedi ben Salem, Irm Hermann, Barbara Valentin, Elma Karlowa, Anita Bucher, Gusti Kreissl, Doris Mattes, Margit Symo, Katharina Herberg, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود ترس روح را می‌خورد 1974 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Brigitte Mira, El Hedi ben Salem, Irm Hermann, Barbara Valentin, Elma Karlowa, Anita Bucher, Gusti Kreissl, Doris Mattes, Margit Symo, Katharina Herberg, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی ترس روح را می‌خورد 1974 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Ali: Fear Eats the Soul 1974 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 Not Rated بوده و قبل از دانلود فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر Not Rated سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای عاشقانه, درام, بوده و محصول کشور آلمان, هست. زبان اصلی فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 عربی, آلمانی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Ali: Fear Eats the Soul 1974 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم ترس روح را می‌خورد 1974 8.0/10 از 10 می باشد.

داستان فیلم در مورد رابطه عاشقانه ای است که بین یک زن آلمانی شصت ساله و مردی مراکشی سی و پنج ساله شکل می گیرد و تمام اطرافیان آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد...
"امی" (میرا) که در نیمه دوم زندگی اش قرار دارد عاشق "علی" (سالم) یک کارگر اهل مراکش می شود که نزدیک به 25 سال از او کوچکتر است و ...
امی ، یک زن آلمانی در اواسط دهه شصت سالگی ، عاشق علی ، کارگر مهاجر مراکشی حدود بیست و پنج سال کوچکتر می شود. وقتی آنها ناگهان تصمیم به ازدواج می گیرند ، به نظر می رسد همه اطرافیان آنها وحشت زده هستند. وقتی افراد کمی آرام می شوند ، رابطه امی و علی نامشخص می شود
یک بیوه تنها با یک کارگر مراکشی جوان‌تر در یک بار در طول یک طوفان باران ملاقات می‌کند. آنها در کمال تعجب خودشان و در شوک کامل خانواده ها، همکاران و دوستان شرابخوارشان عاشق می شوند...
"امی" که در نیمه دوم زندگی خود قرار دارد عاشق "علی" کارگری بربر می شود که نزدیک به ده سال از او کوچکتر است.وقتی آنها تصمیم به ازدواج می گیرند همه اعلام مخالفت می کنند.اما وقتی سرو صداها کمی آرام می شود آنها کمی به رابطه خود شک می کنند و...

جهت دانلود فیلم Ali: Fear Eats the Soul 1974 (ترس روح را می‌خورد) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

از رئیس راینر ورنر فاسبیندر، ترس روح را می‌خورد آلمانی که در 1001 تصویر متحرکی که باید ببینید قبل از اینکه کتاب سطل را لگدمال کنید برجسته شده است، در مورد آن خواندم و فوق‌العاده جذاب به نظر می‌رسید، به خصوص انگیزه آن چیزی که بهشت اجازه می‌دهد، بنابراین تماشا کردم. بانوی تمیزکننده شصت ساله که اساساً متروک است، امی کوروسکی (بریژیت میرا) با مرد کارگر بازدیدکننده تاریک اواسط دهه سی، ال هدی بن سالم ام بارک محمد مصطفی یا علی (ال هدی بن سالم) در بار محله اش ملاقات می کند و با هم می رقصند. که به این شکل شروع می شود که یک خانم ساده به یک فرد رنگین پوست کمک می کند که برای عصر یک تخت به او قرض می دهد و به سمتی دیگر می رود، بدون در نظر گرفتن حفره سنی نزدیک به طولانی مدت، به یک رابطه عاشقانه واقعی تبدیل می شود. بدیهی است که وقتی امی علی را به عنوان "نیمه دیگر" خود معرفی می کند، آنها کاملاً ناامید می شوند، به خصوص از ایده مورد نظرشان برای دستکاری، که در نهایت انجام می دهند، و کل منطقه محلی علیه آنها ظاهر می شود. همانطور که زمان می گذرد و افراد ممکن است متوجه شوند که هر دوی آنها با هم هستند، امی و علی نسبت به یکدیگر نامطمئن می شوند، آیا واقعاً این کار را انجام می دهند تا مطمئن شوند که به اندازه کافی یکدیگر را دوست دارند تا با هم بمانند. پایان فیلم زمانی که علی از زخم معده منفجر می‌شود، آنها را متحد می‌کند و امی در کلینیک پزشکی نزدیک می‌ماند و متخصص به او کمک می‌کند اما احساس می‌کند که علی زخم دیگری خواهد گرفت، با این حال امی قول می‌دهد که فشار را در رابطه آنها کاهش دهد. علاوه بر این، باربارا والنتین در نقش باربارا، ایرم هرمان در نقش کریستا، کارل شیدت در نقش آلبرت کوروسکی، مارکوارد بوم در نقش گروبر، والتر سدلمایر در نقش آنجرمایر، دوریس ماتس در نقش خانم آنگرمایر و لیلو پمپیت در نقش خانم مونچ مایر نیز حضور دارند. دو بازیگر اصلی مانند جین وایمن و راک هادسون بسیار خوب عمل می کنند، با این حال ایده بانوی سفیدپوست و رنگین پوست در پرتو مولفه تعصب، عمق بیشتری می بخشد، این یک داستان واقعا مسحورکننده و یک نمایش صمیمانه فوق العاده قابل تماشا است. . عالی!

معمولاً وقتی تداعی هایی با یک حفره بزرگ سنی روی صفحه نمایش می بینم، احساس ناخوشایندی می کنم یا فکر می کنم مسخره است. با رابطه ای که در هسته ترس روح را می‌خورد وجود دارد، من به شکل غیرمنتظره ای احساس کردم و هیچ سرنخی در مورد دلیل آن ندارم. با شنیدن این که به نظر می رسد داگلاس سیرک به آن روحیه داده است، بدون پیش فرض های فوق العاده وارد ترس روح را می‌خورد شدم و به طرز لذت بخشی شگفت زده شدم.

در حالی که هنوز دلیل کامل آن را پیدا نکرده ام، از این موضوع شگفت زده شدم. توجه فاسبیندر به بدنه و قرار دادن لبه های متوسط تر در لبه دوربین. این لبه‌ها عموماً مربع‌های شگفت‌انگیزی نیستند، بلکه برخی از ورودی‌های زمانی برای نشان دادن فعالیت‌هایی هستند که در اتاق دیگر اتفاق می‌افتد، و به نظر من خوب است، بدون شک به نظر می‌رسد که مخاطب فضول است. صحنه‌های تکرار شده با افکار/موضوعات متمایزکننده، علاوه بر این، مقادیر زیادی از ترس روح را می‌خورد را دارند، و این صحنه‌های بازگشتی می‌توانند آنقدر متنوع باشند که اشک را در چشمان بیننده جاری کنند. چیزی که به خصوص اسفبار است، نقطه ای است که در آن رقص شروع فیلم در پایان فیلم با اعتراف علی به خیانت به همسرش بازسازی می شود.

اما من رابطه در مرکز را دوست دارم. من نمی دانم در مورد شخصیت ها چه فکری کنم. به نظر می رسد علی مردی به اندازه کافی خوشایند است، با این حال او آلمانی فوق العاده ای ندارد و رد و بدل کردن او اغلب نشانه استفاده از کلمات عملی را از دست می دهد. من هیچ چیز را در این مورد اشتباه نمی فهمم، او هنوز آلمانی را به طور کامل نمی داند، با این حال این نشان می دهد که حتی با سخنان عاقلانه اش در واقع چیزهای بیشتری برای یادگیری دارد. با احترام به امی، او نمی ترسد بگوید که برای مهمانی هیتلر ضروری بوده است و حتی می خواهد به کافه ای برود که اغلب هیتلر از آن بازدید می کند. من کاملاً می توانم این را درک کنم زیرا ترس روح را می‌خورد بر اساس دیدگاه آلمانی صحبت می کند، اما همانطور که همکلاسی هایم مطرح کردند، داشتن فردی که قاطعانه با هیتلر ارتباط برقرار می کند، ناخوشایند یا عجیب است. شخصیت‌های درون ترس روح را می‌خورد به خاطر تعصب و درمان بعدی‌شان، که نشان می‌دهد این گزینه برای رسیدن به احساسات من وجود دارد.

Ali: Dread eats the Spirit توسط Rainer Werner Fassbinder آهنگسازی و تنظیم شده است. داستان رابطه دست نخورده یک لیدی میانه (بریجت میرا) و یک مهاجر مراکشی جوان (ال هدی بن سلم) را بازگو می کند. ترس روح را می‌خورد تقریباً از فیلم All that paradise Permits در سال 1955 تنظیم شده است. این بهترین انتخاب بلامنازع من از فاسبیندر است، آهنگسازی فوق‌العاده زیبایی دارد و خصوصی‌ترین فیلم او به نظر می‌رسد.

ترس روح را می‌خورد در یک زمان ناپایدار در آلمان دهه 1970، فیلم یک ارزیابی است. در مورد تمایل بیگانه هراسی و اجتناب اجتماعی از رابطه ای که افراد در مورد آن نه فکر می کنند یا از نظر اخلاقی با آن موافق نیستند. ترس روح را می‌خورد هم گیرا و هم اسفناک است که امی به یک آدم عجیب و غریب تبدیل می شود، زیرا منطقه محلی محله با قضاوتی متعصبانه به او و به ویژه علی نگاه می کند. فیلم این ساختارهای اجتماعی را بررسی می کند. علاوه بر این، در ادامه فیلم، تمرکز را روی امی منتقل می‌کنیم، فیلم به این فکر می‌کند که چگونه بدون توجه به اینکه مورد آزار و اذیت و سرزنش قرار می‌گیرد، او واقعا تشنه تایید دیگران است و شخصیت و رفتار خود را تغییر می‌دهد.

هم بریژیت میرا (اممی) و هم ال هدی بن سالم (علی) در نمایشگاه های کانونی خارق العاده ای شرکت می کنند، گفتمان درخشانی برای کار با آنها ارائه می شود. آنها علاوه بر این نمایشگاه های بیانی شگفت انگیزی ارائه می دهند. آنها نیازی به تبادل نظر ندارند تا احساس خود را در طول صحنه هایی که با هم هستند نشان دهند، زیرا شیمی حیرت انگیزی روی پرده دارند.

فیلم فقط یک ساعت و نیم طولانی است و در حال پخش است. با سرعتی پر جنب و جوش، به ندرت یک صحنه کسل کننده در فیلم Ali: Fear Eats the Soul وجود دارد. من به همین ترتیب مشاهده کردم که یک تن از درامی که فاسبیندر برای آن نام برده می شود، در اینجا چندان فراگیر نیست. فیلم به نظر روان‌تر می‌شود و عموماً همدلانه است. ترس روح را می خورد، خلقت فاسبیندر است. در حالی که به نظر می رسد در مکان های خاصی قدیمی شده است، یک ظرف زمان فوق العاده برای زمان حرکت افکار و دیدگاه ها در آلمان است. فیلمی است که نباید از دست داد.

چیزهای زیادی در مورد ترس روح را می‌خورد دوست داشتم و نگاهی جذاب به ذهن آلمانی ها فقط مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم است. انتظار می‌رفتم که در مورد تعصبی که منجر به هولوکاست شود، مقاومت بیشتر و سوگیری کمتری داشته باشم. در هر صورت، بخار کردن درست در زیر سطح، تجاوز زیادی به ارتباط بین دو شخصیت اصلی بود. مطمئناً، برخی از آن‌ها ممکن است به دلیل تضاد ظالمانه سنی بوده باشد، اما تا حد زیادی بیشتر تحقیرهایی که نسبت به آن‌ها برانگیخته می‌شود، نژادپرستی بدون تقلب به نظر می‌رسد.

من تصمیم فاسبیندر در مورد نقش اصلی زن را ترجیح می‌دادم. او فاصله زیادی با نقش اول با تجربه‌تر و در عین حال فوق‌العاده‌ای داشت که در تصویر اول بازی می‌کرد. بریتیت میرا اصلاً به زیبایی یا باصفای جین وایمن نزدیک نیست. با در نظر گرفتن همه چیز، او تا حدودی به نظر می رسید که گویی مادربزرگ من در سال 1975 جستجو کرده است. در حالی که این اینجا و آنجا بر اعتبار رابطه تأکید می کرد (و در واقع برای من تا حدودی ترسناک بود)، دیدن یک خانم معمولی و نه به ویژه جذاب در حال افتادن به طرز استثنایی احیا می کرد. عاشق شده است.

اما، صرف نظر از خلاقیتی که در فیلم Ali: Fear Eats the Soulنامه‌ای تثبیت شده ایجاد شده است، فیلم یک نقص مهم داشت. در حالی که فیلم را خراب نکرد، امتیاز آن را از 10 به 8 رساند. شخصیت علی (با بازی ال هدی بن سالم) در بخش بزرگی از فیلم اساساً یک زامبی بود و عملاً هیچ دسترسی عمیقی از خود نشان نداد. ارائه‌ی او فاصله زیادی با کم‌رنگ شدن داشت. نیمه بهتر من فکر می کرد که شاید او کسی را به تصویر می کشد که از نظر فکری مانع شده است، اما فکر نمی کنم این هدف باشد.

من نمی توانستم چیزی بیشتر از دیدن تغییر ترس روح را می‌خورد بخواهم-- تازه کردن داستان و استفاده از نقش اول مردی که بیشتر از سن خود برای ارائه دارد.

FYI- - یادداشتی برای نگهبانان: چند صحنه خالی وجود دارد و شما می توانید A Ton of Ali را ببینید. این را بدانید و به نوجوانان خود اجازه دهید فیلم را ببینند. در صورتی که آن‌ها فقط تغییر می‌کردند (چون برای طرح داستان بیش از حد بودند)، این یک فیلم فوق‌العاده برای نوجوانان خواهد بود، زیرا تعداد زیادی از موضوعات جذاب را برای گفتگو مطرح می‌کند.

این ایده آل است که وارد فیلم راینر ورنر فاسبیندر با روانی باز تا حد قابل تصور شوید و در عین حال زندگی فردی اغلب ناخواسته و وحشیانه او را از توسعه فیلم واقعی جدا کنید (مثل هر فیلمی). بنابراین، Ali: Dread Eats the Spirit یک فیلم کاملاً قوی است که در بسیاری از لایه ها غالب است و به ندرت کوتاه می آید.

این قطعه خاص فاسبیندر، داستان مرد جوان مراکشی به نام علی (ال) است. هدی بن سالم) که تسلیم یک بانوی آلمانی 60 ساله، امی (بریژیت میرا) می شود. این دو در درازمدت با یکدیگر ازدواج می‌کنند، اما با تعصب و تحقیر به رابطه خود دعوت می‌شوند، زیرا مردم محلی از اینکه زن و شوهر به یکدیگر دلخور می‌شوند، آزرده می‌شوند. چون هرگز نقش سالم را در برخی از فیلم‌های دیگر ندیده بودم، قضاوت در مورد اینکه دقیقاً چه اتفاقی برای ارائه او می‌افتاد دشوار بود. کار او علی به طرز مسخره‌ای آرام بازی می‌شود و این احساس را می‌دهد که او از این نقش خسته شده است. خطوط او به طور غیرقابل انکاری دقیقاً مانند یک مانیتور بلند خوانده می شوند، در حالی که پیشرفت او در هر مورد محکم و غیر طبیعی است. همه اینها با در نظر گرفتن "انسان چگونه باید باشد"، کمی بهتر حل می شود. میرا در کارش با نشاط و جذاب است و واقعاً انتقال بی‌جان شخصیت سالم را به نمایش می‌گذارد. همه تنها لحن بسیار معمولی و منصفانه ای به جنبه بصری فیلم داده می شود، زیرا ما با دوربین های عجیب و غریب که در اتاق ها با جرثقیل پرواز می کنند و در عین حال نماهای ساده و ابتدایی مناسب برای حس ترس روح را می‌خورد هستند، منحرف نمی شویم. پس از یک بررسی اساسی، به نظر می رسد که فیلم شما را در موقعیتی قرار می دهد. علیرغم این واقعیت که اخیراً کاری را دیده اید که به طور کلی به خوبی انجام شده است، در واقع برای شما بسیار استاندارد است. این احتمالاً یکی از بازترین فیلم‌ها برای کسانی است که می‌خواهند به طور جالبی توسط فاسبیندر ساخته شده باشد، اما در حوزه فیلم‌های گسترده، به نظر می‌رسد که این اثر چند فوتی به عنوان «متوسط» سقوط می‌کند.

مونیخ، در طول دهه 70: او با توجه به این واقعیت که در حال ریزش است و شاید به این دلیل که کمی علاقه مند است این مکان با آن موسیقی غیرمعمول چگونه است، وارد میخانه عجیب و غریب می شود. او از او برای رقص درخواست می کند زیرا همراهانش به او دستور می دهند که چنین کند. با او به خانه می رود. او برای عصر باقی می ماند. سقوط سر به پا. آنها ازدواج می کنند.

همه اینها شبیه احساسات عادی هالیوودی شماست. در هر صورت، این تنها بخشی از داستان "ترس روح را می خورد" است. این هم نیمه دیگر: او، امی کوروسکی، یک نظافتچی 60 ساله، داغدار، مادر سه فرزند ازدواج کرده است. او، علی، یک کارگر تاریک ناآشنا از مراکش است، 20 سال جوانتر از او، و با آلمانی تا حدودی وحشتناک صحبت می کند (تفسیر مطمئن تر از عنوان منحصر به فرد آلمانی "Angst essen Seele auf"، بیانیه ای از علی، "ترس" است. روح را بخور.» ترس روح را می‌خورد قطعاً یک احساس آشفته نیست، روایت دو نفر که یکدیگر را دوست دارند و با بقیه دنیا می جنگند تا پذیرفته شوند.

اما افراد اطرافشان مشکلاتی دارند. همسایه ها درباره آنها بحث می کنند، شرکای امی او را نادیده می گیرند، فروشنده به آنها خدمات نمی دهد، و جوانان امی نیازی به درک آن ندارند - برونو فرزندش حتی تلویزیون را از عصبانیت خود محو می کند.

راینر ورنر فاسبیندر ظاهراً بهترین رئیس آلمانی تاریخ است و با بیش از 40 فیلم، سریال تلویزیونی، فیلم تلویزیونی، علاوه بر 16 نمایشنامه در مرکز اجرا، آهنگسازی، هماهنگی و اغلب به همین ترتیب (همراه) در حرفه ای که فقط یک کار ساده را تحمل می کند. 15 سال، او مطمئناً یکی از ماهرترین رئیس تاریخ سینما است. بهترین فیلم های او تحلیلی از فرهنگ آلمان پس از جنگ بزرگ دوم توسط داستان های سرراست و در عین حال حیاتی با شخصیت های بسیار مورد توجه است. همچنین، "ترس روح را می خورد" به بهترین وجه ویژگی های فاسبیندر را نشان می دهد. در نماهای فوق العاده ساده (ظاهر، روش های استفاده برای فشار دادن به کسالت کاراکترهایش)، او ترس روح را می‌خورد ها را بسیار احساساتی می کند.

ترس روح را می‌خورد اکنون و بارها به عنوان بی فریب به تصویر کشیده می شود. آن اشتباه است. شاید بپذیریم که یک بیوه 60 ساله و یک کارگر تاریک 40 ساله احساسات پرشوری را نسبت به او تجربه کنند. با این حال، بقیه بیش از حد به عنوان یک فیلم در نظر گرفته می‌شوند: روشی که واکنش‌های مردم زمانی تغییر می‌کند که درک می‌کنند که تصدیق آنها و بهره‌برداری از آنها ساده‌تر است. که امی با اشتیاق به شرکای خود می‌پیوندد وقتی آنها یک مصدوم دیگر را ردیابی کردند. این که علی به سرور بار خود می رود تا دو چیزی را که امی نمی تواند به او بدهد - سکس و محبوب ترین غذایش را دریافت کند.

و سپس فیلم آنها را شگفت زده می کند. با این حال، از میان کل بازیگران، بریژیت میرا در نقش امی کوروسکی به چشم می خورد. در واقعیت، او یک سرگرم کننده کمدی است، او در این نمایش به عنوان زنی که برای قدردانی می جنگد می درخشد. گفتار او در خارج از یک غذاخوری، هنگامی که هر یک از سرورها به آنها خیره می شوند اما به آنها سرویس نمی دهند، تکان دهنده است، کل اعدام او فراموش نشدنی است.

در نگاه اول، "ترس روح را می خورد" یک فیلم صمیمانه و کوچک با این حال، نزدیکتر نگاه کنید و خواهید دید که بسیار بیشتر است، این نکته ای است در مورد تعصبات ناخودآگاه و تنگ نظری. این نشان می دهد که یک فیلم چه کاری می تواند انجام دهد، صرف نظر از اینکه برنامه مالی اش کم است، در صورتی که فقط به نیروی داستانش ایمان داشته باشد.

این تنها دومین فیلمی است که توسط رئیس تحسین شده Rainer Werner Fassbinder مشاهده می‌کنم، و بر اساس قدرت ترس روح را می‌خورد و "Why Does Herr Run Amok?" منظورم این است که تمام کارهایی را که در دوران کوتاه و در عین حال پربار او به پایان رسانده است، مشاهده کنم.

من به طور کلی بدون اسپویل به سراغ این کارها می روم، آنقدر پیش بینی می شود که با توجه به عنوانی که عنوان می شود، این باید یک داستان دلخراش باشد. علاوه بر این، بدون شک به این ترتیب است، اما نه به روشی که من تصور می کردم. بررسی بدون اسپویلر دشوار است، پس مراقب باشید!

ما نگران ایمی پیر (بریژیت میرا)، نظافتچی و بیوه‌ای هستیم که یک روز عصر به تنهایی وارد یک بار می‌شود. درمانده و دوری گزیده، فقط علی (ال هدی بن سالم) به خوبی نسبت به او رفتار می کند و از او می خواهد که برقصد. تجارت غیرمحتمل به احساسات غیرمحتمل تبدیل می شود که برای یک فیلم تدریجی متحرک به سرعت اوج می گیرد و شوک خانواده امی وقتی گزارش می دهد که او با مردی مراکشی بیست سال کمتر از او ازدواج کرده است قابل توجیه است - در صورتی که آنها چنین نبودند. چنین گروهی از گروتسک های خودخواه. کریستا (Irm Hermann) دختر کوچک امی برای اولین بار در یک شرایط خانگی پیدا می شود که در آن به طور رسمی توسط همسر مشکوک خود که توسط خود فاسبیندر بازی می شود تحریک می شود. با این وجود، رفتار بعدی کریستا نشان می‌دهد که او به همان اندازه ناخوشایند است. علاوه بر این، این دلیل فیلم است. همه افراد معیوب هستند، اغلب به شیوه‌های عمیقاً جانبدارانه و بی‌رحمانه.

ظاهراً میرا در حین ساختن فیلم کاملاً طرد شد و با در نظر گرفتن اینکه او از آن فراتر رفت، این به طور بالقوه به ضعف او توجه می‌کند. نمایشگاه. یک رئیس کوچکتر از خط داستانی همانطور که در بالا نشان داده شد راضی است، اما فاسبیندر نیست. همانطور که در نهایت تضاد به امی می رسد - او و علی واقعاً به طرز تکان دهنده ای برخورد می کنند - آنها با هم به تعطیلات می روند و به بقیه اعتماد می کنند که می توانستند بازگشتشان را انتخاب کنند. یک بار دیگر و پس از بازگشت، "دوستان" او و خرده فروش نزدیک او بدیهی است که رفتار بهتری با زوجین داشته باشند، اما صرفاً به دلیل آنچه از همراهی به دست می آورند، نه نشان دادن نجابت واقعی.

بسیار خوشحالم که به رسمیت شناخته شده است، حتی امی نشانه هایی از ناخوشایند بودن آنها را ارائه می دهد - غیرقابل تعجب نسبت به فرد دیگری از گروه تمیز کردن آنها. این بخش جدید نسبت به بسیاری از آنها غرامت کمتری دریافت می‌کند و در همین راستا از آن اجتناب می‌شود، تا شام او را به تنهایی صرف کند، در حالی که دیگران در مورد او انباشته می‌شوند و سخن گفتن می‌گویند. رفتار امی نسبت به سایر تغییرات مهم او نیز تغییر می کند - او با او مانند یک جایزه، یک آیتم، در برابر همراهانش رفتار می کند. در زمانی که او او را ترک می کند، به آنها می گوید که این به دلیل "ذهنیت خارجی" او است. بنابراین، وقتی امی در محیط کارش با او می‌ماند و او را وادار می‌کند که برگردد، او را نادیده می‌گیرد، زیرا همکارانش او را به عنوان "بزرگ مراکشی" او تصویر می‌کنند.

ترس روح را می‌خورد فوق‌العاده‌ای است که اغلب به آن اشاره می‌شود. به عنوان برجسته ترین اثر فاسبیندر. به‌عنوان رئیس، سازنده و مقاله‌نویس، او تقریباً به طور کلی دوربین را به سمت بازیگرانش می‌گیرد و به طرز عالی از عوامل محیطی ضعیف استفاده می‌کند و اجازه می‌دهد که داستان خودش را بگوید. این کار را اساساً به طرز شگفت انگیزی انجام می دهد. آیا می‌توانم فاسبیندر را به عنوان نوعی مایک لی آلمان غربی به تصویر بکشم؟ او برای من اینگونه به نظر می‌رسد.

اتفاقاً، یک جستجوی ویکی‌پدیا نشان می‌دهد که برای فاسبیندر و ستاره‌اش سالم، اصیل شاید از آثار ساخته‌شده‌شان به یاد ماندنی‌تر بود. امتیاز من برای "علی: ترس روح را می خورد" 8 از 10 است.